PLUS
Τις «πληγές» της μετρά η Δυτική Αττική, με τους κατοίκους των περιοχών οι οποίες επλήγησαν από τις πρόσφατες πυρκαγιές να βρίσκονται αντιμέτωποι και με την καταστροφή (ολική ή μερική) της περιουσίας τους, αλλά και με τον βαρύ ψυχικό αντίκτυπο από το σοκ και το τραύμα που δημιουργεί στις ψυχές των ανθρώπων μια τέτοιας έκτασης φυσική καταστροφή.
Της ΑΛΕΞΙΑΣ ΣΒΩΛΟΥ
Από την πυρκαγιά στη Δυτική Αθήνα
Σε αυτόν τον αγώνα, αντιμετώπισης και «επούλωσης» του σοκ και του τραύματος, οι κάτοικοι της Μάνδρας, της Οινόης, της Νέας Ζωής και των άλλων οικισμών που απειλήθηκαν ή και καταστράφηκαν από τις φλόγες, δεν είναι μόνοι τους. Έχουν στο πλευρό τους από την πρώτη στιγμή τούς επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας του Κέντρου Ημέρας Ψυχικής Στήριξης Ενηλίκων και της Κινητής Μονάδας της Πανελλαδικής Ένωσης για την Ψυχοκοινωνική Αποκατάσταση και την Επαγγελματική Επανένταξη (ΠΕΨΑΕΕ), που λειτουργεί ήδη στη Δυτική Αττική εδώ και λίγους μήνες.
Ομάδες
Η δομή με την κινητή μονάδα καλύπτουν την Ελευσίνα, τη Μαγούλα, τον Ασπρόπυργο, τη Μάνδρα, την Ειδυλλία και τα Μέγαρα, και το προσωπικό της, ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί, βρέθηκαν στον τόπο της καταστροφής μόλις ολοκληρώθηκε το έργο της κατάσβεσης. Εκεί παραμένουν και εκεί θα παραμείνουν για όσο χρονικό διάστημα απαιτηθεί προσφέροντας κατ’ αρχάς πρώτες βοήθειες Ψυχικής Υγείας στους πληγέντες αλλά και τους εθελοντές και τους επαγγελματίες διασώστες.
Όπως εξηγεί στην «ΜΠΑΜ» η κοινωνική λειτουργός Χρυσάνθη Κατσιώτη, οι ομάδες των επαγγελματιών Ψυχικής Υγείας που πραγματοποιούν τις επιτόπιες παρεμβάσεις έχουν ήδη επισκεφθεί δεκάδες πυρόπληκτους και έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με ποικίλα συναισθήματα: Οργή, άρνηση, θλίψη, απελπισία, αλλά και δεκτικότητα για την παροχή βοήθειας και έκφραση ευγνωμοσύνης.
«Πηγαίνουμε πόρτα πόρτα και ξέρουμε πως αρκετοί άνθρωποι για να ξεπεράσουν την άρνηση και τον θυμό και να δεχτούν τη βοήθειά μας χρειάζονται χρόνο. Εκτός από την παροχή πρώτων βοηθειών ψυχικής στήριξης, διαγιγνώσκουμε και καταγράφουμε τις ζωτικές άμεσες ανάγκες, όπως για παράδειγμα πού θα βρουν ρουχισμό, τρόφιμα και άλλα είδη διαβίωσης. Επίσης βοηθάμε στη μετάδοση της πληροφορίας. Πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει το βιος τους και δεν έχουν έγγραφα. Συμβάλλουμε λοιπόν στη μετάδοση της πληροφορίας για το πώς θα γίνει η ανάκτηση των εγγράφων. Επίσης, τους φέρνουμε σε επαφή με το Fabric Republic, για την κάλυψη των αναγκών σε ένδυση και για ό,τι άλλο χρειαστούν» εξηγεί η Χρυσάνθη Κατσιώτη.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που επλήγησαν από τις πυρκαγιές βρίσκονται σε σοκ. Μπορεί να έχουν κινδυνέψει οι ίδιοι, να έχει καταστραφεί ολοσχερώς ή μερικώς η περιουσία τους, να έχουν χάσει τα ζώα τους, ρίζες, κτήματα, να έχουν μείνει με τα ρούχα που φορούν και με μια ταυτότητα στο χέρι. Η επούλωση αυτών των ψυχικών τραυμάτων είναι μία μακρόχρονη διαδικασία, οι πληγέντες θα χρειαστούν στήριξη για μήνες ή και χρόνια και οι ομάδες των ειδικών της ΠΕΨΑΕΕ έχουν και τη γνώση και την πείρα για να το πράξουν με ευθύνη και συνέπεια.
Ιδιαιτερότητες
Η κοινωνική λειτουργός Χρυσάνθη Κατσιώτη μας θυμίζει ότι η Δυτική Αττική μετρά πολλές πληγές τα τελευταία χρόνια και είναι σημαντικό ότι πλέον υπάρχει εκεί μία Δομή Ψυχικής Υγείας, που συμπληρώνεται από Κινητή Μονάδα για να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους που έχουν αντιμετωπίσει στο παρελθόν άλλες καταστροφές, όπως η φονική πλημμύρα της Μάνδρας, κι επιπλέον έχουν «κλειστούς» πληθυσμούς από διάφορες κοινωνικές ομάδες με ιδιαιτερότητες.
Παράλληλα, κάθε παρέμβαση στο πεδίο (της καταστροφής) έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Στην προκειμένη περίπτωση η πυρκαγιά ήταν κυρίως σε δασική έκταση και κάηκαν σπίτια τα οποία ήταν κυρίως πρώτες κατοικίες, όχι εξοχικές, και ίσως γι’ αυτό οι κάτοικοι αρνήθηκαν να τα εγκαταλείψουν.
«Είδαμε ανθρώπους να αρνούνται να εγκαταλείψουν τις περιουσίες τους, έμειναν μόνοι, ένιωσαν μόνοι, μας μετέφεραν αυτό το αίσθημα εγκατάλειψης», λέει η Χρυσάνθη Κατσιώτη και συνεχίζει: «Όμως δεν έφυγαν. Έμειναν πίσω να υπερασπιστούν το βιος τους. Ακόμα και ο φόβος για την πυρκαγιά, ο φόβος για τη ζωή τους δεν ήταν αρκετός για να εγκαταλείψουν την περιουσία τους, τους κόπους μιας ζωής…».
