Βαρώσι
Επιστροφή σε μια “βουβή” πόλη 46 χρόνια μετά. Η εικόνα της εγκατάλειψης σίγουρα προκαλεί θλίψη για τη ζωή που δεν “τυλίγει” με τη ζεστασιά της τα κτίρια, τις πλατείες και τα σοκάκια. Έχει όμως και μια γοητεία.
Πώς είναι άραγε αυτή η επιστροφή τέσσερις δεκαετίες μετά;
Ποια είναι τα μυστικά μιας πόλης που το νοητό της ρολόι έχει όλους τους δείκτες του στραμμένους στο μηδέν;
Στο Βαρώσι, την πόλη που έσφυζε από ζωή, χρώματα, πολιτισμό και κόσμο η «επιστροφή» 46 χρόνια μετά είναι βουβή, άχρωμη και γεμάτη φορτισμένες αναμνήσεις.
Όλοι έφυγαν μόνο με τα ρούχα που φορούσαν έχοντας την πεποίθηση ότι θα γυρίσουν για να βρουν τη ζωή τους και το βιός τους. Σήμερα τίποτα δεν είναι το ίδιο και ότι απέμεινε είναι μόνο ερείπια μιας ανεκπλήρωτης ζωής.
Στα πρώτα λεπτά του παρακάτω βίντεο, ένας Βαρωσιώτης βρίσκει το παλιό του σπίτι και ξεσπάει σε κλάματα. Μας ξεναγεί στο σαλόνι και τα δωμάτια. Δείχνει το δωμάτιο του, το δωμάτιο της γιαγιάς του και της αδελφής του.
Η περιήγηση συνεχίζεται με μια “ματιά” στη γειτονιά. Ο Βαρωσιώτης επιλέγει συνειδητά να μην πάρει τίποτα από εκεί μαζί του. Όταν αφιερώνει την ημέρα της επιστροφής στον πατέρα του που έχει φύγει, η φωνή του σπάει. Λυγίζει, ενθυμούμενος μια άλλη πόλη, την πόλη του τότε…
Τότε στο Βαρώσι θα περπατούσαν χαρούμενοι στην παραλία, θα πήγαιναν για ψώνια στην λεωφόρο Δημοκρατίας, θα πήγαιναν θέατρο και σινεμά, θα φλέρταραν στα σοκάκια, θα παρακολουθούσαν πλείστες πολιτιστικές εκδηλώσεις και θα απολάμβαναν το μπάνιο τους στα πεντακάθαρα νερά της.
Σήμερα η πόλη που έσφυζε από ζωή είναι άδεια και εγκαταλελειμμένη με αναμνήσεις ξεθωριασμένες μέσα στα χρόνια. Η θάλασσα έχει διαβρώσει τα κτίρια καθώς σε πολλά σημεία το κύμα τα ακουμπά.
Η εκκλησία του Αγιου Νικολάου “φωνάζει” ότι μπορεί να λειτουργήσει ακόμα. Στέκει αγέρωχη ανάμεσα στον ουρανό και τη θάλασσα.
Στο Βαρώσι σταμάτησε ο χρόνος μαζί και η ζωή 46 χρόνια πριν…