PLUS
Αποκαλυπτικά για τη δράση της καλοστημένης επιχείρησης σεξουαλικής εκμετάλλευσης νέων γυναικών είναι τα όσα είπε στους αστυνομικούς ένα από τα θύματα, μία 20χρονη κοπέλα από τη Μολδαβία.
Σύμφωνα με το CNN Greece, η εγκληματική οργάνωση που εξέδιδε γυναίκες στους οίκους ανοχής της Αθήνας, είχε φτάσει στο σημείο να στέλνει σε ερωτικά ραντεβού ακόμα και νεαρά κορίτσια που αντιμετώπιζαν πρόβλημα υγείας, ενώ όπως αποκάλυψε τα ραντεβού καθημερινά έφταναν τα 50!
Όταν οι αστυνομικοί της υποδιεύθυνσης αντιμετώπισης οργανωμένου εγκλήματος πέρασαν χειροπέδες σε 15 μέλη του κυκλώματος διαπίστωσαν ότι αρχηγικό ρόλο έπαιζε ένας άνδρας και μια γυναίκα.
«…Δούλευα καθημερινά δύο βάρδιες 10:00 έως 17:00 και 17:00 έως 00:00. Πραγματοποιούσα περίπου 30 ραντεβού κατά την πρωινή βάρδια και περίπου 25 ραντεβού κατά την απογευματινή βάρδια ενώ το κάθε ραντεβού κόστιζε 20 ευρώ συγκεκριμένα. Με το πέρας της απογευματινής βάρδιας όλες οι γυναίκες που δουλεύουν στους οίκους ανοχής, πηγαίνουν τα χρήματα στον κεντρικό οίκο ανοχής μέσα σε φάκελο όπου αναγράφεται ο οίκος ανοχής και το όνομα εκδιδόμενης και κλειδώνονταν σε ένα δωμάτιο».
«Το αφεντικό μάς απαγόρευε να έχουμε μαζί μας τα κινητά μας τηλέφωνα στη δουλειά και θα πρέπει να τα αφήνουμε σε συγκεκριμένο σημείο στο σπίτι το οποίο ελέγχεται από τις κάμερες. Όταν μία μέρα πήρα το κινητό μου στη δουλειά η Α… το κατάλαβε και με χτύπησε με μπουνιές στο πρόσωπο και στα πλευρά και την πλάτη».
«Έπρεπε να γίνει επέμβαση επειγόντως. Στη συνέχεια πήγα σε άλλο νοσοκομείο του οποίου το όνομα δεν θυμάμαι. Σε αυτό το νοσοκομείο έκανα τελικά την επέμβαση για την οποία ο γιατρός μου είπε ότι ήταν δωρεάν, επειδή ήμουν μετανάστρια. Έμεινα για μία μέρα και την επόμενη επιστρέψαμε στο διαμέρισμα που ήμουν φυλακισμένη. Θα ήθελα να αναφέρω ότι στο νοσοκομείο μου είχαν κάνει ράμματα και μου είχαν πει γιατροί να πάω μετά από μερικές ημέρες για να μου τα βγάλουν. Περίπου μετά από μία εβδομάδα πήγα και πάλι για δουλειά, πονούσα και δεν μπορούσα να δουλέψω. Οι πελάτες έκαναν παράπονα. Και όπως μου έλεγε η Α… ζητούσαν τα χρήματά τους πίσω. Εγώ συνέχιζα να πονάω και έπρεπε να πάω και πάλι στο γυναικολόγο. Όταν πήγα, μου είπε ότι πρέπει να κάνω εγχείρηση στο κεφάλι. Ωστόσο δεν έκανα άλλη εγχείρηση. Έπαιρνα κάτι αντιβιοτικά και συνέχισα να δουλεύω. Μέχρι και την τελευταία μέρα που δούλεψα, αντιμετώπισα τους ίδιους πόνους, μου έδιναν ακόμα και αντισυλληπτικά για να μειωθούν οι μέρες περιόδου μου και να δουλεύω περισσότερο».
