PLUS
Η ΕΙΚΟΝΑ στην οθόνη της τηλεόρασης είναι δεν είναι άγνωστη. Την έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές σε πολλές διαφορετικές χώρες και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Ένας νέος άντρας, κρατά το παιδί του από το χέρι. «Οι εκλογές ήταν…», λέει κοιτώντας την κάμερα, με μάτια βουρκωμένα όχι από πόνο αλλά από θυμό, «ψεύτικες!».
Ρεπορτάζ ΝΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ
Οι εκλογές της νοθείας και οι λεπτές ισορροπίες μεταξύ Βρυξελλών και Μόσχας για την επόμενη μέρα, προκειμένου η χώρα να μην μετατραπεί σε μια «δεύτερη Ουκρανία».
Αυτή είναι η αποτύπωση της στιγμής κάθε κινήματος διαμαρτυρίας ενάντια σε οποιαδήποτε δικτατορία. Όταν το άτομο ξεπερνά το φράγμα του φόβου και τολμά να ολοκληρώσει δημόσια αυτήν την πρόταση. Μια φωνή θυμού που ενώνεται με δεκάδες χιλιάδες άλλες φωνές που φωνάζουν το ίδιο πράγμα, κουνώντας την κόκκινη και λευκή σημαία που αντιπροσωπεύει μια καλύτερη Λευκορωσία.
Επεισόδια
Τα επεισόδια στη Λευκορωσία ξέσπασαν αμέσως μετά την ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας στο πλαίσιο των προεδρικών εκλογών που διεξήχθησαν στη χώρα, δίνοντας στον επί 26 συναπτά χρόνια πρόεδρο Αλεξάντερ Λουκασένκο ένα ποσοστό σχεδόν 80% των ψήφων. Στο Μινσκ, αμέσως μετά χιλιάδες διαδηλωτές συγκρούστηκαν με τις αστυνομικές δυνάμεις, οι οποίες έκαναν χρήση χειροβομβίδων κρότου λάμψης και πλαστικών σφαιρών, προκειμένου να διαλύσουν το πλήθος. Από εκείνη την ημέρα και σχεδόν για τρεις εβδομάδες μέχρι τώρα οι αντικυβερνητικές κινητοποιήσεις στη Λευκορωσία δεν λένε να κοπάσουν ενώ στο παρασκήνιο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ένα διεθνές παιχνίδι σχετικά με την «επόμενη μέρα» στη συγκεκριμένη χώρα της Βαλτικής.
Η οργή κατά του Λουκασένκο δείχνει να μην κοπάζει αποκτώντας μορφή χιονοστιβάδας και το αίτημα για να φύγει από την εξουσία ολοένα και δυναμώνει. Για όσους αναζητούν την αιτία αυτής της «επανάστασης» οι καταγγελίες για νοθεία στις εκλογές της 9ης Αυγούστου ήταν απλά και μόνον η θρυαλλίδα για την έκρηξη οργής της λευκορωσικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που εδώ και χρόνια υποφέρει με τις σοβαρές αυξήσεις τιμών σε υπηρεσίες και αγαθά, έχει δει να καταβαραθρώνεται η ποιότητας ζωής της και να οδηγούνται εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε πλήρες αδιέξοδο.
Από την πλευρά του, ο Λευκορώσος πρόεδρος δείχνει να μην φαίνεται να καταλαβαίνει όλο αυτό το κύμα οργής εναντίον του και επιδίδεται σε κινήσεις αυταρχισμού εμφανιζόμενος δημόσια, ακόμη κι οπλισμένος,κάτι που στην ουσία οδηγεί όλο και περισσότερο κόσμο στους δρόμους. Για τον Λουκασένκο που έχει χαρακτηριστεί σαν ο τελευταίος Ευρωπαίος δικτάτορας, αυτή η επίδειξη δύναμης δεν είναι κάτι άγνωστο. Στο παρελθόν πολλές φορές είχε παρόμοια καταφύγει στη βία και την ακραία καταστολή, προχωρώντας και σε μαζικές συλλήψεις των πολιτικών του αντιπάλων.Το όλο κίνημα που από την αντιπολίτευση χαρακτηρίζεται σαν μια «ειρηνική επανάσταση», για τον Λουκασένκο είναι μία δυτική συνωμοσία που έχει στόχο τη σφαίρα της ρωσικής επιρροής που απειλεί την εθνική ασφάλεια.
Γρίφος
Το να προσπαθήσεις να μαντέψεις πώς θα τελειώσει όλο αυτό είναι ένας γρίφος. Σε τέτοιες στιγμές, κανείς δεν ξέρει τι πρόκειται να συμβεί σήμερα το απόγευμα, πόσο μάλλον αύριο. Αλλά δεν είναι πολύ νωρίς για να καταλάβουμε όλοι το μήνυμα που έρχεται δυνατό από τους δρόμους της Λευκορωσίας.
Η Λευκορωσία πρέπει και μπορεί να γίνει μία φιλελεύθερη δημοκρατία, ασφαλής, τόσο εντός της ΕΕ όσο και του ΝΑΤΟ, όπως οι γειτονικές της χώρες της Βαλτικής. Αλλά αυτό δεν θα συμβεί σύντομα, κυρίως επειδή ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα το αφήσει,αλλά επίσης επειδή προς το παρόν δεν υπάρχει η απαραίτητη πλειοψηφία μέσα στην ίδια τη χώρα που θα ανατρέψει το καθεστώς Λουκασένκο. Το πιθανότερο είναι η χώρα να μπει σε μια ταραγμένη και αβέβαιη μετάβαση προς μια άλλη, λιγότερο αυταρχική ηγεσία, όπως ακριβώς συνέβη και στην Αρμενία αν και με τον Λουκασένκο, τα πράγματα πάντα μπορεί να επιδεινωθούν προτού βελτιωθούν αφού δεν υπάρχει ούτε επίσημη διάθεση για διάλογο και αλλαγή όπως στην Πολωνία και την Ουγγαρία, ούτε όμως και εξωτερικές πιέσεις για την εγχώρια καταστολή, όπως έγινε στην Τσεχοσλοβακία και την Ανατολική Γερμανία, ούτε ο πλουραλισμός της Σερβίας και της Ουκρανίας.
Η Λευκορωσία είναι μια δύσκολη περίπτωση της Ευρώπης που φοβάται μην μετατραπεί σε μια «δεύτερη Ουκρανία», με τη Ρωσία, να προσπαθεί να ελέγξει ή να σταματήσει την οποιανδήποτε αλλαγή με οποιονδήποτε τρόπο. Το πώς όλη αυτή η κατάσταση στην πιο «γνωστή -άγνωστη» χώρα της Ευρώπης, θα τελειώσει είναι κάτι που θα δούμε στο εγγύς μέλλον.
Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί
