Σοβαρές καταγγελίες για την «Κιβωτό του Κόσμου» κάνει πρώην παιδαγωγός που εργάστηκε σε επαρχιακή δομή, την οποία χαρακτηρίζει γκέτο. Πρόκειται μάλιστα για μία από τις δομές που βρέθηκαν στο επίκεντρο των καταγγελιών τις τελευταίες ημέρες.
Του Νίκου Νικολετάκη
«Υπάρχει μια μεγάλη τρομοκρατία, ένας τρομερός εκβιασμός και στην πόλη που είμαι δεν μπορεί κάποιος να κρυφτεί. Υπήρξαν άτομα τα οποία είδαν φρικτά πράγματα. Γενικότερα όποιος παιδαγωγός αντιλαμβανόταν κάποιο περιστατικό βίας ή σεξουαλικής παρενόχλησης εκβιαζόταν προκειμένου να σωπάσει. Ένας φίλος μου εργαζόμενος στη δομή είδε κάτι που τον έκανε να παραιτηθεί άμεσα. Ήταν σοκαρισμένος πάρα πολύ. Όταν τον αντίκρισα, το πρόσωπό του ήταν κατεβασμένο από στενοχώρια» ανέφερε.
Η πρώην παιδαγωγός μάς είπε ότι ο φίλος της θέλησε να καταγγείλει αυτό το περιστατικό, αλλά τον απέτρεψαν από το να το κάνει. «Του είπαν ‘‘πού πας να μπλέξεις;’’». Η γυναίκα καταγγέλλει ότι ο πρώην εργαζόμενος δέχθηκε στυγνό εκβιασμό: «Τον παρακολουθούσαν στενά. Είχε εκφράσει φόβους για την οικογένειά του, τη σωματική του ακεραιότητα και την περιουσία του. Όταν πήγε στην Αθήνα να κάνει την καταγγελία του έσπασαν το αμάξι, όχι μία, αλλά δύο φορές».
Η νεαρή γυναίκα μας αναφέρει ότι μια κοπέλα που ήθελε να καταγγείλει τα κακώς κείμενα απολύθηκε. Θέλησε μάλιστα να κάνει μήνυση. Τότε η διευθύντρια της δομής της είπε με απειλητικό ύφος: «Αν τα βάλεις με την ‘‘Κιβωτό’’ θα έχεις να κάνεις μαζί μου!».
Πλύση εγκεφάλου
Η νεαρή γυναίκα εργάστηκε στην επαρχιακή δομή δύο με τρεις μήνες. Όπως λέει, διαπίστωσε ότι τα παιδιά που ζούσαν εκεί δέχονταν «πλύση εγκεφάλου». «Ήταν πολύ εκπαιδευμένα στο να λένε αυτά που πρέπει και να μη μιλάνε πολύ. Δεν είχαν καμία κριτική σκέψη, υπήρχε άκρα εχεμύθεια. Όταν ένα παιδί έλεγε κάτι και εθεωρείτο ότι ‘‘ξέφευγε’’, τα άλλα το ‘‘διόρθωναν’’. Έλεγε ας πούμε ένα παιδί ότι ο πατέρας Αντώνιος έχει πολυτελέστατο αμάξι. Τότε το σκουντούσαν και του λέγανε δεν είναι του πατρός το αυτοκίνητο, είναι της ‘‘Κιβωτού’’.
Άλλα έλεγαν ότι ‘‘ο πατέρας Αντώνιος όταν πηγαίναμε στη θάλασσα μας κάνει πατητές μέχρι να τελειώσει η ανάσα μας’’. Πάλι τα μεγαλύτερα φρόντιζαν να τα ‘‘διορθώσουν’’. Τα παιδιά αυτά δεν το έλεγαν ως κάτι κακό, αλλά καλοπροαίρετα. Υπήρχε και μια μυστικοπάθεια» συμπλήρωσε.
Όπως μας είπε, τα παιδιά «ανοίγονταν» ελάχιστα στους εκπαιδευτικούς και μόνο για ό,τι συνέβαινε την ημέρα, στο σχολείο π.χ. και όχι σε ό,τι αφορά τον πατέρα Αντώνιο ή κάποιον άλλον παιδαγωγό.
Αναλώσιμοι
Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιζε, όπως λέει, το γεγονός ότι οι επικεφαλής της «Κιβωτού» φρόντιζαν οι παιδαγωγοί να είναι «αναλώσιμοι».
«Οι εκπαιδευτικοί εργαζόμασταν εκεί έναν με δύο μήνες. Αν το ψάξετε θα δείτε ότι υπήρχαν πάντα αγγελίες που ζητούσαν παιδαγωγούς. Τους απέλυαν επικαλούμενοι διάφορες δικαιολογίες. Γιατί δεν ήταν πολύ αυστηροί, γιατί δεν έκαναν γι’ αυτή τη δουλειά, για τέτοιους λόγους. Αυτό γινόταν για να μην μπορέσουμε να δεθούμε με τα παιδιά, όπως και αυτά με εμάς, ώστε να μας εμπιστεύονται και να μας ανοίγονται» σημειώνει.
«Γκέτο ομοφυλοφίλων»
Έτσι χαρακτηρίζει η πρώην εκπαιδευτικός την επαρχιακή δομή όπου εργάστηκε. Όπως λέει, σε αυτήν εργάζονται αρκετοί Ιρανοί οι οποίοι είναι πολύ κοντά στον πατέρα Αντώνιο: «Είναι άτομα εμφανώς ομοφυλόφιλα. Όλη τους η εμφάνιση και η συμπεριφορά δείχνει αυτό. Τα βάζουν όμως να παντρευτούν με γυναίκες, παιδιά της ‘‘Κιβωτού’’ κι αυτές».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΕΛΑΣ: Παραδόθηκε στην Εισαγγελία Αθηνών το υλικό από τις έρευνες της Οικονομικής Αστυνομίας στην ΜΚΟ «Κιβωτός του Κόσμου»
Σοκ και οργή από γονείς που τους πήραν τα παιδιά και τα έστειλαν στην Κιβωτό του Κόσμου (βίντεο)
«Μόνο με νεαρούς»
Αναφερόμενη στον δημιουργό της «Κιβωτού», η πρώην εργαζόμενη μας είπε: «Όταν ξεκίνησα να δουλεύω, η δομή ήταν νεοσύστατη. Ερχόταν ο πατέρας Αντώνιος από την Αθήνα και έμενε αρκετό χρονικό διάστημα. Είχε τον δικό του χώρο και ερχόταν μαζί ή με έναν ή με δύο παιδαγωγούς, παλιά παιδιά της ‘‘Κιβωτού’’. Ο ένας μάλιστα από αυτούς συμπεριφερόταν με πολύ αυταρχικό τρόπο, σαν να του ανήκε η ‘‘Κιβωτός’’. Ξεχώριζε μάλιστα για την αυστηρότητά του» τόνισε.
Η ίδια αναφέρει ότι τα συγκεκριμένα πρόσωπα και ο πατέρας Αντώνιος συναναστρέφονταν μόνο με νεαρά αγόρια και τη φροντίδα των μικρών παιδιών την είχαν αναλάβει παιδαγωγοί. «Επέλεγε μόνο τα μεγάλα παιδιά για να πάνε για μπάνιο, εκδρομές, δραστηριότητες, περιπάτους. Οι καινούργιοι παιδαγωγοί δεν πήγαιναν μαζί με τον πατέρα Αντώνιο. Δεν μπορούσαμε καν να τον προσεγγίσουμε. Δεν είχαμε καθίσει ποτέ μαζί του. Ενδεχομένως να μην ήξερε πολλούς από τους εργαζόμενους» συμπλήρωσε.
Οι τιμωρίες
Όσο για τις «συνέπειες», όπως ονόμαζαν τις τιμωρίες στις δομές της «Κιβωτού», η πιο μικρή για ένα παιδί ήταν να χάσει 10 λεπτά από το παιχνίδι του στην απογευματινή δραστηριότητα και να μη φάει γλυκό.
Οι «συνέπειες» κλιμακώνονταν και έφταναν μέχρι την απομόνωση ενός παιδιού. «Ήταν π.χ. ένα παιδί που είχε καπνίσει στο σχολείο. Έμενε στη δομή και το είχαν απομονωμένο. Δεν υπήρχε κλουβί ή κάτι τέτοιο, αλλά δεν του μιλούσαν.
Εργασία
Τα μεγαλύτερα παιδιά υποχρεούνταν να εργάζονται στα χωράφια ακόμα και σε συνθήκες αντίξοες. «Δούλευαν πολλές ώρες, ακόμα και κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες. Π.χ. το κατακαλόκαιρο στο λιοπύρι μέσα στη ζέστη» συμπλήρωσε. Όπως είπε, ο πατέρας Αντώνιος έλεγε ότι αυτό γινόταν για να αποτραπούν τα παιδιά να κάνουν πράγματα του «εξαποδώ». «Να καπνίζουν, να μπλέξουν με κακές παρέες, ναρκωτικά κ.ά.» πρόσθεσε.
Τη ρωτήσαμε για την ποιότητα του φαγητού. Όπως μας είπε, στη συγκεκριμένη δομή δεν είχε διαπιστώσει κάτι το επιλήψιμο: «Όσο ήμουν εγώ εκεί, τα παιδιά, οι παιδαγωγοί και οι επικεφαλής έτρωγαν το ίδιο φαγητό. Είχε και ψάρι και κρέας, ανάλογα με το πρόγραμμα. Οι ημέρες νηστείας τηρούνταν αυστηρά. Τετάρτη και Παρασκευή δεν υπήρχε ούτε κρέας ούτε γάλα».
Κλείνοντας τη συνέντευξη που μας παραχώρησε η γυναίκα (τα στοιχεία της οποίας είναι στη διάθεση της εφημερίδας) μας είπε ότι θεωρεί πως ο πατέρας Αντώνιος γνώριζε τα πάντα. «Αρκετοί άνθρωποι που έχω μιλήσει μαζί τους μου έλεγαν ότι κάτι δεν τους πήγαινε καλά, αλλά δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί ήταν κλειστές οι πόρτες και υπήρχαν στεγανά. Αυτοί οι οποίοι είχαν κακοποιηθεί ως παιδιά, μεγαλώνοντας έγιναν και οι ίδιοι κακοποιητές» κατέληξε.
Από την “ΜΠΑΜ στο ρεπορτάζ” που κυκλοφορεί