PLUS
Τα επίπεδα των υπόγειων υδάτων σε όλο τον κόσμο έχουν παρουσιάσει εκτεταμένη και “επιταχυνόμενη” μείωση τα τελευταία 40 χρόνια, η οποία οφείλεται σε μη βιώσιμες πρακτικές άρδευσης καθώς και στην κλιματική αλλαγή, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη και την επικαλείται το πρακτορείο Reuters.
Τα υπόγεια ύδατα είναι μια σημαντική πηγή γλυκού νερού για τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις, τα νοικοκυριά και τις βιομηχανίες και η εξάντλησή τους θα μπορούσε να δημιουργήσει σοβαρές οικονομικές και περιβαλλοντικές απειλές, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης των αποδόσεων των καλλιεργειών και της καταστροφικής καθίζησης της γης, ιδίως στις παράκτιες περιοχές, αναφέρει η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature.
“Μία από τις πιο πιθανές κύριες κινητήριες δυνάμεις πίσω από την ραγδαία και επιταχυνόμενη μείωση των υπόγειων υδάτων είναι η υπερβολική άντληση υπόγειων υδάτων για την αρδευόμενη γεωργία σε ξηρά κλίματα”, δήλωσε ο Scott Jasechko από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Μπάρμπαρα, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης. Αλλά η ξηρασία, που οφείλεται στην κλιματική αλλαγή, έχει επίσης αντίκτυπο, με τους αγρότες να αντλούν πιθανότατα περισσότερα υπόγεια ύδατα για να εξασφαλίσουν την άρδευση των καλλιεργειών τους, είπε.
Η εξάντληση ήταν ιδιαίτερα έντονη σε ξηρά κλίματα με εκτεταμένες καλλιεργήσιμες εκτάσεις, αναφέρει η μελέτη, η οποία ανέλυσε 170.000 πηγές σε περισσότερες από 40 χώρες. Η Βόρεια Κίνα, το Ιράν και οι δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες ήταν μεταξύ των περιοχών που επλήγησαν περισσότερο.
Περισσότερο από το ένα τρίτο των 1.693 συστημάτων υδροφόρων οριζόντων – σώματα πορωδών πετρωμάτων ή ιζημάτων που συγκρατούν τα υπόγεια ύδατα – που παρακολουθήθηκαν από τη μελέτη μειώθηκαν κατά τουλάχιστον 0,1 m (3,94 ίντσες) ανά έτος από το 2000 έως το 2022, ενώ το 12% σημείωσε ετήσια μείωση άνω των 0,5 m. Ορισμένοι από τους υδροφόρους ορίζοντες που επλήγησαν περισσότερο στην Ισπανία, το Ιράν, την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες μειώθηκαν κατά περισσότερο από 2 m ανά έτος κατά την περίοδο αυτή.
Στο 30% περίπου των υπόγειων υδροφορέων που μελετήθηκαν, ο ρυθμός εξάντλησης έχει επιταχυνθεί από το 2000.
Ορισμένοι υδροφορείς βελτιώθηκαν κατά την περίοδο αυτή, εν μέρει ως αποτέλεσμα των τοπικών μέτρων που αποσκοπούν στον περιορισμό της ποσότητας νερού που μπορεί να αντληθεί.
Οι υδροφορείς μπορούν επίσης να αναπληρωθούν με νερό που εκτρέπεται από αλλού. Ωστόσο, τέτοιες ανακτήσεις ήταν “σχετικά σπάνιες” και χρειάζεται να γίνει πολύ περισσότερη δουλειά, δήλωσε ο Jasechko.
