PLUS
Με το τέλος των απολογιών των κατηγορουμένων της υπόθεσης της ΧΑ, τελειώνει η ανάκριση και η δικογραφία θα διαβιβαστεί αρμοδίως στο Συμβούλιο Εφετών, όπως συμβαίνει σε κάθε υπόθεση, προκειμένου οι κατηγορούμενοι να παραπεμφούν σε δίκη. Τίθεται, όμως, ένα θέμα που ακόμα δεν έχει λάβει την δημοσιότητα που του αρμόζει.
Πέρα από τα αδικήματα για τα οποία εν τέλει θα παραπεμφθεί ο κάθε κατηγορούμενος ξεχωριστά, ζήτημα αποτελεί και ποιο δικαστήριο είναι αρμόδιο να δικάσει την υπόθεση. Εν προκειμένω, για κάποια αδικήματα αρμόδιο είναι το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, το οποίο αποτελείται από τρεις δικαστές εφέτες και εισαγγελέα εφετών και για κάποια αρμόδιο είναι το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, το οποίο έχει στη σύνθεση του τρεις πλειμμελειοδίκες, τέσσερις πολίτες μετά από κλήρωση (που η ψήφος τους έχει την ίδια βαρύτητα με αυτή των δικαστών) και εισαγγελέας πρωτοδικών.
Η νομοθεσία, και συγκεκριμένα το άρθρο 97 παρ. 1 του Συντάγματος λέει ότι “Τα κακουργήματα και τα πολιτικά εγκλήματα δικάζονται από μικτά ορκωτά δικαστήρια που συγκροτούνται από τακτικούς δικαστές και ενόρκους, όπως νόμος ορίζει”. Γίνεται, δε, ειδική μνεία στα πολιτικά εγκλήματα, που φαίνεται να είναι περιοριστική και να ορίζεται σαφώς και χωρίς εξαιρέσεις ότι αρμόδιο είναι το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο.
Η άποψη ότι, δήθεν, τα πολιτικά εγκλήματα που αναφέρει το σύνταγμα είναι για να προστατεύσει αυτούς που αντιστέκονται σε δικτατορικά καθεστώτα είναι προφανώς λανθασμένη, αφού το Σύνταγμα δε διακρίνει κατά ποιου πολιτεύματος στρέφονται τα εγκλήματα αλλά μόνο αν κίνητρό τους είναι η πολιτική ιδεολογία, αφού δεν ορίζει ευνοϊκή μεταχείριση γι’ αυτά παρά μόνο την εκδίκασή τους από ενόρκους.
Μια προηγούμενη ανάλογη προβληματική είχε αντιμετωπίσει η ελληνική δικαιοσύνη στην υπόθεση της “17 Νοέμβρη”, όπου το δικαστήριο δέχθηκε ότι τα εγκλήματα δεν είναι πολιτικά και ότι ορθώς παραπέμφθηκαν σε δίκη ενώπιόν του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων. Στη σχετική παρεμπίπτουσα απόφασή του δέχθηκε ότι “ως πολιτικό έγκλημα εκείνο που απευθύνεται αμέσως κατά της πολιτείας και τείνει στην ανατροπή ή αλλοίωση της καθεστηκυίας τάξης που υπάρχει σύμφωνα με το ισχύον πολίτευμα. Κάθε άλλο έγκλημα δεν υπάγεται στην έννοια του πολιτικού εγκλήματος, έστω κι αν τελέστηκε από το δράστη με αφορμή τα πολιτικά του φρονήματα.” Οι συλληφθέντες της 17Ν κατηγορούνταν για τη διάπραξη εγκλημάτων, τα οποία κατά την κρίση του δικαστηρίου δεν έτειναν στην ανατροπή του πολιτεύματος. Το ίδιο, δε, θα μπορούσε να πεί κάποιος και για την περίπτωση της Χρυσής Αυγής.
Όμως, σε έγγραφο που υπάρχει εντός της δικογραφίας, και συνέταξαν οι αρχικοί ανακριτές της υπόθεσης και συγκεκριμένα στο διαβιβαστικό προς τη Βουλή έγγραφο εννέα σελίδων των ανακριτών Σπ. Γεωργουλέα και Χρ. Παπακώστα που αφορά άρσεις ασυλίας αναφέρει:
«Ζητούμε την άδεια της Βουλής των Ελλήνων προκειμένου να απαγγείλουμε κατηγορία κατά των βουλευτών του κόμματος Λαϊκός Σύνδεσμος – Χρυσή Αυγή, Γ. Γερμενή, Π. Ηλιόπουλου και Στ. Μπούκουρα, ώστε να απολογηθούν ενώπιόν μας για την πράξη της εντάξεως σε εγκληματική οργάνωση και της διευθύνσεως αυτής» συνεχίζουν, δε, ρητώς οι ανακριτές, ότι από τις καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων «διαλαμβάνεται πλήθος στοιχείων για τον ρόλο και τη δράση των ήδη κατηγορούμενων έξι βουλευτών του κόμματος” και εν τέλει ζητούν άρση ασυλίας επικαλούμενοι τα όσα υποστηρίζουν οι προστατευόμενοι μάρτυρες. Για τους Π. Ηλιόπουλο και Γ. Γερμενή αναφέρονται στην κατάθεση του μάρτυρα «Ε»:
«Είναι από πολλών ετών σημαίνοντα στελέχη της οργάνωσης, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο στην οργάνωση και επιχειρησιακή συγκρότηση και στην ιδεολογική κατήχηση νεοσύλλεκτων μελών της οργάνωσης, σκοπός της οποίας ήταν και παραμένει η κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος».
Πως θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι οι ανακριτές δεν αναφέρονται σε εγκλήματα που αφορούν το πολίτευμα; Ποιον σκοπό έχει η εγκληματική οργάνωση; Είναι μια οργάνωση – πολιτικό κόμμα που τι σκοπό έχει; Τα εγκλήματα τα οποία διαπράττουν τι σκοπό έχουν; Θέλουν να πάρουν την εξουσία ή όχι; Είναι σαφές, ότι σε περίπτωση που η δίκη παραπεμφθεί να δικαστεί στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο θα είναι μια τεράστια νίκη της Χρύσης Αυγής, αφού θα πρόκειται για dejure πολιτικά αδικήματα, και οι κατηγορούμενοι είτε κριθούν ένοχοι, είτε όχι, θα παρουσιαστούν ως πολιτικά διωκόμενοι. Περαιτέρω, τι ρόλο θα μπορούσε να παίξει η αλλαγή της αρμοδιότητας και η σύνθεση δικαστηρίου στο οποίο θα συμμετέχουν και μάλιστα θα πλειοψηφούν πολίτες έναντι τακτικών δικαστών; Τα σχόλια και οι σκέψεις είναι του αναγνώστη.
Ο Ηλίας Σιδέρης είναι Δικηγόρος Αθηνών
