Τα… καντήλια της φοροδιαφυγής

Χρυσές δουλειές συνεχίζουν να κάνουν τα παραμάγαζα που έχουν στηθεί στα περισσότερα -αν όχι σε όλα- κοιμητήρια της χώρας.

Την ώρα που το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών είναι εγκλωβισμένο στην ανεργία και στενάζει από τη βαριά φορολόγηση, κάποιοι επιτήδειοι θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενοι τον ανθρώπινο πόνο.

Είναι οι αποκαλούμενοι «καντηλανάφτες», οι οποίοι έχουν «στήσει» επιχειρήσεις για το άναμμα των καντηλιών και το πλύσιμο των τάφων, που με την περίεργη έως και ύποπτη ανοχή των υπευθύνων των νεκροταφείων εισπράττουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ κάθε μήνα.

Φορώντας ειδικά φωσφορίζοντα γιλέκα με τα διακριτικά «Καντήλια», συνωστίζονται από τις 8:00 το πρωί στα διάφορα τμήματα των νεκροταφείων και περιμένουν τους «πελάτες» τους.

 Ανθρώπους οι οποίοι, λόγω των υποχρεώσεων της καθημερινότητας, δεν μπορούν να περιποιηθούν τους τάφους των δικών τους και πληρώνουν προκειμένου το μνήμα να είναι καθαρό και το καντήλι να είναι αναμμένο.

Όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, οι τιμές για την «περιποίηση των μνημάτων» έχουν πέσει. Ενώ πριν από λίγα χρόνια κυμαίνονταν από 25 έως 30 ευρώ το μήνα, τώρα η χρέωση ξεκινά από τα 15 και φτάνει μέχρι και τα 20 ευρώ μηνιαίως. Φυσικά για απόδειξη ούτε λόγος.

..

Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι, σύμφωνα με τους γνωρίζοντες τα πράγματα, μόνο στο Γ΄ Νεκροταφείο, η φοροδιαφυγή από την αφή των καντηλιών υπολογίζεται πως ξεπερνά τις 150.000 ευρώ τον μήνα και από το Α΄ τα 100.000 ευρώ. Δηλαδή μόνο από τα δύο νεκροταφεία της Αθήνας η φοροδιαφυγή ξεπερνά τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο!

Παρόλο που οι καταγγελίες στις ελεγκτικές Αρχές είναι πολλές και οι «έφοδοι» των ράμπο του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος ακόμη περισσότερες, οι «παράνομοι καντηλανάφτες» συνεχίζουν να αλωνίζουν ανενόχλητοι στα στενά των κοιμητηρίων προωθώντας τις «επιχειρήσεις» τους μέσω διαφημιστικών καρτών.

Καντήλια από… χρυσό



Πώς «στήνονται» όμως αυτές οι εξαιρετικά προσοδοφόρες επιχειρήσεις; Πολύ απλά, είναι η απάντηση. Αυτό που χρειάζεται είναι εμπιστοσύνη, συνεννόηση και εχεμύθεια μεταξύ των εμπλεκομένων καθώς και μερικά μπουκάλια σπρέι χρώματος (θα εξηγήσουμε παρακάτω τη χρησιμότητά τους).

Το κάθε κοιμητήριο χωρίζεται σε τμήματα τα οποία αποτελούν «καθρέφτη» της πολυτέλειας των μνημάτων που φιλοξενούν. Υπάρχουν καλά και κακά τμήματα.

Δηλαδή τμήματα στα οποία τοποθετούνται τάφοι εύπορων οικογενειών και τμήματα στα οποία βρίσκονται μνήματα οικογενειών με μικρότερη οικονομική επιφάνεια.
Το όνειρο κάθε παράνομου καντηλανάφτη είναι να αναλάβει ένα από τα «χρυσά» τμήματα ώστε να εξασφαλίσει το… μεροκάματο.

Τι συμβαίνει όμως από τη στιγμή που εξασφαλίσει έναν πελάτη; Κάπου εκεί επιστρατεύονται τα μπουκάλια με χρωματιστά σπρέι. Ο καντηλανάφτης, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες που δημοσιεύει το ereportaz.gr, «μαρκάρει» με χρώμα το μνήμα που έχει αναλάβει ώστε αφενός να το θυμάται ώστε να το περιποιείται και αφετέρου οι άλλοι καντηλανάφτες να ενημερώνονται ότι ο τάφος είναι «μισθωμένος».


Απόδειξη ούτε για πλάκα

Φυσικά, στις εν λόγω δραστηριότητες, η δήλωση εισοδημάτων ή οι αποδείξεις δεν έχουν καμία θέση.

Τα «μαύρα» χρηματικά ποσά που διακινούνται καθημερινά είναι δυσθεώρητα.
 Αρκεί να αναλογιστούμε ότι -για παράδειγμα- το Γ’ Νεκροταφείο έχει έκταση 360 στρεμμάτων, διαθέτει συνολικά 32 τμήματα και 37.000 τάφους με τα καντήλια που ανάβουν οι παράνομοι «καντηλανάφτες» να υπολογίζονται περίπου στις 10.000!




Κατά την επίσκεψη που πραγματοποιήσαμε στο Γ’ Νεκροταφείο Αθηνών, συναντήσαμε την κυρία Σοφία, η οποία λέει ότι αντί για αποδείξεις, οι επικεφαλής τέτοιου είδους «επιχειρήσεων» δίνουν μια κόλλα Α4 στην οποία αναγράφονται ποιοι μήνες είναι πληρωμένοι.

«Ένας καντηλανάφτης έχει αναλάβει την περιποίηση του μνήματος του συζύγου μου τους τελευταίους τρεις μήνες. Του δίνω 15 ευρώ τον μήνα. Εκείνος ανάβει κάθε μέρα το καντήλι και πλένει τον τάφο τρεις φορές την εβδομάδα. Δεν δίνει αποδείξεις, παρά μόνο μια λευκή κόλλα χαρτί στην οποία αναγράφονται οι μήνες που είναι πληρωμένοι. Πάντως είμαι ευχαριστημένη» αναφέρει.

Λιγότερο ευχαριστημένη είναι η κυρία Άννα, η οποία πριν από περίπου έναν χρόνο έχασε τον σύζυγό της. «Δεν είμαι πολύ ευχαριστημένη με αυτόν που έχει αναλάβει την περιποίηση του μνήματος του συζύγου μου. Μερικές φορές που έχω έρθει, έχω παρατηρήσει ότι το καντήλι δεν είναι αναμμένο. Μάλιστα πρόσφατα μου έκλεψαν και ένα φυτό. Τον εν λόγω κύριο τον γνώρισα μέσω μια κάρτας του που βρήκα δίπλα στο καντηλάκι. Όσες φορές τον έχω πληρώσει δεν μου έχει δώσει ποτέ απόδειξη» λέει στην ηλεκτρονική εφημερίδα.

Ταφή με το… αζημίωτο

Πέρα όμως από τους παράνομους καντηλανάφτες, τα κοιμητήρια έχουν γίνει πόλος έλξης και για δημοτικούς υπαλλήλους, οι οποίοι έχουν βρει την ευκαιρία να βγάζουν κάποια… «εξτραδάκια» με εύκολους τρόπους.

 Χαρακτηριστική είναι μια καταγγελία η οποία αφορά το κοιμητήριο του νησιού και στην οποία γίνεται λόγος για έναν νεκροθάφτη του Δήμου της περιοχής, ο οποίος για τις εκταφές ζητάει 100 ευρώ.

Όπως αναφέρει στην καταγγελία του ο ιδιώτης «μου ανέφερε πως για την εκταφή θα χρειαστεί να πληρώσω σε αυτόν, εκεί στο χώρο του νεκροταφείου, 100.000 ως έξοδα, εκτός από ένα παράβολο στον Δήμο αξίας 142.000 για την παραχώρηση του τάφου για 7 χρόνια. Μου έκανε εντύπωση γιατί τα 142. 000 θα τα πλήρωνα στο Δήμο και τα 100.000 σε αυτόν. Επιπλέον θα έπρεπε να του δώσω άλλα 120? για να μου δώσει 2 μεταλλικά κουτιά για τα οστά των προϋπαρχόντων συγγενών στον τάφο.

Μέχρι να συνειδητοποιήσω όλα αυτά, η σύζυγος μου που έτυχε να βρίσκεται εκείνη ακριβώς την ώρα στο κοιμητήριο και που την ενημέρωσα τηλεφωνικά, αμέσως μετά από την τηλεφωνική επαφή που είχα με τον υπάλληλο, τον βρήκε και τον πλήρωσε εν αγνοία μου, νομίζοντας ότι έτσι ήταν η διαδικασία από τη στιγμή που το ζήτησε και ότι έτσι έπρεπε να γίνει. Το ποσό το πήρε ο υπάλληλος, χωρίς να κόψει καμία απολύτως απόδειξη. Κάλεσα λοιπόν το αρμόδιο γραφείο του Δήμου για να ρωτήσω από που έπρεπε να ζητήσω απόδειξη για το ποσό που πλήρωσα. Το αρμόδιο γραφείο δήλωσε άγνοια τόσο για τα 100.000 όσο και για τα 120.000 που αφορούσαν τα κουτιά. Τα 142.000 πληρώθηκαν στο Δήμο, όπου εκδόθηκε και νόμιμο παραστατικό».

Με δεδομένο το γεγονός ότι στο εν λόγω κοιμητήριο πραγματοποιούνται κατά μέσο, μία με δύο κηδείες καθημερινά, αποδεικνύεται περίτρανα ότι μερικούς συμπολίτες μας, η κρίση δεν τους άγγιξε ποτέ.