PLUS
Ο Ζελένσκι μιλώντας τόσο στο Ελληνικό όσο και στο Κυπριακό Κοινοβούλιο έδωσε μια κλωτσιά στην… καρδάρα με το γάλα. Ο Ουκρανός πρόεδρος σε μία μόλις μέρα διέπραξε δύο σημαντικά λάθη.
Πρώτον, η παρουσίαση του ομογενούς που ανήκει στο Τάγμα του Αζόφ. Απευθύνθηκε στην κοινή γνώμη μίας χώρας στην οποία υπάρχουν όχι απλώς θύλακοι, αλλά μεγάλα ερείσματα εναντίον του ιδίου και της πατρίδας του και του αγώνα της για ανεξαρτησία. Πήγε και επιβεβαίωσε το βασικό επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι φίλοι του Πούτιν. Έφερε όμως και σε πολύ δύσκολη θέση μια κυβέρνηση που έχει ως κύριο επιχείρημα τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, που λοιδορήθηκε γιατί τον υποστήριξε με την αποστολή όπλων και την κατέστησε απολογούμενη προς εκείνους που διαγκωνίζονται για το ποιος θα προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες στη Ρωσία.
Το δεύτερο λάθος ήταν η πλήρης απουσία της αναφοράς στην τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο, τόσο στο Ελληνικό Κοινοβούλιο όσο και στο Κυπριακό. Και φυσικά όλοι ξέρουμε πως δεν θα στενοχωρούσε τον «επιστήθιο φίλο» του Ερντογάν χάριν της Κύπρου που έχει αναβαθμιστεί τελευταία σε επίσημο διαμεσολαβητή (αλήθεια ένας μουσουλμάνος ανάμεσα σε δύο αντιμαχόμενους ορθοδόξους χριστιανούς!), αλλά και επανακάμπτει ελέω Ουκρανίας ως αγαπημένο παιδί των Αμερικανών.
Και εκεί που λέγαμε πόσο καλοί είναι οι Ουκρανοί στο επικοινωνιακό παιχνίδι, τώρα το κλίμα -τουλάχιστον στην Ελλάδα- βάρυνε. Ας μην μας κάνει όμως εντύπωση. Αυτά στην πολιτική γίνονται και, όπως έλεγε ένας άλλος μεγάλος Ρώσος πολιτικός, επίσης Βλαδίμηρος, ο Λένιν: στην πολιτική, ηθική δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο σκοπιμότητα.
