PLUS
Στους Αγίους κατέταξε την Τρίτη το Οικουμενικό Πατριαρχείο μια από τις πιο φωτισμένες μορφές του μοναχισμού του 20ου αιώνα, τον γέροντα Παΐσιο.
Γνωστός και ως «ασυρματιστιστής του Θεού» λόγω της ειδικότητας με την οποία υπηρέτησε το μεγαλύτερο τμήμα της θητείας του στον στρατό που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ΄40, ο αγιορείτης μοναχός από πολλούς θεωρείται ο αναβιωτής του μοναχισμού στο Άγιο Όρος μετά τη δεκαετία του ’60.
Γεννημένος στις 25 Ιουλίου 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας ο κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης, ταξίδεψε βρέφος για την Ελλάδα με την οικογένειά του, η οποία μετά από ένα πέρασμα στην Κέρκυρα, κατέληξε στην Κόνιτσα, τόπο στον οποίο θα επιστρέψει σε μεγαλύτερη ηλικία ως μοναχός πια ο Παΐσιος.
Βιογράφοι του αναφέρουν ότι από μικρός είχε εκδηλώσει μεγάλο ενδιαφέρον για τη θρησκεία καθώς είχε πάρει το όνομά του από έναν ιερέα με το όνομα Αρσένιος, ο οποίος το 1988 αναγνωρίστηκε ως ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης.
Στο Άγιο Όρος, όπου και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, βρέθηκε το 1949, αμέσως δηλαδή μετά την απόλυσή του από το στρατό. Για εννέα χρόνια μονάζει στο Όρος αρχικά με το όνομα Αβέρκιος και στη συνέχεια με το όνομα Παΐσιος το οποίο έλαβε στη Μονή Φιλοθέου.
Από το 1958 έως το 1962 ο Παΐσιος βρίσκεται στην δεύτερη πατρίδα του, την Κόνιτσα, όπου είχε την ευκαιρία να προσφέρει τη βοήθειά του σε πολύ κόσμο προτού αναχωρήσει για το Σινά στο οποίο πέρασε δύο χρόνια.
Τελικά το 1964 αποφασίζει να επιστρέψει στο Άγιο Όρος για να καταλήξει σε ηλικία 55 ετών σε ένα μικρό κελί στην περιοχή Παναγούδα, κοντά στη Μονή Κουτλουμουσίου, όπου τον επισκέπτονται κατά εκατοντάδες οι πιστοί για να συζητήσουν μαζί του, να του εκθέσουν τους προβληματισμούς του, να του ζητήσουν την ευχή του, να δεχθούν τις συμβουλές τους ενώ δεκάδες είναι σε καθημερινή βάση οι επιστολές των πιστών με αποδέκτη τον Γέροντα η φήμη του οποίου έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της αγιορείτικης κοινότητας.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ο Γέροντας Παΐσιος εμφανίζει σοβαρά προβλήματα υγείας τα οποία τελικά τον καταβάλουν στις 12 Ιουλίου του 1994 σε ηλικία 70 ετών και ετάφη στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
Πολλοί από τους πιστούς που κατά καιρούς τον επισκέπτονταν στο Άγιο Όρος, ειδικά την περίοδο μετά το 1964, μεταφέρουν συζητήσεις με τον Γέροντα Παΐσιο στις οποίες ο αγιορείτης μοναχός αναφέρεται, κατά τις ερμηνείες, σε μελούμενα από διάφορους τομείς με αινιγματικό τρόπο γεγονός που έχει τροφοδοτήσει το μύθο του Γέροντα με αντίστοιχα πολλούς να αμφιβάλουν για όλα αυτά και να τα αποδίδουν σε υπερβολές των πιστών.
Στον Παϊσιο είχε κάνει εκτενές αφιέρωμα τον Δεκέμβριο του 2012 η εφημερίδα «Wall Street Journal» ενώ αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους Πατέρες για τους Ρώσους και τους Ουκρανούς.
Ο Παΐσιος συνέγραψε 4 βιβλία, τα οποία έχουν εκδοθεί από το Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» (Σουρωτή Θεσσαλονίκης):
– Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (1991)
– Ο Γέρων Χατζη-Γεώργης ο Αθωνίτης, 1809-1886 (1986)
– Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα (1993)
– Επιστολές (1994).
Τον Γέροντα Παΐσιο ανακήρυξε Άγιο την Τρίτη ομόφωνα η Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ύστερα από σχετική εισήγηση της Κανονικής Επιτροπής εγγράφοντάς τον μοναχό Παΐσιο Αγιορείτη στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξου Εκκλησίας.
