PLUS
Τα αποτελέσματα των πρόσφατων τετραπλών εκλογών στην Ελλάδα για μια ακόμα φορά επιβεβαίωσαν την προσέγγιση του μεγάλου Ιταλού φιλοσόφου.
Το μιντιακό τοπίο, που θα «ρύθμιζε» ο ΣΥΡΙΖΑ, δια του κ. Ν. Παππά, τελικά απορρύθμισε την κυβερνητική παράταξη. Ανικανότητα, ιδεοληψία, προσωπικοί στόχοι-υπεροψία, λάθος στρατηγικός στόχος, αστοχίες τακτικής, υπέρτερος σε δύναμη αντίπαλος, ή κάτι άλλο που δεν είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού;
Επιλέξτε ότι θέλετε…
Σε κάθε περίπτωση η πλειοψηφία των κυβερνητικών στελεχών, που επιχειρούν ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων, θεωρεί ότι καθοριστικά αρνητικό για τον ΣΥΡΙΖΑ ρόλο έπαιξαν οι μιντιάρχες. Οι επιθετικοί προσδιορισμοί και λοιποί χαρακτηρισμοί ουκ ολίγοι: «αντιμετωπίσαμε έναν ιδιότυπο πόλεμο προπαγάνδας με fake news και λάσπη» – «… το μέτωπο της διαπλοκής και οι πολιτικοί και μιντιακοί εκφραστές του, κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα ενοχοποιητικό αντισύριζα μέτωπο με μοναδικό εχθρό το Σύριζα»- «Η μιντιακή υπεροπλία του συστήματος Μητσοτάκη διαμόρφωσε μεθοδικά μια εικονική πραγματικότητα με τα δικά της κριτήρια. Αλαφούζοι, Μαρινάκηδες, sites και εφημερίδες κατάφερναν να διαμορφώσουν αυτό για το οποίο έπρεπε να απολογηθεί η κυβέρνηση και όχι γι αυτό που ήταν οι ίδιοι».
Να υπενθυμίσουμε βεβαίως, στα κυβερνητικά στελέχη τη ρήση του κ. Δουζίνα ( με σοβαρή ακαδημαϊκή καριέρα-στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ): «…Δεν φταίει αυτός που φέρνει το μήνυμα, φταίει το μήνυμα». Έχουν αναρωτηθεί, τους έχει προβληματίσει, πώς πέρασαν μαζικά όλα αυτά τα μηνύματα-τα fake news- τα ψευδορεπορτάζ-η εικονική πραγματικότητα σε μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων;
Πως βρήκαν όχι μόνο ευήκοα ώτα, αλλά (και αυτό είναι το εκπληκτικό) αναπαράγονταν και διαδίδονταν από απλούς ανθρώπους, αυτούς της διπλανής πόρτας; Ποιος έδωσε χώρο για τέτοιου είδους χειραγώγηση;
Τα κάστρα πέφτουν από μέσα
Αντί να βάλλουν κατά των μιντιαρχών, δικαίως ή αδίκως, ας εξετάσουν την πολιτική Νίκου Παππά για τα ΜΜΕ. Σύμφωνα με κάποιες απόψεις τα ΜΜΕ στην Ελλάδα θεωρούνταν ως ένα από τα τρία μέρη του τριγώνου που είναι στην υπηρεσία της ολιγαρχικής ελίτ. Μαζί με τους λεγόμενους «εθνικούς εργολάβους και τους τραπεζίτες οι Μιντιάρχες ήσαν από τους κύριους υπεύθυνους της Ελληνικής κρίσης.
Τι παρατηρούμε όμως; Στην περίοδο της κρίσης και της Χρεοδουλοπαροικίας, που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από την Γερμανοκρατούμενη ΕΕ και που κατά δήλωση του ΔΝΤ (και όχι μόνον) επιβλήθηκε για να σωθούν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, οι εθνικοί εργολάβοι πτώχευσαν, το ίδιο και οι ελληνικές τράπεζες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την καθοδήγηση του Ν. Παππά (καθ ύλην αρμόδιος υπουργός και κομματικό στέλεχος) δεν άδραξε την ευκαιρία ώστε να καταστήσει τα ΜΜΕ πομπούς ΑΛΗΘΕΙΑΣ και να τα μετατρέψει από μηχανισμούς προπαγάνδας σε διαύλους ενημέρωσης-πληροφόρησης, παροχής γνώσης, πραγματικής αναψυχής και εν τέλει δημιουργικότητας. Αντί να κόψει τον ομφάλιο λώρο ντόπιας ολιγαρχίας και ΜΜΕ τι επέλεξε;
Επέλεξε την τακτική του follow the money. Επαίρονταν ο Παππάς και οι συν αυτώ, ότι προσπόρισε στα Δημόσια Ταμεία από τηλεοπτικές άδειες, τέλη χρήσης συχνοτήτων, φόρο διαφήμισης 500 εκατομμύρια ευρώ (σε βάθος δεκαετίας). Ποιοί, όμως, είχαν την οικονομική δυνατότητα να αδειοδοτηθούν με τους όρους που ο Παππάς έθεσε; Προφανώς ελάχιστοι, οι οικονομικά ισχυροί.
Και εδώ είναι ένα ακόμα κομβικό σημείο της ιδεοληψίας του ΣΥΡΙΖΑ και του Ν. Παππά, ο οικονομισμός και η πολιτική της διαχείρισης στα πλαίσια του συστήματος. Πού ήταν η κοινωνία στη διαχείριση των δημόσιων συχνοτήτων; Δεν την ήθελε παρούσα και ενεργή ο ΣΥΡΖΑ και ο κ. Παππάς. Την θέλουν παρούσα και ενεργή μόνον στην προεκλογική περίοδο και την ημέρα των εκλογών. Το αποτέλεσμα το μελέτησαν;
Την αποχή την αξιολόγησαν;
Αναρωτιομαστε ποιος θα είχε μεγαλύτερη ωφέλεια (ακόμα και μικροκομματικά) αν το σχέδιο για τα ΜΜΕ του Παππά συμπεριελάμβανε και τους θεσμικούς εκφραστές της κοινωνίας, όπως για παράδειγμα την δωρεάν εκχώρηση δημόσιων συχνοτήτων (ραδιοφώνου και τηλεόρασης ) στα Επιμελητήρια-τα Πανεπιστήμια-τους Επιστημονικούς Φορείς- την Τοπική Αυτοδιοίκηση (Δήμοι και Περιφέρειες) κλπ, κλπ.
Είναι προφανές ότι ούτε τα «ιδιωτικά ΜΜΕ», ούτε η «Δημόσια Τηλεόραση» (η οποία θα έπρεπε ήδη να είχε περάσει από τον κυβερνητικό-κρατικό έλεγχο στον έλεγχο της κοινωνίας, ώστε πράγματι να είναι Δημόσια) θα μπορούσαν να αντέξουν τέτοιου είδους ανταγωνισμό και πλουραλισμό, τέτοια ποιότητα που θα είχαν τα προγράμματα και οι εκπομπές αυτών των φορέων. Φαίνεται, όμως, ότι αρέσκονταν να «διαπαιδαγωγείται» η κοινωνία από λογής realities, από «πρωϊνάδικα και μεσημεριανά» που μόνον την υποκουλτούρα προωθούν.
Προτιμούν την προβολή αρνητικών προτύπων σε συνδυασμό με την έλλειψη ηθικής και τον παραγκωνισμό πνευματικών ανθρώπων από τη δημόσια ζωή (χαρακτηριστικό παράδειγμα η αποπομπή του ακαδημαϊκού κ. Σταμάτη Κριμιζή από τον Ελληνικό Οργανισμό Διαστήματος). Παρότι εμφανίζονται ως υποστηρικτές δημόσιων και συμμετοχικών πολιτικών με τις πράξεις και παραλήψεις τους ενισχύουν την ιδιώτευση, την χειραγώγηση, την παθητικοποίηση, την υποβάθμιση του πολίτη σε υπήκοο.
Ποτέ δεν πίστεψαν στη δύναμη της κοινωνίας. Αντιθέτως την έβλεπαν ανταγωνιστικά, αλλά και φοβικά, ιδιαίτερα μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2015. Τότε που το μεγάλο ΟΧΙ το μετέτρεψαν σε ναι σε όλα.
Ιδιαίτερα η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τα ΜΜΕ υπήρξε καταστροφική όχι μόνον για την κυβέρνηση και το κόμμα, αλλά για την ίδια την ελληνική κοινωνία. Ας αναζητήσουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τις ευθύνες για την εκλογική πανωλεθρία στα πραγματικά αίτια, αλλά και σε συγκεκριμένα πρόσωπα, που ξαφνικά «ψήλωσαν πολιτικά» μετρώντας όχι το μπόι τους, αλλά την σκιά τους το ηλιοβασίλεμα.
Δεν φταίνε οι μιντιάρχες, αλλά οι συνθήκες για να διαμορφωθεί το μήνυμα και οι διαδικασίες που έχεις θεσμοθετήσει (αν τις έχεις θεσμοθετήσει) που ελέγχουν την εγκυρότητα και την αλήθεια του μηνύματος επιβάλλοντος ακόμα και ποινές για fake news, για μηνύματα με ρατσιστικό-σεξιστικό-εκβιαστικό-υβριστικό περιεχόμενο, καθώς και αυτά που θίγουν τη θρησκεία, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την καταγωγή, τη νοημοσύνη ή την ταξική θέση ή προέλευση του ατόμου.
Πηγή: hellasjournal.com
