PLUS
Στη συνέντευξη που παραχώρησε και θα προβληθεί απόψε στο κεντρικό δελτίο του MEGA, ο 24χρονος ποδοσφαιριστής μιλά με θάρρος για τη μάχη με τη σκλήρυνση κατά πλάκας που δίνει από το 2010, καταθέτει την αγάπη του για την ΑΕΚ, μιλά για τη διαδρομή του στην ομάδα, το τέλος της καριέρας του, ενώ στέλνει ένα άκρως αισιόδοξο μήνυμα για τη ζωή τονίζοντας πως “με θέληση και πίστη όλα πάνε καλά”.
Η περιπέτεια της υγείας του ξεκίνησε ξαφνικά, όπως λέει ο ίδιος, ένα πρωινό πριν από περίπου 3,5 χρόνια. “Ξαφνικά έγιναν όλα. Ένα πρωί έγινε το συμβάν. Είχα κάποια μουδιάσματα στο αριστερό πόδι και χέρι, μίλησα με τους γιατρούς της ομάδας, πήγα στο νοσοκομείο και εντοπίστηκε το πρόβλημα” δηλώνει.
Η δύναμη που έχει μέσα του γίνεται φανερή από την απάντηση που δίνει όταν ερωτάται πώς αντιμετωπίζει ένα τέτοιο γεγονός ένας άνθρωπος σε τόσο νεαρή ηλικία. “Είναι φυσιολογικό -λέει- ένα παιδί 20 χρόνων, όταν μαθαίνει ότι έχει μια ασθένεια, όχι ακριβώς να τον επηρεάσει, αλλά να τον πειράζει. Με την έννοια ‘γιατί σε ‘μένα;’. Εγώ δεν το είδα ποτέ έτσι. Έτυχε σ’ εμένα και προχωράμε”.
Ο Μιχάλης Παυλής υποβάλλεται σε φαρμακευτική αγωγή. Τονίζει, όμως, πως “όλα είναι θέμα ψυχολογίας” και πως “αν έχεις θέληση και πίστη στον εαυτό σου, μπορείς να καταφέρεις πολλά”. “Είμαι τέτοιος χαρακτήρας” δηλώνει και προσθέτει: “Αν έχεις θέληση, πίστη στον εαυτό σου και στον Θεό, μπορείς να τα καταφέρεις. Είχα πίστη ότι δεν έχω τίποτα, το απέβαλα από μέσα μου, προχωρούσα και δεν είχα πρόβλημα”.
Ο ίδιος, πάντως, αποποιείται τον χαρακτηρισμό του “ήρωα της ζωής”. “Δεν θα έλεγα ότι είμαι ήρωας. Είναι ωραίο να δίνεις κουράγιο στους συνανθρώπους σου, να προσπαθείς να τους κάνεις χαρούμενους να ζήσουν τη ζωή τους” σημειώνει στο ΜEGA.
Μιλώντας για την απόφαση που έλαβε να τερματίσει την ποδοσφαιρική του καριέρα, ο Μιχάλης Παυλής περιγράφει ως καταλυτικό ένα άλλο πρωινό, τα Χριστούγεννα του 2013. “Ξαφνικά ένα πρωί, πήγα να σηκωθώ και δεν..” λέει και αποκαλύπτει πως ο ίδιος είχε λάβει την απόφαση να αποχωρήσει καιρό πριν, έχοντας πει στον εαυτό του “αν μου συμβεί κάτι, σταματώ”.
Όσο για το πώς είναι για έναν ποδοσφαιριστή να εγκαταλείπει την ενεργό δράση στα 24 του χρόνια, σημειώνει: “Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που είναι άρρωστοι. Έτυχε να πάσχω κι εγώ. Απλά κοιτάς την υγεία σου και δεν κοιτάς κάτι άλλο. Τι στα 24, τι στα 34…”.
Γυρνώντας πίσω στο 2010, όταν εκδηλώθηκε η ασθένειά του, και στην αντιμετώπιση που είχε στην ΑΕΚ, αποκαλύπτει πως “υπήρχαν και άνθρωποι” που ήθελαν να τον διώξουν από την ομάδα. “Με τον τρόπο τους ήθελαν να φύγω” σημειώνει.
Ήταν δύσκολη εκείνη η εποχή, θυμάται. “Ήμασταν απλήρωτοι, το κλίμα ήταν τεταμένο γιατί η ΑΕΚ έπαιζε την ιστορία της και κάποια παιδιά δεν άντεχαν την πίεση. Δεν υπήρχε ένας άνθρωπος να βγει μπροστά” λέει.
Για την επιστροφή του στην Ένωση το καλοκαίρι του 2012, λέει ότι το αισθάνθηκε ως ευθύνη. “Είπα ότι κάτι πρέπει να γίνει, ότι η ΑΕΚ έχει ανάγκη όσους την αγαπούν. Έπρεπε να είμαι εκεί, το καθήκον με καλούσε να είμαι εκεί, έβαλα την ομάδα πάνω απ’ όλα” σημειώνει.
Όσο για την ΑΕΚ σήμερα, τονίζει πως “δεν φοβάται τίποτα”, υπογραμμίζει πως “υπάρχει ένας άνθρωπος που είναι αυτάρκης”, ενώ ευχαριστεί τους ανθρώπους της ομάδας και τους συμπαίκτες του για τη συμπαράστασή τους και τους προτρέπει: “Να παίζουν για τη φανέλα και για τους εαυτούς τους. Αυτή είναι η ΑΕΚ!”.
