PLUS
Επίθεση στην κυβέρνηση εξαπολύει το Ποτάμι με αφορμή το ασφαλιστικό, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «αντί για μία θαρραλέα μεταρρύθμιση προσπαθεί να ξεγελάσει νυν και μελλοντικούς συνταξιούχους κρύβοντας πίσω από περίπλοκα σχήματα, μειώσεις συντάξεων και αυξήσεις εισφορών».
Διαβάστε αναλυτικά την ανακοίνωση
Το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου αποτελεί τυπικό δείγμα του πολιτικαντισμού των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αντί για μία θαρραλέα μεταρρύθμιση, η κυβέρνηση προσπαθεί να ξεγελάσει νυν και μελλοντικούς συνταξιούχους κρύβοντας πίσω από περίπλοκα σχήματα, μειώσεις συντάξεων και αυξήσεις εισφορών.
Επιλογές που οδηγούν σε αύξηση της ανεργίας και της μαύρης εργασίας, διαιώνιση δηλαδή του φαύλου κύκλου των ελλειμμάτων των Ταμείων. Πολλές από τις προτάσεις της κυβέρνησης αναπαράγουν την αδικία, έχουν αντιαναπτυξιακή και συντηρητική λογική και συμπιέζουν προς τα κάτω ισοπεδωτικά – κατά τα σοβιετικά πρότυπα – τα ασφαλιστικά δικαιώματα και τις συντάξεις του ελληνικού λαού.
Συγκεκριμένα:
Μεγαλώνει την ανισορροπία ανάμεσα στις γενιές. Επιβεβαιώνει τη μεγάλη διαφοροποίηση ανάμεσα σε αυτούς που πρόλαβαν να πάρουν σύνταξη (που θα πάρουν σύνταξη με παλιές διατάξεις, ως επί το πλείστον και με διατάξεις προ του Νόμου Σιούφα, ως παλιοί, προ του 1993, ασφαλισμένοι) και σε αυτούς που καταθέτουν αίτηση από το 2016. Λειτουργεί έτσι εις βάρος των μελλοντικών συνταξιούχων, επιβαρύνοντας όσους θα συνταξιοδοτηθούν μετά το 2018. Σε αυτούς μειώνει τα ποσοστά αναπλήρωσης του ανταποδοτικού τμήματος της σύνταξης σε σχέση με τον προηγούμενο Νόμο 3863/2010 και είναι βέβαιο ότι στο άμεσο μέλλον θα χρειαστεί εκ νέου αναθεώρηση των ποσοστών αναπλήρωσης της προς τα κάτω.
Επιπλέον αγνοεί επιδεικτικά τις ευρωπαϊκές τάσεις στον τρόπο υπολογισμού της ανταποδοτικής σύνταξης με το σύστημα της νοητής κεφαλαιοποίησης που ουσιαστικά αποτελεί πραγματικά ανταποδοτικό σύστημα. Δηλαδή, να ισχύει μια εθνική σύνταξη για όλους και το επιπλέον ποσό της σύνταξης να υπολογίζεται με βάση τις εισφορές του εργαζόμενου. Αυτό που κάνει ουσιαστικά, είναι να φέρνει χρονικά πιο μπροστά το νομοθέτημα Λοβέρδου. Αντί δηλαδή να γίνεται πλήρης εφαρμογή του σε 30 χρόνια από σήμερα, γίνεται εφαρμογή του και για αυτούς που βγαίνουν στη σύνταξη τώρα.
Είναι ψέμα ότι δεν περικόπτονται οι κύριες συντάξεις των σημερινών συνταξιούχων. Η καταγραφή της προσωπικής διαφοράς, οδηγεί σε μειώσεις μετά το 2018. Οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου έχουν την ίδια αξία με τις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για 13η σύνταξη στο τέλος του 2015. Σήμερα πολιτικάντικα, μιλούν ακόμη και για αυξήσεις μετά το 2018. Όμως μέχρι και χθες ακόμη, ο πρωθυπουργός έθετε ως κόκκινη γραμμή την προστασία των κυρίων συντάξεων, αυτών που περικόπτονται σήμερα έως και 35%. Πως θα εγγυηθεί λοιπόν τις υποσχέσεις αυξήσεων από το 2018;
Με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις το εργοδοτικό κόστος που είναι ήδη πολύ υψηλό, όχι μόνο δεν μειώνεται, αλλά αυξάνεται εξαιτίας της αύξησης των εισφορών στις επικουρικές συντάξεις. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας και της “μαύρης εργασίας” και θα οδηγήσει σε νέα ελλείμματα των ταμείων και σε νέες περικοπές. Αντί να ελαφρύνει τα αμέσως επόμενα χρόνια από εισφορές για να διευκολύνει την ανάπτυξη, κάνει ακριβώς το αντίθετο.
Δε λύνει το θέμα βιωσιμότητας των επικουρικών ταμείων εισάγοντας τρόπο υπολογισμού της επικουρικής σύνταξης σε δύο τμήματα. Ένα τμήμα αφορά τα έτη ασφάλισης έως την 31/12/2014 (με ποσοστό αναπλήρωσης 0,45% κατ’ έτος). Το δεύτερο τμήμα αφορά τα έτη ασφάλισης μετά την 1/1/2015 (όπου ο τρόπος υπολογισμού θα προσδιοριστεί με Απόφαση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης). Ουσιαστικά χωρίζει πάλι τους πολίτες σε παλιούς και νέους συνταξιούχους με την επιβάρυνση πάντα να έρχεται στο μέλλον.
Δεν προκύπτει από κάπου ότι διασφαλίζεται η οικονομική βιωσιμότητα του συστήματος. Με αυτό το σχέδιο δίνουμε ραντεβού σε τρία χρόνια (ή λιγότερο) για άλλο ένα ασφαλιστικό με πολύ χειρότερους όρους.
Συμπερασματικά, το σχέδιο Κατρούγκαλου – που κάποτε ρητόρευε στις πλατείες των αγανακτισμένων – ακολουθεί την πεπατημένη των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Επιμένει στο αποτυχημένο μοντέλο του αμιγώς κρατικού συστήματος, που υποθηκεύει προκαταβολικά την παραγωγή. Η λύση θα έπρεπε να αναζητηθεί σε ένα σύστημα πολλαπλών πυλώνων, σαν αυτά που υιοθετήθηκαν στην Ευρώπη (π.χ. Ιταλία, Πολωνία) που πρέπει να έχει τα εξής:
Μια νέα αρχή για τους νέους ασφαλισμένους.
Η λειτουργία ατομικών λογαριασμών (για τμήμα της συνολικής σύνταξης), που θα καθιστά τον κάθε ασφαλισμένο συμμέτοχο στην ανάπτυξη: συμμετέχει στην επένδυση, θα συμμετέχει και στην απόδοση.
Μια διαδικασία ειλικρινούς διαλόγου θα οδηγήσει σε αποφάσεις που δε θα χρειαστεί να αναθεωρούνται κάθε 2-3 χρόνια όπως ως τώρα.
Το ασφαλιστικό σύστημα για να είναι βιώσιμο θα πρέπει να είναι δίκαιο και διαγενεακό, να συντηρεί το εισόδημα των συνταξιούχων αλλά κυρίως να εμπνέει εμπιστοσύνη και να δίνει κίνητρο συμμέτοχης στον κόσμο της εργασίας και της πραγματικής οικονομίας.
Το Ποτάμι θα συνεχίσει να παρουσιάζει εναλλακτικές προτάσεις για μια ολοκληρωμένη λύση του ασφαλιστικού συστήματος. Η συντηρητική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως ούτε θέλει ούτε μπορεί να προχωρήσει σε μεγάλες μεταρρυθμίσεις.
