PLUS
Αν ρίξουμε μια ματιά πίσω στην αρχαιότητα θα συναντήσουμε τη διορατική εφεύρεση του Αινεία του Τακτικού, ο οποίος ανακάλυψε την πρώτη μέθοδο υπεραστικής επικοινωνίας.
Το 350 π.Χ. εφηύρε τον υδραυλικό τηλέγραφο, μια συσκευή που μπορούσε να μεταφέρει «έτοιμα μηνύματα», γρήγορα σε μεγάλες αποστάσεις.
Ο Στυμφαλός στρατηγός ήταν ο πρώτος που ασχολήθηκε και έγραψε έναν οδηγό για τις στρατιωτικές επικοινωνίες, καθώς θεωρούσε ότι η οι δάδες δεν επαρκούσαν σε καιρό πολεμικών συγκρούσεων. Και αυτό γιατί δεν υπήρχαν λεπτομέρειες στο μήνυμα, καμία περιγραφή, και ο χρόνος που χανόταν ήταν πολύτιμος. Έτσι, ανέπτυξε τον αποκαλούμενο υδραυλικό τηλέγραφο, δηλαδή έναν μηχανισμό μετάδοσης προσυμφωνημένων μηνυμάτων σε μια προσπάθεια να προσπεράσει όλα τα εμπόδια.
Πώς λειτουργούσε
Επρόκειτο για μια συσκευή από την οποία μπορούσαν να σταλούν έτοιμα μηνύματα, όπως συμβαίνει σήμερα μέσα από τις συσκευές των κινητών, τα οποία έχουν την δυνατότητα να αποστείλουν «πρότυπα μηνύματα», όπως για παράδειγμα «είμαι σε σύσκεψη», «θα σας καλέσω αργότερα» κτλ.
Ο υδραυλικός τηλέγραφος είχε τη δυνατότητα αποστολής 20 τέτοιων μηνυμάτων, προσαρμοσμένα φυσικά στις ανάγκες της εποχής, όπως «παύσατε πυρ», «οπισθοχώρηση», «ο εχθρός πλησιάζει», «τέλος συναγερμού», «επίθεση», «κυκλωτική κίνηση» και πολλά άλλα.
Ήταν ένας χάλκινος κύλινδρος που είχε νερό στη βάση του. Εκεί επέπλεε ένας μεγάλος φελλός. Πάνω στον κύλινδρο ήταν στηριγμένα σε όρθια θέση τα «έτοιμα μηνύματα». Στο κάτω μέρος υπήρχε μια μικρή βρύση, ένας κρουνός όπως λεγόταν εκείνη την εποχή, ενώ γύρω γύρω υπήρχε μια λεκάνη.
Μια ίδια συσκευή υπήρχε και στην απέναντι πλευρά όπου πήγαινε το μήνυμα.
Έτσι, γινόταν εφικτή η επικοινωνία ανάμεσα στον πομπό και τον δέκτη. Αντίστοιχα, και στις δυο πλευρές υπήρχε από ένας χειριστής….
Ο αποστολέας άναβε έναν πυρσό και περίμενε την ανταπόκριση. Χρησιμοποιήθηκε κυρίως για την ταχεία μεταφορά μηνυμάτων στην αχανή αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μόλις ο δέκτης άναβε και τον δικό του πυρσό, οι δυο χειριστές άνοιγαν ταυτόχρονα τις βρύσες τους. Όταν η στάθμη του νερού έφτασε στο επιθυμητό μήνυμα, με την ίδια διαδικασία των πυρσών ο πομπός ενημέρωνε το δέκτη να κλείσει τον κρουνό του.
Για να λειτουργήσει σωστά και να μην γίνει λάθος στο μήνυμα που θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο σε κάθε περίπτωση πολέμου, έπρεπε οι κινήσεις να γίνονται με μεγάλη ακρίβεια. Όλα ξεκινούσαν από το ταυτόχρονο άνοιγμα και κλείσιμο της βρύσης.
Μέσω του υδραυλικού τηλέγραφου, ο στρατός είχε πλέον τη δυνατότητα να επικοινωνεί συγκεκριμένα μηνύματα, μεταξύ στρατιωτικών ομάδων, τα οποία σε περίπτωση πιθανής εισβολής από ξηρά η θάλασσα θα μπορούσαν να μεταφερθούν εγκαίρως και στους πολίτες.
Η ευφυέστατη μέθοδος αποστολής προσυμφωνημένων μηνυμάτων, που περιέγραψε ο Αινείας ο Τακτικός τον 4ο π.Χ. αιώνα, χρησιμοποιήθηκε κυρίως για την ταχεία μεταφορά μηνυμάτων στην αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
