PLUS
Του Νίκου Μουλίνου
Διαπιστωμένη αλήθεια-αγαπημένο σπορ όλων των κυβερνήσεων της περιόδου της κρίσης, οι περικοπές στις συντάξεις, κύριες και επικουρικές. Αποτέλεσμα να πληγεί οικονομικά και κοινωνικά ο κάθε συνταξιούχος. Η βιοποριστική του ικανότητα τέθηκε σε απόλυτο περιορισμό έως και εξαφάνιση αφού, παράλληλα τον φόρτωσαν, όπως όλους μας, με υψηλές φορολογικές υποχρεώσεις.
Και το Ασφαλιστικό Σύστημα παραμένει, δυστυχώς, για όλους μας, απειλώντας ακόμη και την κοινωνική συνοχή, σε πλήρες αδιέξοδο προοπτικής μιας και δεν υπάρχουν αλλά, και ούτε τεκμαίρονται, προοπτικές βιωσιμότητας. Το αύριο δεν μπορεί να μας εγγυηθεί παρά μόνον τον …«κόφτη» και όχι τις προϋποθέσεις αξιοπρεπούς διαβίωσης. Το Ασφαλιστικό Σύστημα αντιμετωπίστηκε από όλους επιφανειακά, χωρίς τις απαιτούμενες αναλογιστικές μελέτες, το απαραίτητο κοινωνικό ενδιαφέρον ότι πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν έντιμοι άνθρωποι που κατέβαλαν μια ολόκληρη ζωή τις υποχρεώσεις τους, προσαρμοσμένο απλά αλλά και με ξεχωριστή μονομέρεια στις απαιτήσεις των Βρυξελλών.
Και η συνταξιουχοκτόνος περίοδος συνεχίζεται για 6 και ίσως περισσότερα χρόνια! Μας έλειψε η ΑΛΗΘΕΙΑ! Υπέρμαχοι εναντίωσης όταν οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι είναι στην αντιπολίτευση σε κάθε περικοπή αναθεματίζοντας τους κυβερνητικούς και όταν γίνουν εκείνοι κυβέρνηση, προσαρμόζονται στις επιταγές των «κακών ξένων», λες κι είναι υποχρεωμένοι να είναι καλοί και που φταίνε για όλα. Δείχνουν συμπάθεια και κατανόηση στα προβλήματά μας, όταν δεν έχουν την ευθύνη εφαρμογής των όσων με ξεχωριστή ευκολία υπόσχονται, και αυστηρότητα αλλά και αποπροσανατολιστικού ενδιαφέροντος επιχειρήματα, που, πολλές φορές, ακουμπούν στα όρια μιας επικίνδυνης προπαγάνδας, όταν επιχειρούν εφαρμογή άκρατου νεοφιλελευθερισμού.
Μάλιστα τον τελευταίο καιρό ανακάλυψαν ή μάλλον αντέγραψαν τις παλιές ελληνικές ταινίες δηλώνοντας ότι «αμαρτάνουν για το….λαό» ! -και κλάμα η …κυρία! θυμίζοντάς τους, όμως, ότι τελικά οι επιλογές μας είναι και η αλήθειά μας!
Πρέπει, όμως, να σημειώσουμε ότι μετά την όποια διαπίστωση της αλήθειας οφείλουμε και ατομικά, αλλά κυρίως συνολικά, ως Κίνημα, να ορίσουμε την στάση μας και τις επιλογές μας, όχι βέβαια από αντιπολιτευτική διάθεση αλλά από τη υποχρέωση στους εαυτούς μας και στην κοινωνία.
Οφείλουμε να συνεχίσουμε τις προσπάθειες σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο παράλληλα με τις δικαστικές μας δράσεις. Να συνεχίσουμε να είμαστε «θυμωμένοι», με όλους εκείνους που μας ενέταξαν στην κατηγορία των «κοινωνικά και οικονομικά ηττημένων», αλλά και με εκείνους που προσποιούνται ιδεολογίες «πρώτης φοράς» κοιτάζοντας τους εαυτούς τους στη μυθοπλασία του παραμορφωτικού καθρέφτη, με την απαίτηση να τους «δούμε» όπως επιθυμούν και όχι όπως είναι στην πραγματικότητα. Τους υπενθυμίζουμε τη γνωστή παροιμία «εγώ γελώ με 12 και 13 με μένα!»
Έπειτα από όσα μας συνέβησαν οι συνταξιούχοι θα εντατικοποιήσουν όσο πιο συνολικά γίνεται, όχι μόνον σε συνδικαλιστικό επίπεδο αλλά και στην κοινωνική του εκδοχή, επιλογές και πρωτοβουλίες ικανές να αποκαταστήσουν τις αδικίες και να δικαιώσουν τις προσπάθειές μας. Οι συνταξιούχοι ως ενεργοί πολίτες διαθέτουν και μνήμη και κρίση αλλά διεκδικούν και χώρο και ρόλο.
Και με τις ενέργειές τους, όπως δράσεις δικαστικές, αγωνιστικές κινητοποιήσεις, ενημερωτικές συγκεντρώσεις, ημερίδες, ενεργό παρουσία στα κέντρα λήψης απόφασης, ενέργειες συστηματικής και αντικειμενικής εξωστρέφειας κλπ, θα προσπαθήσουν με συνέπεια ευθύνης απέναντι στους εαυτούς τους και στην κοινωνία γενικότερα, να βάλουν τελεία και παύλα στην πολωτική, υποκριτική και αλαζονική συμπεριφορά των ανεύθυνων υπεύθυνων, υπενθυμίζοντάς τους ότι και οι…….αρπαχτές έχουν τα όρια τους.
Πρόεδρος Ανωτάτης Γενικής Συνομοσπονδίας Συνταξιούχων Ελλάδος
