Στο εδώλιο οι δύο χρυσαυγίτες για τη δολοφονία του Σ. Λουκμάν, από το Πακιστάν

Ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Εφετείου θα βρεθούν σήμερα οι δυο κατηγορούμενοι για την εν ψυχρώ δολοφονία του 27χρονου Σαχζάτ Λουκμάν από το Πακιστάν, τον Ιανουάριο του 2013, με το πρωτοβάθμιο δικαστήριο να έχει κρίνει ομόφωνα ενόχους τους Χρυσαυγίτες Διονύση Λιακόπουλο και Χρήστο Στεργιόπουλο, επιβάλλοντας την ποινή των ισοβίων.

Οι δύο κατηγορούμενοι, οι οποίοι είναι αντιμέτωποι και με την κατηγορία της συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση, στην άλλη δίκη είχαν κάνει λόγο για διαπληκτισμό που οδήγησε στο έγκλημα και πως δεν είχαν πρόθεση να σκοτώσουν, με την εισαγγελέα της έδρας να υποστηρίζει ότι η πράξη τους είχε κίνητρο την διαφορετικότητα.

«Οι κατηγορούμενοι τέλεσαν ανθρωποκτονία σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και έπληξαν το θύμα με 7 μαχαιριές. Συναποφάσισαν να αφαιρέσουν τη ζωή ενός αθώου αλλοδαπού άνδρα και δη πακιστανικής καταγωγής. Το ποιό πλήγμα ήταν θανατηφόρο δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ότι από την αρχή ήταν αποφασισμένοι» είχε πει η εισαγγελέας.

Το δικαστήριο έκρινε πάντως ότι το κίνητρο της δολοφονίας ήταν ρατσιστικό, σημειώνοντας ότι αυτό «τελέστηκε από μίσος προκαλούμενο λόγω της διαφορετικότητας των εξωτερικών χαρακτηριστικών του θύματος, της θρησκείας του, της εθνικής και εθνοτικής του καταγωγής, σύμφωνα με το άρθρο 79, παρ. 3 Π.Κ.».

Σύμφωνα με την απόφαση (398/2014) οι κατηγορούμενοι μαχαίρωσαν το θύμα 7 φορές «επιθυμώντας την καταστροφή της ζωής ενός αγνώστου σε αυτούς ανθρώπου λόγω της διαφορετικότητας των εξωτερικών του χαρακτηριστικών, της εθνικής του καταγωγής και της θρησκείας του», το οποίο «επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι δεν υπήρξε εκ μέρους του θύματος οποιαδήποτε μορφή πρόκλησης είτε λεκτική, είτε έμπρακτη».

Προσθέτει επίσης ότι πέρα από τα φυλλάδια της Χρυσής Αυγής που βρέθηκαν, «οι ειδικές περιστάσεις υπό τις οποίες τελέστηκε το έγκλημα (επίθεση από υπέρτερους αριθμητικά δράστες – μεταμεσονύκτια ώρα – κατά αγνώστου ανθρώπου που στοχοποιήθηκε ως Πακιστανός μετανάστης, με τη χρήση μαχαιριών, σε περιοχή που συχνάζουν αλλοδαποί μετανάστες και είναι ευχερής ο εντοπισμός του θύματος, χωρίς προηγούμενη πρόκληση από αυτό, πλήξη με αλλεπάλληλες μαχαιριές, διαφυγή με λήψη των πειστηρίων και απόκρυψη των διακριτικών γνωρισμάτων του μεταφορικού μέσου, κίνηση χωρίς τον φόβο του εντοπισμού και της σύλληψης, όπως αναπτύχθηκαν ανωτέρω) δεν καταλείπουν καμία αμφιβολία στο Δικαστήριο για τη διάπραξη του εγκλήματος υπαγορευόμενου από αισθήματα ρατσιστικού μίσους».