Πριν γίνεις ηθοποιός είχες κάνει και άλλες δουλειές;
«Έχω αλλάξει πολλές δουλειές, σε οικοδομές, ναυτικός, σερβιτόρος. Στο σπίτι τα κάνω όλα μόνος μου, υδραυλικά, ηλεκτρικά, μαγειρεύω. Έχω δουλέψει και νεκροθάφτης. Τότε παίρναμε 1.000 δραχμές τη φορά. Έσκαβα το λάκκο και είχα μεγάλο σεβασμό, τα κόκαλα τα πρόσεχα, δεν κοπάναγα την νεκροκεφαλή σαν τον Άμλετ. Τα βάζαμε σε κουτάκια, παλιά τα πετάγανε σε ένα χωνευτήρι όλα».
Εξοικειώθηκες με την ιδέα του θανάτου έτσι;
«Δεν με φοβίζει ο θάνατος».
Σε βοήθησε αυτό που έκανες τότε;
«Ναι, έχω φιλοσοφήσει από πολύ μικρός αυτό το θέμα. Το θέμα είναι να “φεύγεις” όμορφα, να μην ταλαιπωρείς τους άλλους αλλά και τον εαυτό σου. Μεγάλωσα στη φύση. Με τα ζώα κοιμόμασταν με τα ζώα ξυπνούσαμε, τα φιλοσόφησα όλα και τα ήξερα από πάρα πολύ μικρός. Όταν μου έλεγαν ότι το μωρό το έφερε ο πελαργός, εγώ ήξερα πως γινόταν, αφού έβλεπα τα ζώα. Το θηλυκό και το αρσενικό το είχα ξεχωρίσει από μικρός, έβλεπα τα ζευγαρώματα. Πάνω από το σπίτι μας ήταν ο μαραγκός που έφτιαχνε τις κάσες. Αν άκουγα το πρωί “τουκ-τουκ”, μετά από καμιά ώρα άκουγα και την καμπάνα “νταν-νταν”… Εμείς τους “σηκώναμε”. Δεν φοβόμουν. Ξέρεις τι παραμύθια και τι δεισιδαιμονίες ακούγαμε τότε; Μας λέγανε για φαντάσματα, νεράιδες και θηρία».
Αυτά δήλωσε ο γνωστός ηθοποιός Γιάννης Καπετάνιος, σε συνέντευξή του στο περιοδικό Λοιπόν και την δημοσιογράφο Ρενέ Σαραντινού.
Πηγή: entertv