PLUS
Η επέλαση των Κροατών χούλιγκαν στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα το φονικό της Νέας Φιλαδέλφειας, ήταν ένα περιστατικό που ήρθε να προστεθεί σε άλλα πολλά, τα οποία αντιμετωπίζονται κατ’ ουσίαν με μια συλλογική απάθεια.
Εκ των υστέρων και κατ’ ευφημισμόν τα κατατάσσουμε στις «παθογένειες του ελληνικού κράτους» και κάπου εκεί ξεμπερδεύουμε. Μέχρι το επόμενο τραγικό περιστατικό.
Τον επόμενο εκτροχιασμό τρένου με θύματα, την επόμενη πυρκαγιά, την επόμενη συμπλοκή χούλιγκαν ή άλλων αναρχικών ομάδων με κίνδυνο να κάψουν τα πάντα στο πέρασμά τους, και γενικότερα την επόμενη σοβαρή κρίση, στην οποία η πολιτική ηγεσία θα έρθει εκ των υστέρων να διαπιστώσει τα «απαράδεκτα», να κάνει μια ανέξοδη αυτοκριτική, να υποσχεθεί μια «κάθαρση» που δεν θα γίνει ποτέ και η ζωή θα συνεχιστεί…
Η τραγική ειρωνεία είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν μόλις λίγες εβδομάδες έπειτα από τις φιλόδοξες, ωραίες προεκλογικές εξαγγελίες για τον «πολυδιάστατο εκσυγχρονισμό» του κράτους με τον επιτελικό σχεδιασμό.
Και όμως αν και τα «παράδοξα» και «ακατανόητα» συνεχίζουν να συμβαίνουν και να διαψεύδουν την πολιτική ηγεσία, δεν εκπλήσσεται κανείς. Απλώς τα αποδέχεται δίχως να συμβαίνει τίποτε.
Σαν να έχουμε συνηθίσει και αποδεχθεί να βλέπουμε την ανικανότητα, τη διαφθορά, την αναποτελεσματικότητα σαν κάτι το φυσιολογικό. Κάτι που ούτως ή άλλως συμβαίνει.
Και που κανένας στην πραγματικότητα δεν πιστεύει πως αυτός που έχει μια κάποια θέση ευθύνης, αν αποτύχει, αν αποδειχθεί αναποτελεσματικός ή ανίκανος, θα τιμωρηθεί ή θα αποπεμφθεί με συνοπτικές διαδικασίες, γιατί πολύ απλά δεν έκανε τη δουλειά του.
Μια επικίνδυνη και αυτοκτονική αντίληψη που μας κατατρέχει και συνοψίζεται στο «αυτή είναι η Ελλάδα» εξακολουθεί να κυριαρχεί σε ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας που δεν δείχνει τα αντανακλαστικά να την ανατρέψει.
Και κάπως έτσι ο πολυδιάστατος εκσυγχρονισμός από μερικά απλά και αυτονόητα πραγματάκια για ακόμη μία φορά μένει σαν εξαγγελία ή δυστυχώς… πάει περίπατο.
Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί
