Προσαγωγές μελών του καταγγέλει ο Ρουβίκωνας

Προσαγωγές μελών του με νέες τακτικές από την ασφάλεια καταγγέλει ο Ρουβίκωνας.

Η ανακοίνωση του Ρουβίκωνα μέσω facebook:

Προσαγωγές μελών του Ρουβίκωνα: μερικές όχι και τόσο νέες τακτικές από την ασφάλεια

Αν το μόνο που τους νοιάζει είναι μια μικροσυμμορίτικη ευχαρίστηση ξέρουν επίσης ότι δεν συνηθίζουμε να αφήνουμε έκθετα τα μέλη μας, τόσο στην κανονική καταστολή όσο και σε συμμορίτικες πρακτικές. Σε εμάς δεν πιάνουν αυτά.

Λίγες μέρες πριν νεαρός σύντροφός μας προσήχθη κοντά στη στάση λεωφορείου στην γειτονιά του και οδηγήθηκε στην ΓΑΔΑ. Δεν είχε προηγηθεί κανένα περιστατικό που να αφορούσε εμάς ή να είχε αστυνομικό ενδιαφέρον. Ο σύντροφος βρέθηκε στην γενική ασφάλεια όπου για αρκετή ώρα ανακρίθηκε για ζητήματα που αφορούσαν την συλλογικότητά μας. Κάπου ανάμεσα στα “είσαι μικρός και σε εκμεταλλεύονται”, “οι αρχηγοί έχουν προνόμια”, “κοίτα τη δουλειά σου γιατί θα φας το κεφάλι σου” ένας αξιωματικός της ΕΛΑΣ προσπαθούσε να εκμαιεύσει πληροφορίες για την λειτουργία και συγκεκριμένες δράσεις της ομάδας. Λίγες μέρες μετά ο ίδιος σύντροφος προσήχθη ξανά με τον ίδιο τρόπο, πάλι αναίτια, αν και αυτή την φορά δεν επέμειναν σε “φιλικές συζητήσεις” και τον άφησαν να φύγει γρήγορα . Παράλληλα προσήχθη άλλος σύντροφος μας, από την “κατηγορία” των “παλιών” που κι αυτός σύντομα αφέθηκε ελεύθερος. Σήμερα το απόγευμα πάλι άλλα τρία μέλη μας τραβήχτηκαν με τον ίδιο τρόπο για να αφεθούν και πάλι μετά από λίγο ελεύθερα. Οι τακτικές παράτυπης πίεσης και παρενόχλησης απο την μεριά της καταστολής προς αγωνιζόμενες δυνάμεις είναι ίδιες εδώ και άπειρα χρόνια. Από την μία παρενοχλούν φορτικά όσους θεωρούν “ηγέτες” και από την άλλη πιέζουν μέλη νεαρής ηλικίας με σκοπό τον φόβο ή την συλλογή πληροφοριών. Πράγματι αυτή μπορεί να είναι αποτελεσματική τακτική εκφοβισμού όταν μιλάμε για οργανώσεις με ιεραρχία που στην μια άκρη έχει τους αρχηγούς και στην άλλη νεαρά αδαή μέλη που δεν καταλαβαίνουν και πολλά. Όταν όμως απευθύνεται σε αναρχικούς και τις οργανώσεις τους δεν είναι τίποτα άλλο από μικροπρεπή και εκδικητική ταλαιπωρία κάποιων ατόμων. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι “μέχρι εκεί καταλαβαίνουν μέχρι εκεί φτάνουν” για τις διωκτικές αρχές και θα είχε δίκιο. Δεν θα μπορούσαν να μην πέσουν και οι ίδιοι θύματα των στερεότυπων που προκύπτουν από το πολιτικό και πολιτισμικό πλαίσιό τους. Ανώτεροι που περνάνε καλά και κατώτεροι που κουβαλάνε, θύματα επιτήδειων που υπηρετούν σκοτεινά συμφέροντα, νέοι άνθρωποι που δεν είναι ικανοί να αποφασίσουν για τον εαυτό τους (κατά έναν αντιφατικό τρόπο όμως είναι υποχρεωτικά ικανοί να πηγαίνουν στον στρατό για να πολεμήσουν)…Αν όμως κατανοούμε ότι δεν μπορούν να μας κατανοήσουν αναρωτιόμαστε γιατί δεν είναι ικανοί να βγάλουν συμπεράσματα απο τις τόσες φορές που έχουν έρθει αντιμέτωποι μαζί μας, είτε σε δράσεις μας είτε στην ΓΑΔΑ. Γνωρίζουν ότι τέτοια δεν μας πτοούν”.