PLUS
Στην εμβληματική ελληνική κωμωδία του 1957 «Η θεία απ’ το Σικάγο», η αξεπέραστη Γεωργία Βασιλειάδου, φτάνει στην Ελλάδα και φέρνει την ανάταση και τον εκσυγχρονισμό, και φυσικά τα λεφτά της, στη μετεμφυλιακή αστική οικογένεια του αδελφού της που διάγει βίον μετρημένον. Το ίδιο σενάριο παίζεται και σε πολλές ακόμη ελληνικές ταινίες, όπως στο «Θα σε κάνω βασίλισσα», όπου ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έρχεται να διορθώσει με τα δολάριά του και τις «καινοτόμες και καινοφανείς» ιδέες του τα κακώς κείμενα της οικογένειας του απερίγραπτα τσιγκούνη εργολάβου οικοδομών Θανάση Βέγγου.
Τα ίδια συμβαίνουν και στο «Έχει θείο το κορίτσι», όπου η Γκέλυ Μαυροπούλου περιμένει κι εδώ τον αξεπέραστο Βασίλη Αυλωνίτη ως θείο Τζίμη που καταφθάνει από τις ΗΠΑ να λύσει άπαξ διά παντός το «άλυτο» πρόβλημα της… οικονομικής στενότητας.
Το σενάριο είναι παλιό και πολυπαιγμένο, αλλά επίκαιρο. Σε μια Ελλάδα που τίποτε δεν έχει να συγκριθεί με εκείνη της μεταπολεμικής εποχής, ένας πλούσιος, αυτοδημιούργητος, πετυχημένος εφοπλιστής από την Αμερική, ο από μηχανής θεός, έρχεται για να στηρίξει τους μη προνομιούχους, να δώσει λύσεις και να σπάσει ταμπού και τις παγιωμένες προκαταλήψεις αναγνωρίζοντας την αδικία που υφίστανται (εν προκειμένω από τους υπάρχοντες επαγγελματίες πολιτικούς).
Και επειδή άλλο είναι να λες και άλλο να δείχνεις, ο θείος από την Αμερική στήνει και ένα από τα πιο ευφάνταστα σουρεαλιστικά θεάματα που έχουμε παρακολουθήσει ποτέ στην εγχώρια πολιτική ζωή. Αναλύει στο ακροατήριο την τραγική, γεμάτη βάσανα πορεία του από τις… φτωχογειτονιές της Εκάλης στα πανεπιστήμια της Αμερικής και σου δίνει και σε μια γιγαντοοθόνη ένα «εξελάκι», έτσι για να ξέρουμε πόσο πετυχημένος είναι και πόσο πετυχημένους θα κάνει και εμάς. Κρίμα που δεν μπορεί ο Φίνος να τον κάνει ταινία…
