PLUS
Η διαφορά πονηρού – κουτοπόνηρου είναι σχετικά απλή. Ο πονηρός είναι, όπως γνωρίζουμε λίγο-πολύ, ένας άνθρωπος ο οποίος σκέφτεται με τρόπο ιδιαίτερο, χρησιμοποιεί την ευφυΐα που διαθέτει και επινοεί μεθόδους με τρόπο ώστε να μην μπορούν να φανταστούν οι άλλοι. Οι μέθοδοι αυτοί είναι συνήθως ανορθόδοξες και έμμεσες (και με την καλή και με την κακή έννοια), με άμεσο στόχο να καταφέρει αυτό που θέλει.
Από την άλλη, ο κουτοπόνηρος είναι πάλι ένας πονηρός άνθρωπος, αλλά πιο «χαζός». Προσπαθεί να κάνει πράγματα με ανορθόδοξο και έμμεσο τρόπο, αλλά αποκαλύπτεται. Προσπαθεί να ξεγελάσει τους άλλους, πιστεύοντας ότι είναι πιο έξυπνος, αλλά τελικά δεν τα καταφέρνει. Και ενώ η πονηριά δεν είναι απαραίτητα κακή -για παράδειγμα κάποιος πονηρός μπορεί να υποπτευθεί κάποιον κίνδυνο και να τον αποφύγει ή να δώσει λύση σε ένα πρόβλημα ή να κερδίσει πράγματα με έξυπνο τρόπο όχι εις βάρος των άλλων-, η κουτοπονηριά παραπέμπει κυρίως σε περισσότερο κακόβουλη σκέψη και λιγότερο έξυπνη, γι’ αυτό και κάποιος χαρακτηρίζεται έτσι (με το συνθετικό κουτός).
Η διαφορά πονηρού – κουτοπόνηρου έγκειται εν ολίγοις στη νοημοσύνη: ο πρώτος είναι πιο έξυπνος, δεν αποκαλύπτεται εύκολα και πετυχαίνει, σε αντίθεση με τον δεύτερο που ό,τι και να σκαρφιστεί προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει, στο τέλος θα αποκαλυφθεί και θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του, έχοντας πάρει δυστυχώς «στον λαιμό» του και άλλους ανθρώπους. Ας ευχηθούμε όχι ανθρώπινες ζωές…
Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί
