PLUS
Έχει συμβεί σε όλους μας αυτό: Ανοίγεις τη σελίδα σου στο Facebook και στις ειδοποιήσεις
βρίσκεσαι μπροστά σε όσα έχεις γράψει και αποτυπώσει σαν «αναμνήσεις» πριν από αρκετά
χρόνια.
Είναι η στιγμή εκείνη που άλλες φορές γελάς με όσα έγραψες και άλλες φορές απορείς με τα
«μυαλά» που είχες. Μόνο που αυτά ως επί το πλείστον αφορούν κάποιες προσωπικές στιγμές
ή γεγονότα και σπανίως βασικές ιδεολογικές αρχές.
Και άντε πες πως με τα χρόνια ωρίμασες και άλλαξες γνώμη –σε ορισμένα– ή σε άλλαξαν οι
καταστάσεις της ζωής, αφού δεν περάσαμε και λίγα. Μια η κρίση και τα 10 χρόνια με
μνημόνια, μια ο κορωνοϊός, μια οι καταστροφές, φωτιές και πλημμύρες, είναι επαρκείς
δικαιολογίες για να διαμορφώσεις μια διαφορετική άποψη στο πέρασμα του χρόνου.
Αλλά εσύ… δεν έγινες αρχηγός κόμματος, και μάλιστα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αν άλλαξες γνώμη για «Το Κεφάλαιο» του Μαρξ στο διάβα της ζωής σου, αυτό δεν είχε καμία
επίπτωση στην οικονομική ζωή της χώρας.
Ούτε έκανες καριέρα στην Goldman Sachs και ξαφνικά σήκωσες μέσα στη Γουόλ Στριτ
παντιέρα ρόσα…
Και, για να είμαστε σοβαροί, σίγουρα θυμάσαι και ποιος ήσουν και τι έκανες
πριν από δέκα χρόνια, γιατί αν δεν θυμάσαι τον λόγο τον έχει η Ιατρική και σίγουρα όχι η
πολιτική…
Γιατί αν αρχίσουμε να περνάμε αβρόχοις ποσί τέτοιες «μπαρούφες», τότε έχουμε πρόβλημα ή,
μάλλον, όλη η χώρα έχει πρόβλημα. Και ίσως είναι καιρός να σοβαρευτούμε απέναντι σε κάθε
πολιτικό που μας συμπεριφέρεται σαν να είμαστε πεντάχρονα και θεωρεί ότι μπορεί να μας
κοροϊδεύει στα μούτρα μας, αλλά και να θυμώσουμε λίγο περισσότερο με εκείνους που τον
στηρίζουν ακόμη, θέλοντας προφανώς να ξαναγίνουν κάποια στιγμή πάλι κυβέρνηση.
Μπάστα, που λένε και οι γείτονες…
