PLUS
Μπορεί η Reggeborgh να κατήγαγε μια περιφανή νίκη έναντι της ομάδας Σάκη Καλλιτσάντση και των εφοπλιστών Μπάκου και Καϋμενάκη, στη μάχη για τον έλεγχο της ΕΛΛΑΚΤΩΡ αλλά η επόμενη ημέρα μόνο στρωμένη με ροδοπέταλα δεν είναι. Κι αν η θεωρία της καμένης γης είναι ευρέως διαδεδομένη στην πολιτική, δεν συμβαίνει το ίδιο με τις επιχειρήσεις, που δεν υπάρχει η δικαιολογία φταίει ο προηγούμενος.
Του ΕΙ∆ΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ
«Καμένη γη»
Η Reggeborgh, όμως, στην περίπτωση του ΕΛΛΑΚΤΩΡ φαίνεται ότι σε ένα βαθμό μπορεί και να παραπονεθεί για την «καμένη γη» που βρήκε αλλά από την άλλη δεν έχει τη δικαιολογία ότι δεν είχε γνώση τουλάχιστον από τα δημοσιευμένα στοιχεία της ΕΛΛΑΚΤΩΡ για την κατάσταση που επικρατεί στην εταιρία.
Και θα φανεί στην πράξη το πόσο εννοούσε τα όσα ζητούσε το προηγούμενο διάστημα. Πολύ περισσότερο, δε, με την υλοποίηση ή όχι διαχειριστικού ελέγχου στην εταιρία τον οποίο είχε αιτηθεί. Γεγονός είναι, πάντως, ότι ο Σάκης Καλλιτσάντσης εδώ και καιρό έχτιζε τείχος προστασίας σε περίπτωση που χάσει τον έλεγχο δημιουργώντας δεσμεύσεις για την ΕΛΛΑΚΤΩΡ που θα απέτρεπαν την επιθετική ενέργεια. Και φαίνεται ότι αυτό το τείχος προστασίας είναι εκείνο που θα δυσχεράνει τις κινήσεις των Ολλανδών.
Ειδικά, δε, το ομόλογο των 670.000.000 ευρώ που δημιουργεί δεσμεύσεις και θέτει περιορισμούς, όχι μόνο σε αύξηση κεφαλαίου αλλά ακόμα και στο γεγονός ότι μπορεί να αποτελέσει αιτία καταγγελίας η αλλαγή ιδιοκτησίας στην ΕΛΛΑΚΤΩΡ.
Βέβαια, ουδείς πιστεύει ότι οι κάτοχοι ομολόγων της ΕΛΛΑΚΤΩΡ θα ζητήσουν να πληρωθούν άμεσα τα 670.000.000 ευρώ. Άλλωστε, μπορεί να αισθάνονται και πιο ασφαλείς με τον νέο ιδιοκτήτη ενώ έχουν και την ασφάλεια των φιλέτων του ομίλου με τις εγγυήσεις που περιλαμβάνονται στην έκδοση του ομολόγου.
Ωστόσο, δεν μπορεί κάποιος να θεωρήσει ότι έχουν πειστεί από τις εξελίξεις, καθώς ναι μεν το ομόλογο ανέκαμψε τους τελευταίους μήνες αλλά δεν παύει να διαπραγματεύεται με την εξωφρενική απόδοση της τάξεως του 8,5%. Πρόκειται για μια απόδοση που αποτυπώνει πλήρως το ρίσκο που αναλαμβάνει ο επενδυτής σε μια περίοδο όπου τα επιτόκια όχι απλά έχουν μηδενίσει αλλά είναι αρνητικά.
Το κόστος
Πέραν αυτού, το κόστος για την ΕΛΛΑΚΤΩΡ είναι εξωφρενικό δεδομένου του κουπονιού του 6,375% που λαμβάνουν οι επενδυτές. Άλλωστε, το ομόλογο εκδόθηκε αναγκαστικά, καθώς οι τράπεζες δεν ήταν διατεθειμένες να συνεχίσουν να παίρνουν το ρίσκο του μεγάλου δανεισμού στην ΕΛΛΑΚΤΩΡ και είχαν διαμηνύσει ότι βρίσκεται πολύ κοντά η ώρα που θα… κλείσουν τον διακόπτη.
Με δεδομένο, δε, ότι τα φιλέτα του ομίλου εγγυώνται το ομόλογο αλλά την ίδια στιγμή το ρευστό που παράγουν «χάνεται» στον κατασκευαστικό κλάδο η κατάσταση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τουλάχιστον σοβαρή.
Ανατρέχοντας στην έκδοση του ομολόγου και τα όσα είχε η τότε διοίκηση της ΕΛΛΑΚΤΩΡ υποστηρίξει καθίσταται απολύτως ξεκάθαρο ότι εγγυητής του ομολόγου δεν είναι όλη η ΕΛΛΑΚΤΩΡ, αλλά ένα ιδιότυπο γκρουπ δραστηριοτήτων που περιλαμβάνει την ΑΚΤΩΡ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ, τη Μητρική ΕΛΛΑΚΤΩΡ (άρα ουσιαστικά τον Κλάδο των Αιολικών καθώς είχε προηγηθεί η απορρόφηση της ΕΛ.ΤΕΧ.ΑΝΕΜΟΣ) και την ΗΛΕΚΤΩΡ, που κινείται στον προνομιακό χώρο της απορριμμάτων.
Τι είχε, όμως, υποστηρίξει τότε η ΕΛΛΑΚΤΩΡ; Ότι οι δραστηριότητες που παρέχουν εγγυήσεις – με έμφαση στις Παραχωρήσεις και στα Αιολικά συνδέονται με σαφώς οριοθετημένες μακροχρόνιες συμβάσεις, που δεν επηρεάζονται από τις συνθήκες της αγοράς. Και αυτό είναι ακριβές.
Όπως ακριβές είναι πως η ΑΚΤΩΡ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ έχοντας ισχυρές συμμετοχές στην Αττική Οδό, τη Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, την Ολυμπία Οδό και τον Αυτοκινητόδρομο Αιγαίου, έχει προοπτική μακροχρόνιων εσόδων. Μόνο που σε αυτές τις συμβάσεις υπάρχει μια «μικρή» αλλά μεγάλης σημασίας λεπτομέρεια.
Και αυτή είναι πως το χρυσοφόρο κομμάτι είναι η Αττική Οδός, της οποίας θεωρητικά η παραχώρηση λήγει το 2024 μαζί με το ομόλογο, πλην όμως μπορεί να λήξει άδοξα νωρίτερα γιατί ήδη βρίσκεται υπό έλεγχο η εκτέλεση της σύμβασης. Εκτός κι αν Reggeborgh που φαίνεται ότι έχει πολύ ισχυρές προσβάσεις στην κυβέρνηση βρει διέξοδο και πάρει πίτα και από τις επεκτάσεις της Αττικής οδού.
Στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας η κατάσταση είναι πιο ξεκάθαρη. Ακόμη πιο ξεκάθαρη είναι η εικόνα των ροών από τα αιολικά όπου θεωρείται ασφαλής πρόβλεψη η δημιουργία ταμειακών ροών ετησίως της τάξεως των 50 εκατ. ευρώ έως το 2024. Και το κλειδί ίσως για την έξοδο από τη στενωπό του ομολόγου αλλά και της βελτίωσης της χρηματοοικονομικής εικόνας της ΕΛΛΑΚΤΩΡ μέσα και από την εξυγίανση του κλάδου των κατασκευών βρίσκεται στην πώληση του κλάδου της ενέργειας και μάλιστα στους αντιπάλους της Reggeborgh, την Invesco των Καϋμενάκη και Μπάκου. Οι τελευταίοι ενδιαφέρονται έντονα και μόνο για την ενέργεια και για αυτό μπήκαν στο παιχνίδι της ΕΛΛΑΚΤΩΡ. Και έχοντας ένα αξιόλογο ποσοστό μπορούν να διαπραγματευτούν την αναίμακτη έξοδό τους από την ΕΛΛΑΚΤΩΡ με αντάλλαγμα την ενέργεια. Άλλωστε, ο όμιλος ΓΕΚΤΕΡΝΑ, στον οποίο έχει ισχυρή θέση η Reggeborgh, δεν έχει ενδιαφέρον για τη δραστηριότητα της ΕΛΤΕΧ Άνεμος καθώς αναπτύσσει τη δική της δραστηριότητα με μεγαλύτερες υπεραξίες από ότι θα της έδινε μια εξαγορά. Και προφανώς μαζί με την ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ δεν έχουν διάθεση και οι Ολλανδοί.
Η πώληση του κλάδου ενέργειας αρκεί από μόνη της για να αποπληρώσει το ομόλογο.
H υπόθεση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο καθώς οι Ολλανδοί φέρονται να έχουν υποσχεθεί την πώληση στον Λ. Μπόμπολα.
Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Nέο ΔΣ στην ΕΛΛΑΚΤΩΡ
Ελλάκτωρ: Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων από την Invesco
