PLUS
Αυτό που κατατρώει την ψυχή ορισμένων είναι πως οι σύζυγοι πρωθυπουργών πρέπει να εξαρτώνται σώνει και καλά από τους άνδρες τους.
Άντε, το πολύ πολύ να επιτρέψουμε να μην ασχολούνται με τα οικιακά, αλλά να είναι τίποτα δημόσιοι υπάλληλοι που (εντελώς τυχαία) κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του συζύγου τους προχώρησαν λίγο παραπέρα, από νηπιαγωγοί σε κάποιο επαρχιακό νηπιαγωγείο, για παράδειγμα, να γίνουν γιατροί χειρουργοί, ή από καθηγήτριες μέσης εκπαίδευσης εντελώς τυχαία κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του άνδρα τους να βρεθούν καθηγήτριες πανεπιστημίου (δημοσίου, παρακαλώ).
Και είναι πρόβλημα για ορισμένους αν η σύζυγος ενός πρωθυπουργού είχε κάποτε (διότι τώρα με τον νόμο δεν επιτρέπεται) δική της δουλειά, δική της επιχειρηματική δραστηριότητα, κερδοφόρα μάλιστα.
Τότε η σύζυγος κατατάσσεται αυτομάτως στη χορεία των εγκληματιών, όπως οι επικίνδυνες ακτιβίστριες σουφραζέτες στις αρχές του 1900 – αν οι γυναίκες αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου, το σπίτι θα ρημάξει και τα παιδιά θα πεινάσουν, ο σύζυγος πρωθυπουργός θα βρεθεί να καθαρίζει το σπίτι και να ασχολείται με τα μωρά, και όλα αυτά τα δεινά. Και τι θα γίνει ο τόπος…
Όταν μάλιστα όλα αυτά ακούγονται από τα χείλη μιας κόρης πετυχημένης γυναίκας και προϊόν πολιτικού τζακιού, που λόγω συγγενείας και μόνο λάμβανε προσωπική σύνταξη από την επομένη του θανάτου του αποβιώσαντος υπουργού πατρός, τότε τα πράγματα δεν έχουν άλλη χρεία απόδειξης.
Μη δούμε γυναίκα να έχει προκόψει, να έχει κάνει δική της δουλειά, να έχει δική της πρωτοβουλία, να έχει βγάλει δικά της λεφτά. Και ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί άραγε αυξάνονται τα περιστατικά κακοποίησης και γυναικοκτονιών…
Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί
