Συγκλονίζει ο Παπαδόπουλος: «Είπα ο καρκίνος τη δουλειά του κι εγώ τη δική μου»

Στο «ΒΗΜΑgazino» παραχώρησε συνέντευξη ο Σπύρος Παπαδόπουλος, ο οποίος, μεταξύ άλλων, μίλησε και για τη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο.

Εσείς στον Θεό πιστεύετε;

Όχι. Μεγάλωσα με γιαγιάδες πολύ ένθεες. Πήγαινα κι εγώ μικρός στην εκκλησία. Ξέρω απ’ έξω όλη τη Θεία Λειτουργία. Κάτι μέσα μου αντιδρούσε. Λέει κάποια στιγμή ο Μπέκετ ότι η μάνα μας, μας γεννά πάνω από τον τάφο μας. Και αυτό το διάστημα, από την κοιλιά της μέχρι να πέσουμε στη μαρμάρινη πλάκα, αυτό το φωτεινό διάλειμμα, είναι η ζωή. Θαυμάζω πάντως τους ανθρώπους που πιστεύουν. Τους σέβομαι. Καμιά φορά τους ζηλεύω κιόλας.

Τηρήσατε μια πολύ παλικαρίσια στάση όταν περάσατε τη σοβαρή περιπέτεια της υγείας σας με τον καρκίνο. Ούτε τότε στραφήκατε στον Θεό;

Κοίτα, είπα ο καρκίνος τη δουλειά του κι εγώ τη δική μου. Ίσως όταν δεν πιστεύεις, σου είναι και πιο εύκολο. Λες: «εντάξει, ήρθε η ώρα μου, μια χαρά περάσαμε, τέλος τώρα».

Μπορεί όμως να συμβιβαστεί ο άνθρωπος με κάτι τέτοιο;

Νομίζω μία σοβαρή παράμετρος που το καθορίζει αυτό είναι το αν έχεις τη συνείδησή σου καθαρή ή όχι. Εγώ νιώθω ότι δεν έχω εκκρεμότητες με ανθρώπους, βαρίδια. Νιώθω ειρήνη μέσα μου. Ίσως αυτή η στάση ζωής μου ερμηνεύεται και από τα παιδικά μου χρόνια. Ο πατέρας μου ήταν αριστερός, κυνηγήθηκε. Μεγάλωσα σε μία γειτονιά του Πειραιά που όλους μας ένοιαζε απλά πώς θα βγει η μέρα, το τώρα. Ακόμη και σήμερα δεν έχω σχέση με τη διάσταση του χρόνου που λέγεται μέλλον. Δεν με αφορά.