PLUS
Όσο από πιο χαμηλά παίρνεις φόρα,έλεγε ο Καζαντζάκης, τόσο πιο αψηλά μπορείς να φτάσεις. Γιατί η μεγαλύτερη αξία του αληθινού ανθρώπου δεν είναι η αρετή του.
Είναι ο αγώνας του να μετουσιώσει την αδιαντροπιά, την ατιμία, την απιστία, την κακότητα μέσα του και να τα κάμει αρετή.
Νίκος Βασιλειάδης
Σαν σήμερα 26 Οκτωβρίου του 1957 έφυγε από την ζωή, ο δάσκαλος, ο λόγιος, ο αγωνιστής Νίκος Καζαντζάκης, αν και ο ίδιος ποτέ δεν θα δεχόταν αυτούς τους “τίτλους”. “Με θαρρούν λόγιο, διανοούμενο, γραφιά. Και δεν είμαι τίποτε απ’ αυτά. Τα δάχτυλά μου, όταν γράφω, δεν μελανώνουνται, αιματώνουνται. Θαρρώ δεν είμαι παρά τούτο: μια απροσκύνητη ψυχή”.
Εκείνη τη νύκτα της 26ης Οκτωβρίου 1957 στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας, ο Νίκος Καζαντζάκης σταμάτησε να γράφει και έφυγε για το αιώνιο ταξίδι του αφήνοντας στις σκέψεις και τις ψυχές των ανθρώπων κληρονομιά, το χρέος να πολεμούν.
Το μήνυμα που συμπυκνώνει όλη τη φιλοσοφική σκέψη του μεγάλου δημιουργού Καζαντζάκη: Κάμε το χρέος σου. Μη λογαριάσεις αν θα κερδίσεις ή αν θα χάσεις. Κάμε το χρέος σου. Μη σε νοιάζει αν το κάνουν οι άλλοι. Κάμε το χρέος σου. Τα αίματα των προγόνων σου φτάνουν μέχρις εσένα και αφυπνίζουν την ψυχή σου.
Σήμερα παρά ποτέ τούτη η εντολή του χρέους πρέπει να μας οδηγεί. Απέναντι σε ένα κόσμο όπως ο ίδιος τον περιέγραψε. “Ο κόσμος τούτος που ζούμε, βρίσκεται σε διάλυση. Αποσύνθεση ηθική, ψυχική, οικονομική.
Βρωμάει ο κόσμος απ’ την αποσύνθεση. Αυτή είναι η εποχή μας. Μια άλλη εποχή μάχεται να γεννηθεί γιατί η αποσύνθεση στάθηκε πάντα ο πρόλογος της σύνθεσης.
Ο κόσμος αυτός είναι στα σπάργανα. Γεννήθηκε αλλά ακόμα ψελλίζει. Δεν έχει τη δύναμη να αντισταθεί στην καλά οργανωμένη αδικία.
Είναι οι δύο πραγματικότητες. Το μεταξύ ενός πολιτισμού που χάνεται κι ενός που δημιουργείται διάστημα, το ονόμαζαν πάντοτε μεσαίωνα.
Αυτόν ζούμε. Δεν τον βλέπουμε. Οι ιστορικοί θα τον δούνε. Και είναι γεγονός πως πάντοτε ένας μεσαίωνας, έχει πολέμους”.(Νίκος Καζαντζάκης).
Διαβάστε επίσης
Θοδωρής Αθερίδης: Έπινα από το πρωί έως το βράδυ από τα 15 μου -Δεν είχα εικόνα μεθύστακα
