PLUS
Του Παύλου Κιρκασίδη
Δεν υπάρχουν λογικά αδιέξοδα παρά μόνον εσφαλμένες εξ αρχής παραδοχές. Είτε «έξωθεν» δολίως κατασκευασμένες είτε «εκ των έσω» ως ανάγκες προβεβλημένες είτε και σε συνδυασμό.
Και όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε πως ο Αριστερός «μας» πρίγκιπας δεν ήταν παρά ένας σοσιαλδημοκρατικός βάτραχος μετά από ένα πεταχτό κυριακάτικο γλωσσόφιλο που του δώσαμε πάνω στο τσακίρ κέφι βλέποντας την «ελπίδα νάρχεται» τόσο πιο σύντομα θα ξεπεράσουμε (…) τις τυχόν εσωτερικές μας συγκρούσεις και θα «προχωρήσουμε» χωρίς να υποκύπτουμε (άλλο) στην παγίδα της παρελκυστικής τακτικής ενός «περίμενε και θα δούμε».
Ό,τι ήταν να δούμε, το… είδαμε ήδη και μόλις μέσα σε 100 ημέρες…
Και «κεντρώους» υπουργούς με ακροδεξιά παραληρήματα και στρατόπεδα συγκέντρωσης που δεν έκλεισαν ποτέ, και μαρκαρισμένους μετανάστες με τον αριθμό στο χέρι όπως την εποχή του οριτζινάλ ναζισμού,
και προεδρικές αυλές να λύνουν και να δένουν όπως τη «χρυσή εποχή» της Μιμής και των αστρολόγων φιλενάδων της που κυβερνούσαν αυτούς που κυβερνούσαν την Ελλάδα
και τσακνηδοταγματάρχες σε μια «νέα» ΕΡΤ που χτίζεται με λογικές ΥΕΝΕΔ,
και μπαλάφες να βγάζουν τρελό έναν ολόκληρο λαό για όσα άκουσε (και πίστεψε) προεκλογικά,
και αλλαξοκωλιές με την Εκκλησία με απονομές τιμών σε «άγια φώτα» και «λείψανα» και προσκυνήματα που ξεφτιλίζουν κάθε εναπομείνασα αξιοπρέπεια αυτού του λαού χτυπώντας με κουτοπονηριά στην πλάτη τα πιο καθυστερημένα πολιτισμικά και νοητικά τμήματά του,
και αποφάσεις και ΠΝΠ που έχουν τόση σχέση με τη «Θεσσαλονίκη» όση και ο Μιχελογιαννάκης με τη σοβαρότητα
και χουντικής αισθητικής και εμπνεύσεως απαγορεύσεις συναθροίσεων και διαδηλώσεων στην Ορεστιάδα
και αναγορεύσεις υπουργών σε λαϊκούς σταρ υποβαθμίζοντας το συλλογικό πολιτικό υποκείμενο στο επίπεδο ενός φαν γκρουπ,
και κομματοθρεμμένους αυριανήδες με κίτρινα ΜΜΕ προσκολλημένα σα βδέλλες στο κόμμα να απειλούν ανοικτά και να εκβιάζουν (με όρους παρακράτους) όσους «τολμούν» να αμφισβητούν το αλάνθαστο του αρχηγού και των πέριξ μούτσων του…
Και ξεπούλημα λιμανιών και αεροδρομίων και μετατροπή του ΕΝΦΙΑ από «ληστρικό φόρο» σε «πατριωτικό καθήκον» και μετάθεση στο απώτερο μέλλον του 751 και… και… και…
Και όλα αυτά διότι, πολύ απλά, δεν μπορούν να αναδειχθούν πραγματικά Αριστερές κυβερνήσεις χωρίς άλλο τόσο πραγματικά συνειδητοποιημένους Αριστερούς ψηφοφόρους. Ένα «χαρακτηριστικό» ωστόσο που δεν το έχει η Δεξιά καθώς, το μόνο που καλείται να υπηρετήσει (σε απλοϊκό επίπεδο) είναι μια απροσδιόριστη κοινωνική «γαλήνη» ακόμη κι αν αυτή «επιτυγχάνεται» με όρους νεκροταφείου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν ήρθε για να φέρει μια τέτοια «κοινωνική γαλήνη». Διότι απ’ αυτή είχαμε. Και με το… παραπάνω. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξελέγη για να συγκρουστεί. (ζητώ συγνώμη από τους δημοσκόπους του ΔΟΛ αλλά… τζάμπα τρώνε το ψωμί του Ψυχάρη).
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν δεν μπορεί να συγκρουστεί. Και όχι επειδή είναι ένας τάχα «ανάξιος αριστερός πρίγκιπας» αλλά επειδή είναι απλώς ένας ικανότατος σοσιαλδημοκρατικός βάτραχος.
Όσο για το χαμένο κυριακάτικο γλωσσόφιλο δεν πειράζει… Πεταχτό ήταν έτσι κι αλλιώς… Δες το σαν «της Κυριακής χαρά». (Και της Δευτέρας λύπη)
