Το σύνθημα της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών Ναυτικού κατά της Τουρκίας, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής παρέλασης στο κέντρο της Αθήνας, προκάλεσε αντιδράσεις και πυροδότησε για ακόμη μία φορά το πολιτικό κλίμα, καθώς πολλοί αντιδρούν για τα «υβριστικά και ανιστόρητα συνθήματα», όπως ισχυρίζονται.
Να βάλουμε όμως λίγο τα πράγματα στη θέση τους. Τα συνθήματα σε παρελάσεις δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι μια πάγια τακτική σε όλα τα Σώματα ως μέρος της ψυχολογικής προετοιμασίας του Στρατού. Να θυμίσουμε τα «Μακεδονία ξακουστή» και «Έχω μια αδελφή, κουκλίτσα αληθινή, τη λένε Βόρειο Ήπειρο, την αγαπώ πολύ»; Αν σας φάνηκε υβριστικό το σύνθημα στην παρέλαση, πώς θα σας φαινόταν αν ακούγατε άραγε τα ανάλογα και πιο έντονα συνθήματα που λένε στις εκπαιδεύσεις τους τα ΛΟΚ ή τα ΟΥΚ ή οι αλεξιπτωτιστές;
Έχουμε καταλάβει για ποια Τουρκία φώναζαν οι στρατευμένοι μας; Την Τουρκία που θα «έρθει ξαφνικά μέσα στη νύχτα», η οποία στα σχολικά βιβλία τηςστα μικρά παιδιά του δημοτικού διδάσκει τη «Γαλάζια Πατρίδα» και το μίσος για την Ελλάδα, που διατηρεί στρατό κατοχής στην Κύπρο, που στη Βουλή της ζητείται επιτακτικά η κατάληψη των νησιών μας, που στη Θράκη δρα με το προξενείο της αντεθνικά ζητώντας την αυτονόμησή της από την Ελλάδα, που η ρητορική της «αιτίας πολέμου» (casusbelli) απέναντι στην Ελλάδα συνεχίζει να ισχύει στο ακέραιο.
Ο Στρατός είναι σκληρός και πρέπει να είναι γιατί ο πόλεμος είναι σκληρός. Και για όσους δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, ο πόλεμος με τη γείτονα δεν έχει τελειώσει! Ας αφήσουμε τις αβρότητες για τη διπλωματία και μόνο!
*Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΜΠΑΜ της Κυριακής
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: