PLUS
Χιλιάδες επιχειρήσεις διατηρούν στα λογιστικά τους βιβλία απαιτήσεις από πελάτες οι οποίες είναι μικρού ύψους, κάτω των 300 ευρώ, και οι οποίες μπορεί για μεγάλο διάστημα να παραμένουν ανείσπρακτες και εντέλει να καθίστανται ανεπίδεκτες εισπράξεως.
Οι επιχειρήσεις αυτές πέραν της ζημίας που υφίστανται δεν μπορούν να έχουν και το φορολογικό όφελος της αναγνώρισης της δαπάνης από τον σχηματισμό πρόβλεψης ή διαγραφής επισφαλούς απαίτησης, αφού ως βασική προϋπόθεση που τίθεται στον φορολογικό νόμο για την αναγνώριση των προβλέψεων για απόσβεση ή διαγραφή επισφαλών απαιτήσεων είναι να έχουν αναληφθεί οι κατάλληλες ενέργειες για τη διασφάλιση του δικαιώματος είσπραξης των εν λόγω απαιτήσεων (περ. α΄ και β΄ παρ. 1 άρθρου 26 του ΚΦΕ).
Ωστόσο, με ειδικότερη πρόβλεψη του νομοθέτη που ισχύει από το 2020, απαιτήσεις, το συνολικό ύψος των οποίων, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, δεν υπερβαίνει το ποσό των 300 ευρώ ανά αντισυμβαλλόμενο (και όχι ανά απαίτηση), μπορούν να διαγραφούν άμεσα στο φορολογικό έτος εντός του οποίου συμπληρώνονται 12 μήνες από τον χρόνο κατά τον οποίο κατέστησαν ληξιπρόθεσμες, χωρίς να έχουν αναληφθεί οι κατάλληλες ενέργειες για τη διασφάλιση του δικαιώματος είσπραξής τους (περ. β΄ παρ. 4. άρθρου 26 ΚΦΕ).
Οι προϋποθέσεις που τίθενται στην περίπτωση αυτή είναι:
Nα αφορούν απαιτήσεις που προέρχονται από έσοδα που έχουν εγγραφεί στα βιβλία.
Να διενεργηθεί η διαγραφή τους στα βιβλία.
Οι οφειλέτες να έχουν λάβει αποδεδειγμένα γνώση της διαγραφής της οφειλής τους, όπου αυτό είναι δυνατόν.
Το συνολικό ύψος των απαιτήσεων μικρού ποσού που διαγράφονται δεν υπερβαίνει, ανά φορολογικό έτος, το πέντε τοις εκατό (5%) του συνόλου των απαιτήσεων που υπάρχουν στο τέλος της χρήσης.
