Τα παιδιά μας, μας ζητούν
Οικονομία σε ύφεση και τεράστια χρέη, ανεργία και έλλειψη ζωτικού ορίζοντα. Θολή και αβέβαιη εικόνα της καθημερινότητας, πλάνη και αντιστροφή στη συνέχιση της πραγματικής ζωής.
Τα παιδιά είναι εδώ κοντά μας για το μάθημα. Τα παιδιά ζητούν από μας τον εξανθρωπισμό της ζωής, την κατάδειξη του τρόπου της επιθυμίας για γνώση, της επιθυμίας για ζωή, της επιθυμίας για ερωτική σχέση με την πνευματική διάνοιξη, πνευματική καλλιέργεια.
Ποτέ ένας κόσμος θνητών, άγονων, καταναλωτικών και εξουσιαστικών προσανατολισμών δεν ήταν ένας κόσμος παιδικών ονείρων.
Τα παιδιά μας θέλουν από μας το βασίλειό τους. Κι όχι απομεινάρια σκοτεινών ουρανών. Ζητούν από μας να μαρτυρήσουμε το μάθημα. Την έννοια που μπορεί να έχει ο προσωπικός μας βίος ως ζωή με νόημα.
Πατέρας που ο λόγος του προετοιμάζει τη θέση της ύπαρξης του παιδιού και μητέρα που προστατεύει τη ζωή, το παιδί να ανήκει. Όχι κυριαρχία, όχι πειθαρχία, δόγματα και ηρωισμοί, αλλά βαθιά επιθυμία, πράξεις, επιλογές. Πίστη στο μέλλον, πίστη στην έννοια του ορίζοντα, τροφή, ανάπτυξη και ανάκτηση στο δικό τους ορίζοντα, το δικό τους δώρο ως πραγματική κληρονομιά και θέση στον κόσμο αυτό.
Αυτό που θέλουν τα παιδιά μας από μας, είναι η ηθική της επιθυμίας. Αυτό είναι το χρέος μας. Αίσθηση της ευθύνης απελευθερωμένη από την ενοχή. Απελευθερωμένη από τη θυσία. Να μπορούν να θέλουν αυτό που είναι.
Τα παιδιά μας, μας ζητούν πίστη στην επιθυμία τους να ζουν κι όχι να έχουν. Να είναι κι όχι να θέλουν. Έχουν ήδη αυτό που χρειάζονται και θέλουν να συνεχίσουν να γίνονται αυτό που πάντα ήταν.
Ζαχαρένια Γουβαλάρη
Κοινωνική Λειτουργός
MSc Οικογενειακή Σύμβουλος
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ζαχαρένια Γουβαλάρη: Πηγή μάθησης η Κουλτούρα
Θάνατος τριών παιδιών στην Πάτρα: Εξηγώντας το φαινόμενο «Ρούλα»