PLUS
Στην Αθήνα αναμένεται να έλθει στις 26 Φεβρουαρίου ο Γάλλος φιλόσοφος προκειμένου να μετέχει σε ομιλία με τίτλο «Για έναν κριτικό βιταλισμό : το νέο πρόβλημα του έμβιου όντος και η σύγχρονη γαλλική φιλοσοφία». O κ. Worms προσεκλήθη από το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος, σε συνεργασία με το Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Ο Frédéric Worms, είναι Καθηγητής φιλοσοφίας στην Ecole normale supérieure και διάδοχο του Alain Badiou στην κεφαλή του Διεθνούς κέντρου μελέτης της σύγχρονης γαλλικής φιλοσοφίας (Ciepfc).
Ο Frédéric Worms θα εξετάσει μια πτυχή της σύγχρονης φιλοσοφίας που πραγματεύεται το ζήτημα του έμβιου όντος, στην ομιλία του με τίτλο « Για έναν κριτικό βιταλισμό : το νέο πρόβλημα του έμβιου όντος και η σύγχρονη γαλλική φιλοσοφία ». Για τον Frédéric Worms, το έμβιο ον σήμερα δεν αποτελεί απλά το όνομα μιας πραγματικότητας (επιστημονικής ή μεταφυσικής, ηθικής ή πολιτικής) αλλά ενός προβλήματος, και μάλιστα ενός κρίσιμου προβλήματος η αντιμετώπιση του οποίου επιτάσσει έναν κριτικό βιταλισμό που η «γαλλική» φιλοσοφία διαχρονικά και συγχρονικά επιτρέπει και μάλιστα απαιτεί να οικοδομηθεί με νέους όρους.
Την ομιλία του Frédéric Worms θα ακολουθήσει αυτή του Γιάννη Πρελορέντζου, Καθηγητή νεότερης και σύγχρονης φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με τίτλο « Μια πρωτότυπη προσέγγιση της φιλοσοφίας στη Γαλλία τον 20ο αιώνα. Η θεωρία των στιγμών του Frédéric Worms» . Θα αναφερθεί στο βιβλίο του Γάλλου φιλοσόφου “La philosophie en France au XXème siècle” (Paris, Gallimard, 2009), όπου ο Frédéric Worms διακρίνει τέσσερις βασικές φιλοσοφικές στιγμές στη Γαλλία του 20ου αιώνα, αναδεικνύοντας το θεμελιώδες πρόβλημα της καθεμίας και τα κύρια έργα που το πραγματεύονται.
Βάσει του εννοιολογικού διπόλου των ρήξεων (ruptures) και των ανακτήσεων (reprises), εστιάζει την προσοχή του στις ποικιλόμορφες σχέσεις των φιλοσόφων μεταξύ τους, καθώς και με μη φιλοσοφικά συμβάντα: επιστημονικές θεωρίες, καλλιτεχνικές δημιουργίες, κοινωνικοπολιτικές προβληματικές και καθημερινές πρακτικές. Υπογραμμίζει το θεμελιώδη ρόλο της φιλοσοφικής στιγμής του 1900, με κύριο εκπρόσωπο τον Bergson, για την καλύτερη κατανόηση του συνόλου της φιλοσοφικής παραγωγής στη Γαλλία κατά τον 20ο αιώνα.
