Συνέντευξη στον ΚΥΡΙΑΚΟ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ
Ο Χρήστος Σαντικάι έγινε γνωστός στα 9 του χρόνια όταν όλο το Πανελλήνιο μιλούσε για το μελαχρινό αγόρι με την κρυστάλλινη φωνή που έψελνε κάλαντα και ύμνους. Το γλυκό αγόρι εκείνης της εποχής δεν θυμίζει σε τίποτα τον γοητευτικό Χρήστο που σήμερα είναι 25 ετών και εκτός από ερμηνευτής δημιουργεί κάποια από τα πιο αγαπημένα μας τραγούδια που ερμηνεύουν γνωστοί καλλιτέχνες. Τον συνάντησα στο RiversideStudio, το στούντιο ηχογράφησης που περνάει σχεδόν όλη την ημέρα του. Δίνει σπάνια συνεντεύξεις, όμως άνοιξε την πόρτα του δεύτερου σπιτιού του στην «ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ» και μας άφησε να μάθουμε όλα όσα δε γνωρίζαμε για τη ζωή του σήμερα!
Χρήστο, δεν είναι τυχαίο το μέρος που βρισκόμαστε.
Ακριβώς, καθώς τα τελευταία 4 χρόνια κυριολεκτικά ζω εδώ. Εδώ μέσα είναι η ζωή μου. Σε αυτό το στούντιο φτιάχνω μουσική και βοηθάω νέα παιδιά που θέλουν να τραγουδήσουν και να χαράξουν τη δική τους πορεία στο χώρο.
Τα τελευταία χρόνια δεν είσαι μόνο τραγουδιστής, καθώς δημιουργείς τραγούδια για γνωστούς ερμηνευτές. Πώς ήρθε αυτό στη ζωή σου;
Από παιδί είχα μελωδίες μέσα στο κεφάλι μου, αλλά δεν ήξερα πως να τις κάνω πραγματικότητα. Στο μουσικό Γυμνάσιο που πήγα έμαθα να χειρίζομαι προγράμματα μουσικής. Τότε ξεκίνησα να αποτυπώνω όλες τις μελωδίες που είχα στο μυαλό μου. Κάποιες μπορεί να μείνουν στο συρτάρι κι άλλες να κυκλοφορήσουν. Το «Ξέρω τι κάνω» που έγραψα στον Νικηφόρο έχει μελωδία που είχα φτιάξει πέντε χρόνια πριν. ΣτονΝικηφόρο έχω κάνει και τη μουσική του «Έχω τα δικά μου».
Πώς προέκυψε η συνεργασία με το Νικηφόρο;
Ο Νικηφόρος με βρήκε σε κομβικό σημείο της ζωής μου. Είχα μόλις γυρίσει από τη Γερμανία που είχα φύγει για πέντε μήνες. Ψαχνόμουν τότε και πίστεψε πολύ σε εμένα ενώ δεν είχα κάνει βήματα σε αυτό το κομμάτι. Επίσης έχω συνεργαστεί με το Σταν στα τραγούδια «Δε με ξέρεις» και «Τετράγωνα» και σίγουρα θα υπάρξει και συνέχεια. Κι έχω στα σκαριά δυο νέες συνεργασίες με μεγάλους καλλιτέχνες, αλλά ακόμα δε μπορώ να αποκαλύψω κάτι παραπάνω!
Τα έχεις καταφέρει μόνος σου σε ένα δύσκολο χώρο!
Είναι πράγματι δύσκολο, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο πέρα από τη μουσική! Όταν ήμουν μικρός έκλεινα τα μάτια μου και σκεφτόμουν ότι έκανα ενορχήστρωση σε μεγάλους καλλιτέχνες, όπως ο MichaelJackson, για να καταλάβεις. Το ήθελα πολύ. Το όνειρό μου είναι να κρατάω συντροφιά στον κόσμο με τα τραγούδια μου στις όμορφες και στις άσχημες στιγμές του.
Ήσουν μόλις 3 ετών όταν ήρθες από την Αλβανία. Αντιμετώπισες ρατσισμό στο σχολείο;
Για μένα δεν υπάρχουν οι ταμπέλες «Αλβανοί» και «Έλληνες» και μου τη δίνουν που υπάρχουν σύνορα στη Γη και ως μουσικός για εμένα δεν υπάρχουν. Και πιστεύω ότι σε κάποια χρόνια δεν θα υπάρχουν όντως. Στο σχολείο μπορεί κάποιοι να έλεγαν «Α, το αλβανάκι», αλλά δεν άφηνα τον ρατσισμό να περάσει μέσα μου. Πολλά ακούστηκαν τότε για τους Αλβανούς, αλλά από το ένα αυτί έμπαιναν και από το άλλο έβγαιναν.
Ένιωσες ποτέ ότι προσπάθησαν να σου βάλουν εμπόδια επειδή κατάγεσαι από την Αλβανία;
Δεν αισθάνθηκα ποτέ να μου κόβουν τα φτερά επειδή είμαι Αλβανός, όπως και ποτέ δεν θα έκρυβα ότι είμαι Αλβανός. Τα χαρτιά μου αυτό λένε και τιμή μου, όπως ισχύει για όλους τους ανθρώπους σε οποιαδήποτε χώρα. Νιώθω την Αλβανία μητέρα μου και την Ελλάδα πατέρα μου. Για εμένα είναι δύο γονείς που με έφτιαξαν.
Πολύ συχνά ακούμε τραγουδιστές που είναι από φωνή… κορμάρα, όπως λέμε. Έχουν έρθει τέτοιες… φωνές στο στούντιο ζητώντας σου συνεργασία;
Όταν έχεις χρήματα κάνεις τα πάντα. Έρχονται κι εδώ καμιά φορά με χιλιάρικα να χρηματοδοτήσουν το τραγούδι τους, αλλά όταν βλέπω ότι ο άνθρωπος δεν κάνει για αυτό, λέω την αλήθεια και δεν δέχομαι ούτε χρήματα ούτε συνεργασία. Προτιμώ να μείνω χωρίς χρήματα από το να «σκοτώσω» την τέχνη της μουσικής για κάποιες χιλιάδες ευρώ.
Από την πρώτη φορά που είδαμε τα videoclip σου στο Alter, ακολούθησαν 5 χρόνια που συνεχίσαμε να τα βλέπουμε. Πώς ήταν να μεγαλώνεις κι αυτά να προβάλλονται συνέχεια;
Ναι, υπήρξε μια υπερπροβολή και ήταν σίγουρα αμήχανο και μου έκανε κακό μέχρι ένα σημείο. Τα καλά παιδιά στο Alter τότε έκαναν πολύ σωστό μάρκετινγκ γιατί πούλησε το αλβανάκι που έψελνε κάλαντα και ύμνους.
Πώς σε είχαν ανακαλύψει;
Αρχικά, η πρώτη που με ανακάλυψε ήταν η μητέρα μου. Τραγουδούσε μικρή και είχε όνειρο να γίνει τραγουδίστρια, όμως οι δυσκολίες στην Αλβανία δεν της το επέτρεψαν. Έτσι, ακούγοντάς με να έχω ρυθμό όταν τραγουδάω με έγραψε σε ωδείο. Εκεί, γνώρισα το διευθυντή του ωδείου Μάκη Μέρλο, ο οποίος γρήγορα κάλεσε μια εκπομπή να με δουν κι έτσι με πήραν στο Alter.
Επειδή σε βλέπαμε για πολλά χρόνια με τους ύμνους στο Alter, υπάρχει η αντίληψη ότι έβγαλες πολλά χρήματα.
Καλά, όλοι νομίζουμε πολλά για τους άλλους. Αν και ήταν η εποχή που πλήρωναν, εγώ δεν επωφελήθηκα. Δεν πήρα σχεδόν τίποτα και σίγουρα έπαιξαν ρόλο τα οικονομικά προβλήματα του Alter που ήδη είχαν αρχίσει τότε.
Στο σχολείο πως σε αντιμετώπιζαν τα παιδιά εκείνη την περίοδο;
Στο Δημοτικό δεν είχα προβλήματα, ήμασταν όλα τα παιδιά αγαπημένα. Στο Γυμνάσιο υπήρξε ένα bullying προς το πρόσωπό μου από κάποια παιδιά που με φώναζαν συνέχεια «μικρό τυμπανιστή» για να με πειράξουν. Εγώ,όμως, δεν το έβλεπα άσχημα. Μάλιστα, τα παιδιά που μου έκαναν bullying σήμερα είναι οι καλύτεροί μου φίλοι.
Ως τραγουδιστής και δημιουργός πως ακούς τη μουσική του σήμερα;
Η μουσική που ακούν σήμερα οι νέοι είναι ξεκάθαρα fastfood και γι’ αυτό ευθύνονται και τα socialmedia. Από όλους τους καλλιτέχνες της trap μουσικής, ο TUS είναι τέχνη και μου αρέσει πάρα πολύ να τον ακούω. Χειρίζεται τις λέξεις με πολύ έξυπνο τρόπο.
Θα συνεργαζόσουν με τραγουδιστές όπως ο Snik και ο Sinboy;
Είναι σαν να με ρωτάς αν θέλω να φάω το τάδε φαγητό και να σου απαντάω όχι. Δεν θα συνεργαζόμουν. Όχι γιατί έχω κάτι με τα παιδιά, προς Θεού, αλλά γιατί δεν με εκφράζει το είδος της μουσικής που υπηρετούν.
Στα live που κάνεις τι σου λέει ο κόσμος;
Έχω ακούσει ανθρώπους να λένε «Έλα τώρα, θα πάμε να ακούσουμε το Σαντικάι που έλεγε το “Άγια Νύχτα”»; Όταν,όμως, έρχονται και με ακούνε μου σφίγγουν το χέρι.
Πού μπορεί να έρθει να σε ακούσει ο κόσμος;
Είμαι στο μαγαζί «Μπούφος» στην Αγία Παρασκευή κάθε Παρασκευή και Σάββατο μαζί με τον Στέλιο Μάξιμο, τη Βασιλική Στεφάνου και τον Απόστολο Μπούρα.
* Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ” της Κυριακής