PLUS
Οι εικόνες μιας πόλης με άδειους, εκκωφαντικά έρημους δρόμους παραμένουν συγκλονιστικές, παρότι ανάλογες εικόνες από την προηγούμενη χρονιά, στην αρχή της πανδημίας είναι πολύ φρέσκες ακόμη στη μνήμη μας.
Νίκος Βασιλειάδης
Μόνο που τώρα η ατμόσφαιρα μοιάζει πιο βαριά. Τώρα βλέπεις, λείπουν οι μυρωδιές της άνοιξης, η ατμόσφαιρα που σου έδινε την υπόσχεση πως όπου να ‘ναι, θα έρθει το καλοκαίρι, ο ήλιος ο ζεστός καιρός που θα μας βγάλει στο ξέφωτο, θα μας απαλλάξει από τον εφιάλτη. Τα σιωπηλά γυμνά δέντρα υψώνουν τα μπλεγμένα κλαδιά τους στον σκοτεινό ουρανό. Τα πεζοδρόμια, εγκαταλειμμένα από τους πρωινούς διαβάτες, αντανακλούν στα στάσιμα νερά τους το ασθενικό φως που απλώνουν γύρω τους τα φώτα. Η σιωπή σηκώνει ένα κρύο βουβό και απειλητικό πάνω στις σκοτεινές προσόψεις των σπιτιών επιβάλλοντας την ακινησία. Νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο τέλος του κόσμου ή σε ένα τοπίο μετά από μιά καταστροφή
Τώρα μόνον η σιωπή και η άγνοια για το αβέβαιο μέλλον μετεωρίζονται στην ατμόσφαιρα, κάνοντας ακόμη και την ίδια σου την ανάσα μέσα από την χάρτινη ιατρική μάσκα ακόμη πιο επιφυλακτική. Όταν ο φόβος έχει φωλιάσει μέσα σου, είναι δύσκολο να τον βγάλεις από κει. Μοιάζει με τον λεκέ της υγρασίας στον τοίχο· έρχεται…από μέσα.
Έρημη Χώρα σαν την τετραλογία του Τ.Σ. Έλιοτ η περιγραφή μίας παρακμάζουσας κοινωνίας.
«…αυτή είναι η νεκρή χώρα αυτή είναι του κάκτου η χώρα
εδώ τα πέτρινα είδωλα σηκώνονται, εδώ λαμβάνουν
την ικεσία ενός χεριού νεκρού ανθρώπου
κάτω από το σπίθισμα σβησμένου άστρου…
Αλλόκοτοι καιροί, αλλόκοτες σκέψεις για τη ζωή που ξοδεύτεται μέρα με την ημέρα, μέσα στη στεγνή, στέρφα και άνυδρη Έρημη Χώρα, με την αγωνία να βρεις μιαν ελπίδα σωτηρίας.
Όμως όπως η ποίηση όσο απελπισμένη κι αν είναι, μας σώζει πάντα, με κάποιον τρόπο, από την ταραχή των παθών όπως έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης για τον Τ.Σ. Έλιοτ, έτσι και μεις έχουμε καθήκον στη ζωή και τον άνθρωπο να ελπίζουμε και να προσπαθούμε. Να πιστεύουμε πως θα ξημερώσει μια μέρα αλλοιώτικη, μια μέρα δίχως μάσκες με ελεύθερες ανάσες και σφιχτές μεγάλες αγκαλιές.
Γιατί όχι αυτός ο κόσμος δεν πρέπει να τελειώσει, ούτε με πάταγο..αλλά ούτε και με λυγμό.
