PLUS
Για άλλη μία φορά βέλη κατά του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, εξαπέλυσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Στέφανος Κασσελάκης από το 27ο Συνέδριο του Economist, που διεξάγεται το Grand Resort Hotel, Lagonisi.
Η ομιλία του κ. Κασσελάκη πραγματοποιείται στο επίσημο δείπνο του κλεισίματος των εργασιών του Συνεδρίου, παρουσία και της Γιούλια Βολοντίμιριβνα Τιμοσένκο, της πρώην πρωθυπουργού της Ουκρανίας.
«Σε καμία περίπτωση η επενδυτική βαθμίδα δεν είναι διαχειριστικός θρίαμβος του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Φιλοδοξώ να είμαι ο επόμενος πρωθυπουργός της Ελλάδας. Δεν είμαι ο τυπικός Αριστερός ούτε λαϊκιστής. Είμαι, όμως, με το λαό», ήταν μερικές από τις ατάκες που έκλεψαν τις εντυπώσεις στην ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Αναλυτικά η ομιλία:
«Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί συμπολίτες που μας ακούτε,
τη Δευτέρα το βράδυ σε αυτό το συνέδριο, ο κ. Μητσοτάκης θα υπερηφανευτεί πολύ για την επενδυτική βαθμίδα της χώρας.
Όντως, είναι αναμφίβολα θετικό το ό,τι οι θυσίες του ελληνικού λαού αναγνωρίζονται επιτέλους.
Και ο κ. Μητσοτάκης, σε ανάρτησή του, αμέσως μετά την υπερηφάνεια του για το κατόρθωμα της χώρας, έσπευσε να πει ότι θα συνεχίσει την μεταρρυθμιστική του ατζέντα. Υπονοώντας ότι η ατζέντα του οφείλεται σε αυτό το κατόρθωμα.
Οικοποιείται δηλαδή τις προσπάθειες, επί σχεδόν 15 χρόνια, ενός ολόκληρου λαού. Οικειοποιείται και τα αποτελέσματα που έφερε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν ειναι ανάγκη να πιστέψετε εμένα. Απλά διαβάστε την ανάλυση της Standard & Poor’s που εξηγεί την απόφασή της.
Πρώτα απ’όλα, αναφέρει ότι μέχρι το 2019, η κατάσταση είχε βελτιωθεί όσον αφορά στη φοροδιαφυγή, στους όρους ανταγωνισμού της αγοράς και στις μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη.
Εκθειάζει τη ρύθμιση χρέους που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, επικεντρώνοντας στην πολύ μακρά διάρκεια ωρίμανσης του Δημόσιου χρέους, 19.7 ετών και στο πολύ χαμηλό κόστος δανεισμού που κλείδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ με 1.64% επιτόκιο.
Η S&P αναφέρεται επίσης στο τωρινό 37 δις ταμειακό απόθεμα ως «πολύ μεγάλη ρευστότητα» για το μέγεθος της οικονομίας. Να θυμήσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με Υπουργό Οικονομικών τον Ευκλείδη Τσακαλώτο είχε αφήσει 37 δις στα ταμεία το 2019, και τότε η οικονομία ήταν μικρότερη από σήμερα.
Με άλλα λόγια, η ΝΔ παρά τα πολλά πακέτα στήριξης που έχει διοχετεύσει στην αγορά, έχει αναλογικά μειώσει το μαξιλαράκι της χώρας.
Έχει ενδιαφέρον όμως να ακούσουμε τι άλλα είπε η S&P.
Αναφέρθηκε στο πολύ υψηλό έλλειμα τρεχουσών συναλλαγών, παρά την μεγάλη ανάκαμψη στον τουρισμό.
Περιέγραψε την εξωστρέφεια της χώρας ως αδύναμη.
Θεωρεί τις δαπάνες για τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες μεμονωμένες και τοπικού αντίκτυπου – μια εκτίμηση με την οποία διαφωνώ πλήρως.
Αναφέρεται στις ευνοϊκές πιστωτικές συνθήκες μετά τις βελτιώσεις στον τραπεζικό τομέα – αγνοώντας πλήρως βέβαια την τεράστια κερδοφορία των τραπεζών, καθώς κρατάνε τα επιτόκια στις καταθέσεις πολύ χαμηλά.
Και καθώς η Ελλάδα έχει το δεύτερο μεγαλύτερο επιτόκιο στην Ευρωζώνη στα δάνεια νοικοκυριών και επιχειρήσεων με 11,9% σε ανοικτά δάνεια σε νοικοκυριά (μ.ο. Ε.Ε.: 7,9%) και 6,34% σε επιχειρηματικά δάνεια (μ.ο. Ε.Ε.: 4,99%);
Και επίσης αναφέρεται στις κυβερνητικές δαπάνες ως μέρος του ΑΕΠ, που αναλογικά είναι στα μεγαλύτερα ποσοστά από σχεδόν όλες τις άλλες χώρες που αξιολογούν. Με άλλα λόγια, μία κρατικοδίαιτη οικονομία.
Απέναντι στην κυβερνητική δαπάνη, είδαμε πέρυσι μια προσωρινή και μη βιώσημη ένεση ρευστότητας ήρθε πέρυσι απο Άμεσες Ξένες Επενδύσεις – κυρίως σε real estate – οι οποίες και αυτές έχουν πέσει κατά 68% στο πρώτο μισό του 2023, δημιουργώντας συνθήκες για επιβράδυνση.
Πρόκειται για μια οικονομία που έχει τεράστιο δρόμο μπροστά της για να πετύχει την σύγκληση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Το ΑΕΠ κατά κεφαλήν είναι λιγότερο από το 60% του μέσου όρου της ΕΕ. Μιλάμε για μια 15-ετία ανάπτυξης που έχει χαθεί – μια ολόκληρη γενιά.
Πρόκειται για μια οικονομία με άδικο φορολογικό σύστημα. Ένας στους δύο πολίτες δεν πληρώνει φόρο εισοδήματος, δημιουργώντας ένα δυσβάσταχτο φορτίο για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.
Παράλληλα με αυτό έχουμε και μια στρεβλή αναλογία έμμεσων με άμεσων φόρων, που πλήττει τα πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας.
Η ακρίβεια γονατίζει τα νοικοκυριά στα σουπερμάρκετ και με τους δυσβάσταχτους λογαριασμούς, και ενώ η ανάπτυξη του 2023 θα είναι 2,3%, οι φόροι το 2023 αναμένονται αυξημένοι κατά 8% σε σχέση με τους κυβερνητικούς στόχους!
Τα έσοδα από τον ΦΠΑ είναι αυξημένα 5,5% σε σχέση με πέρυσι και αναμένεται να αυξηθούν 4% επιπλέον σε σχέση με το 2023. Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα είναι 4η πανευρωπαϊκά και μέσα στις δέκα παγκοσμίως στην τιμή της βενζίνης – αλλά δεν μειώνεται ο ειδικός φόρος στα καύσιμα. Ούτε φορολογούνται τα υπερκέρδη.
Δεν χαρακτηρίζεις, λοιπόν, σε καμία περίπτωση την επενδυτική βαθμίδα της S&P ως διαχειριστικό θρίαμβο του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Όπως έχω ήδη πει δημόσια, πρέπει να αναβαθμίσουμε σε βαθμίδα την ποιότητα ζωής του απλού κόσμου. Και εδώ κουμπώνει και η ερμηνεία που έδωσα στον όρο «Οικονομία» στην αγγλόφωνη εισαγωγή μου.
Ας κοιτάξουμε πώς είναι η κοινωνία στα θέματα Στέγης, Υγείας, και Παιδείας.
1) Στέγη
Και όμως, στην Ελλάδα της Επενδυτικής Βαθμίδας έχουμε το υψηλότερο κόστος στέγασης στην Ευρώπη. Συγκεκριμένα:
-Το 74,2% των ενοικιαστών, σύμφωνα με την Eurostat, δαπανούν πάνω από το 40% του εισοδήματός τους για την κάλυψη των αναγκών στέγασής τους.
-Ένας μέσος εργαζόμενος που δεν έχει δικό του σπίτι στην Αθήνα χρειάζεται σήμερα να δαπανήσει το 55,9% του εισοδήματός του για την πληρωμή του ενοικίου, από 42,4% το 2018.
-Αν εξετάσουμε ότι περίπου το 20% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα εισπράττουν κάτω από 600 ευρώ καθαρά το μήνα, τότε συμπεραίνουμε ότι για ένα τεράστιο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού, ένας μισθός ισοδυναμεί με ένα νοίκι.
Αν βέβαια μιλάμε για πολυπρόσωπο νοικοκυριό, τότε σίγουρα χρειάζεται και μέρος ενός δεύτερου μισθού.
2) Υγεία
Η κοινωνία γνωρίζει την τεράστια υποστελέχωση που υπάρχει στο ΕΣΥ, παρά τα υπέρογκα ποσά από ευρωπαϊκά πακέτα στήριξης για την πανδημία.
Ποιο είναι το αποτέλεσμα;
-Το 40% των δαπανών υγείας στην χώρα μας είναι ιδιωτικές και αυτό αναιρεί κάθε έννοια δημόσιας υγείας. Είμαστε από τις χώρες με τις υψηλότερες ιδιωτικές δαπάνες στην υγεία.
Ενώ προχθές ανακοίνωσε ο κ. Μητσοτάκης την επανάστασή του για τις διοικήσεις των νοσοκομείων, των πολιτικών διορισμών. Και τι κάνει;
Δίνει υπερεξουσία στον εκάστοτε Υπουργό του να αξιολογεί, να προσλαμβάνει και να διώχνει τις διοικήσεις των νοσοκομείων.
Και ρωτάω με απλά Ελληνικά….είναι τόσο δύσκολο επιτέλους να βγάλουμε την κομματοκρατία από τις διοικήσεις στο ΕΣΥ;
3) Παιδεία
-Το 2020, μόνο το 71,3% των παιδιών ηλικίας 3 ετών έως την ηλικία έναρξης της υποχρεωτικής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης συμμετείχε στην προσχολική́ εκπαίδευση, πολύ́ κάτω από́ τον μέσο όρο της Ε.Ε. που είναι 93% και τον στόχο του 96% σε επίπεδο Ε.Ε. έως το 2030. Το αντίστοιχο για το 2011 ήταν 85,3%.
-Μικρότερο ποσοστό δαπανών για την παιδεία, από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο των 27 παρουσιάζει η Ελλάδα. Η Ελλάδα με ποσοστό δαπανών 4%, βρίσκεται στη 18η θέση μεταξύ των 27 χωρών της ΕΕ.
Κυρίες και Κύριοι,
Όταν η Ελλάδα βγήκε από τα μνημόνια το 2018, με ρυθμισμένο το χρέος, με 12 τρίμηνα ανάπτυξης, και με μείωση της ανεργίας πάνω από 10% από εκεί που την κληρονομήσαμε, η ελληνική κοινωνία δεν ήταν απούσα.
Όρθια βγήκε από την κρίση. Όρθια αντιμετώπιζε μια νέα εποχή ελπίδας και δημιουργικότητας.
Η κυβέρνησή του ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε, επίσης, το 2019:
• Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική.
• Εθνική Ψηφιακή Στρατηγική.
• Εθνικό Στρατηγικό Σχεδιασμό Υποδομών και Μεταφορών.
Και ο κ. Μητσοτάκης με τους υπουργούς του τα έβαλαν και τα τρία στην άκρη.
Για να «τρέξουν» μόνο συγκεκριμένα πρότζεκτ συγκεκριμένων συμφερόντων.
Οι μεγάλες προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας θα απαντηθούν μόνο με προοδευτικές λύσεις.
Με ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους, με προστασία της πρώτης κατοικίας, της επαγγελματικής στέγης, της αγροτικής γης, της φύσης και του περιβάλλοντος.
Με διάφανη και ισότιμη συμμετοχή των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων στα εργαλεία στήριξης και χρηματοδότησης. Με δικαιοσύνη στους όρους στήριξής τους.
Με ενεργοποίηση της Αναπτυξιακής Τράπεζας, που συστάθηκε επί της δικής μας διακυβέρνησης.
Με αύξηση της απορροφητικότητας στα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα, που σήμερα παραμένει χαμηλή.
Με ένα δίκαιο και σταθερό φορολογικό σύστημα, που θα προβλέπει και αύξηση του αφορολογήτου για όλους.
Με μείωση του ενεργειακού κόστους και καταπολέμηση των καρτέλ και των στρεβλώσεων στη λειτουργία της αγοράς ενέργειας.
Με συνεισφορά των πολιτών στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους (άρθρο 4 του Συντάγματος).
Με μείωση των έμμεσων φόρων για την καταπολέμηση της ακρίβειας και την αύξηση της κατανάλωσης, που εφαρμόζουν με θετικά αποτελέσματα άλλες χώρες της Ε.Ε.
Με στήριξη των εργαζομένων και της αγοραστικής τους δύναμης και ουσιαστική αύξηση των μισθών πάνω από τον πληθωρισμό.
Με προστασία της εργασίας και της κοινωνίας, που δεν είναι απλώς αίτημα δικαιοσύνης, αλλά προϋπόθεση για την ανάπτυξη της οικονομίας και την ελεύθερη ανάπτυξη όλων των δυνατοτήτων των πολιτών.
Για εμάς δεν αποτελεί λύση ο εργασιακός μεσαίωνας.
Βιώσιμη επιχείρηση σημαίνει θέσεις εργασίας, καλύτεροι μισθοί, κατανάλωση, ανάπτυξη, καινοτομία και εξωστρέφεια.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει άλλη στρατηγική. Οι διαφορές είναι εμφανείς. Διατηρεί ψηλά το ενεργειακό κόστος και το κόστος παραγωγής, αφήνει τις αγορές χωρίς εποπτεία, έλεγχο και ρυθμιστική παρέμβαση όταν δυσλειτουργούν, καλλιεργεί τη χρηματοδοτική ασφυξία των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και η μόνη δήθεν διέξοδος που δίνει είναι η φθηνή εργασία, η απελευθέρωση των απολύσεων και η εξαθλίωση του εργαζόμενου.
Σε αντίθεση με τη ΝΔ, εμείς θεωρούμε την εργασία παραγωγική δύναμη, και ότι η στήριξη των μισθών, η διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων και η μείωση των ανισοτήτων συμβάλλουν καθοριστικά στην οικονομική ανάπτυξη.
Θεωρούμε αναγκαία την αποκατάσταση και την κατοχύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και τη λειτουργία της αγοράς εργασίας με κανόνες και αυστηρό έλεγχο. Αυτό εξάλλου επιβάλλουν και οι κανόνες του υγιούς ανταγωνισμού στην αγορά.
Η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι αντίθετη και με τις Ευρωπαϊκές αποφάσεις. Η Ευρωπαϊκή Οδηγία για τον κατώτατο μισθό αναφέρει ότι η αύξηση των μισθών ενισχύει τη ζήτηση και αποτελεί βασικό παράγοντα ανάκαμψης της οικονομίας, και θέτει τον στόχο της κάλυψης των εργαζομένων κατά 80% από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στα κράτη μέλη!
Κυρίες και κύριοι,
Τα οικονομικά πρέπει να είναι ανθρωποκεντρικά για να έχουν ουσία.
Και ειδικά σε μια εποχή μεγάλων κρίσεων, σε μια εποχή όπου στη γειτονιά μας κυριαρχούν οι πολεμικές συγκρούσεις, οι τυφλές επιθέσεις, η αστάθεια, η ανησυχία και ο φόβος, σε μια εποχή κατά την οποία η ειρηνική συνύπαρξη των λαών και η συνανάπτυξη των κρατών αμφισβητείται, χρειάζεται σχέδιο, σοβαρότητα, συναίσθηση.
Για να προστατευτεί η κοινωνία, για να θωρακιστεί η οικονομία.
Και γι’αυτό θα κλείσω με μια αναφορά στην εξωτερική πολιτική.
Είναι σαφές σε όλους μας ότι οι παγκόσμιες γεωπολιτικές εξελίξεις και η αποσταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχής μας, τα τελευταία χρόνια, μας επηρεάζουν όλους, άμεσα.
Παρακολουθήσαμε όλοι με τρόμο τις εγκληματικές επιθέσεις της Χαμάς που οδήγησαν σε 1,400 άμαχους νεκρούς. Μια αποτρόπαια πράξη που καταδικάσαμε, όπως ορθώς καταδικάστηκε από τη διεθνή κοινότητα.
Όπως τονίσαμε, τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει αυτήν την πράξη.
Οι τεράστιες ευθύνες της ισραηλινής ηγεσίας για το αδιέξοδο στο παλαιστινιακό, για την συνεχιζόμενη κατοχή, για τους εποικισμούς και για την ένταση στο Τέμενος Αλ Άκσα είναι αδιαμφισβήτητες. Αλλά, ΤΙΠΟΤΑ δεν μπορεί να δικαιολογήσει αυτήν την πράξη κατά αμάχων.
Σε αυτό το πλαίσιο, τονίζουμε σήμερα, όπως τονίσαμε από την πρώτη στιγμή, ότι η απόλυτη καταδίκη της Χαμάς και των ενεργειών της δεν μπορεί να ισοδυναμεί με πράσινο φως για αντιμετώπισή της με ισραηλινές επιχειρήσεις που οδηγούν σε θάνατο ακόμα περισσότερους αμάχους.
Και δυστυχώς, κάθε μέρα ακούμε για περισσότερους, για εκατοντάδες νέους άμαχους νεκρούς στη Γάζα. Όσο σημαντικό και αν είναι να αντιμετωπιστεί η Χαμάς, ο φαύλος κύκλος βίας που δημιουργείται θα βυθίζει κάθε μέρα όχι μόνο τους παλαιστίνιους αλλά και τους ισραηλινούς σε αδιέξοδο και ανασφάλεια.
Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις, βλέπουμε για μια ακόμη φορά τη διεθνή κοινότητα να αδυνατεί να παρέμβει αποφασιστικά. Είναι πραγματικά απαράδεκτο το Ευρωπαικό Συμβούλιο να παρακολουθεί άπραγο αυτήν την σύγκρουση να επιδεινώνεται.
Όπως είναι απαράδεκτο οι ΗΠΑ να βάζουν βέτο σε σχετικό ψήφισμα του ΟΗΕ. Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να κάνει το παν για να εξασφαλισθεί κατάπαυση πυρός, με απελευθέρωση των ομήρων και αποτροπή τόσο της ανθρωπιστικής κρίσης στη Γάζα, όσο και της πιθανότητας διεύρυνσης της ανάφλεξης και σε άλλες χώρες της περιοχής.
Και γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι τι θα σημαίνει για την περιοχή μας και την χώρας μας η συνέχεια αυτής της κρίσης μεταξύ άλλων και με την δημιουργία νέων ανεξέλεγκτων προσφυγικών ροών. Και όπως ξέρετε, η Ελλάδα θα βρεθεί να αντιμετωπίζει τις προσφυγικές ροές πριν η ΕΕ αναλάβει τις ευθύνες τις.
Σε αυτό το πλαίσιο, η απόφαση του κ Μητσοτάκη να συναντήσει μόνο τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ αποτελεί στρατηγικό λάθος και ρήξη με την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που παραδοσιακά ακολουθεί η χώρα μας.
Δεν είναι δυνατόν, ο Πρόεδρος του Ευρωπαικού Συμβουλίου, ο Πρόεδρος της Γαλλίας, οι Πρωθυπουργοί της Ισπανίας τη Ολλανδίας και της Ιταλίας να συναντούν ΚΑΙ τον Πρόεδρο της Παλαιστίνης και ο κ Μητσοτάκης να μην δέχεται να τον δει.
Η Ελλάδα θα έπρεπε να πρωτοστατεί στην προσπάθεια για κατάπαυση πυρός. Όχι να φοβάται να ψελλίσει καν τη λέξη. Ή να λέει δημόσια ότι «οι απώλειες αμάχων δεν πρέπει να είναι μεγάλες».
Όχι κ. Μητσοτάκη – οι απώλεις των αμάχων πρέπει να είναι μηδενικές!
Και είναι διπλά απαράδεκτο να γίνονται αυτές οι δηλώσεις από τον κ Μητσοτάκη μετά τους νεκρούς αμάχους στο σύμπλεγμα της Μονής Αγίου Πορφυρίου για την προστασία του οποίου είχε παρέμβει ο ίδιος λίγες μέρες πριν.
Και όταν επιτευχθεί η κατάπαυση πυρός, Ελλάδα θα έπρεπε να κάνει το παν, όσο δύσκολο και να είναι, όπως προσπάθησε και στο παρελθόν, για την επανεκκίνηση των συνομιλιών για λύση δύο κρατών που συμβιώνουν ειρηνικά, στη βάση των συνόρων του 1967 με τα Ανατολικά Ιεροσόλυμα πρωτεύουσα του Παλαιστινιακού Κράτους.
Το συμφέρον της Ελλάδας επιβάλλει να προωθεί την ειρήνη, την σταθερότητα και το διεθνές δίκαιο στην περιοχή της. Αυτό πρέπει να είναι το μήνυμά μας είτε στην Μέση Ανατολή και βέβαια σε σχέση με τον επικίνδυνο ρόλο του Ιράν,
είτε στην Ουκρανία απέναντι στην παράνομη και αιματηρή εισβολή της Ρωσίας.
Αλλά η στάση αυτή επιβάλλει να αποτελούμε ευρωπαικό πυλώνα ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή. Όχι να βασιζόμαστε σε μια μονοδιάστατη εξωτερική πολιτική του δεδομένου συμμάχου με ενέργειες εις βάρος των συμφερόντων της χώρας και της περιοχής μας. Όχι να επιδιώκουμε τον ρόλο του προκεχωρημένου φυλακίου που αναλαμβάνει όλο και πιο επικίνδυνα καθήκοντα προκειμένου να αναβαθμίσει τη θέση του στη νοτιο-ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Σας ευχαριστώ πολύ.
