PLUS
Τα ξημερώματα (λίγο πριν από τις 03.00) της περασμένης Τετάρτης ειδοποιήθηκα ότι οι πύρινες γλώσσες οι οποίες κατάπιναν εκτάσεις στην Πεντέλη απειλούσαν κατοικίες στο Ντράφι, μεταξύ των οποίων και τη δική μου. Η απόφαση ήταν άμεση. Δεν υπήρχε δεύτερη σκέψη! Αποχαιρέτησα το καταφύγιό μου, μπήκα στην Αττική Οδό και οδήγησα προς τον τόπο της τραγωδίας. Στο ύψος της Πεντέλης αστυνομικοί με ενημέρωσαν ότι δεν επιτρεπόταν (μέσω Καλλιθέας Πεντέλης) η πρόσβαση στο Ντράφι. Πήρα τον δρόμο προς Διόνυσο. Δεξιά και αριστερά του δρόμου υπήρχαν δεκάδες εστίες φωτιάς, τα αποκαλούμενα καντηλάκια. Στα περίπου 800 μέτρα σε ένα άνοιγμα του δρόμου είδα δύο περιπολικά σταθμευμένα.
Ο αέρας λυσσομανούσε. Τους ενημέρωσα για την κατάσταση που είχα δει μέχρι να τους συναντήσω. Εξέφρασαν απορία. Ήταν προφανές ότι δεν είχαν ακριβή εικόνα για το τι ακριβώς συνέβαινε λίγα μέτρα μακριά τους. Μου είπαν ότι θα ειδοποιούσαν κάποιον και με ευχαρίστησαν. Φαίνονταν ήδη εξαντλημένοι. Φτάνοντας στο Ντράφι, η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική.
Το πύρινο μέτωπο, αγριεμένο, σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά του. Στην οδό Κύπρου, τη λεωφόρο που ενώνει το Ντράφι με το Πανόραμα Παλλήνης, δύο περιπολικά έφραζαν την είσοδο. Έπειτα από λίγη ώρα έφυγαν, χωρίς να γνωρίζω προς τα πού κατευθύνονται. Κατάφερα να οδηγήσω, με μεγάλο ρίσκο είναι η αλήθεια, στις κεντρικές λεωφόρους του Ντραφίου. Έφτασα μέχρι το σπίτι μου. Άγριο πράγμα να καίγεται η γειτονιά σου και να μην μπορείς να κάνεις κάτι. Νιώθεις ανήμπορος, μικρός, τιποτένιος. Ένας κύριος σε ένα αγροτικό με ενημέρωσε ότι σε ένα σπίτι εκεί κοντά, το οποίο είχε αρπάξει για τα καλά, βρισκόταν ένας άνθρωπος. Διένυσα αρκετά χιλιόμετρα προσπαθώντας να βρω ένα πυροσβεστικό. Μάταια. Τους μόνους που συνάντησα, στην οδό Κύπρου, εκεί όπου είχε αρχικά στηθεί το μπλόκο, ήταν μερικούς εθελοντές. Τους ενημέρωσα για τον κάτοικο. Δεν είχαν ιδέα πού βρισκόταν η οδός που τους ανέφερα. Τους οδήγησα μέχρις εκεί! Στη συνέχεια επέστρεψα στην οδό Κύπρου. Μαζεμένος ήταν και άλλος κόσμος. Φίλοι, γνωστοί, άγνωστοι, κάτοικοι της περιοχής. Όλοι είχαν την ίδια αγωνία. Μέχρι τις 07.00 το πρωί ούτε ένα πυροσβεστικό όχημα δεν είχε διασχίσει την καρδιά του Ντραφίου και του Πανοράματος Παλλήνης που καιγόταν. Ούτε ένα! Τα πυροσβεστικά, λίγα είναι η αλήθεια, ήταν παρατεταγμένα στη Λεωφόρο Μαραθώνος.
Όταν πήγα μαζί με τον γείτονα και γνωστό δικηγόρο Θέμη Σοφό να τους παρακαλέσουμε να πάνε να σβήσουν τις εστίες οι οποίες απειλούσαν σπίτια και περιουσίες, μας είπαν ότι δεν είχαν σχετική εντολή! Ένα όχημα προσφέρθηκε να μας ακολουθήσει. Στα 200 μέτρα έκανε αναστροφή ενημερώνοντάς μας ότι δεν είχε νερό! Αλήθεια, τι στο καλό έκανε στην πρώτη γραμμή του μετώπου ένα όχημα χωρίς νερό; Λίγο πριν από τις 07.00 οι φλόγες είχαν ήδη φτάσει στη Μαραθώνος. Ακούγονταν εκρήξεις από ένα κοντινό εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο.
Το σχέδιο να μην «περάσει» η φωτιά τη Μαραθώνος είχε αποτύχει.
Εάν υπήρχε σχέδιο, γιατί πυροσβεστικά πάντως δεν υπήρχαν!
 της περασμένης Τετάρτης ειδοποιήθηκα ότι οι πύρινες γλώσσες οι οποίες κατάπιναν εκτάσεις στην){kind=link}