Τελικά έχει ταβάνι ο Γιάννης ή απλά χρειάζεται προσεκτική υποστήριξη;

Παίκτης υπερθεαματικός για την κανονική διάρκεια. Παίρνει το ριμπάουντ και με τέσσερις ντρίμπλες έχει καρφώσει στο αντίπαλο καλάθι. Ταπώνει, πασάρει, μαρκάρει, εκτελεί. Προσφέρει, θέαμα, ουσία, πόντους, ασίστ, άμυνες. Μόνο που δεν…

Μόνο που δεν έχει αυτή τη θέση στο παρκέ για να γίνει clutch παίκτης, έτσι όπως τον φανταζόμασταν και τον θέλαμε εμείς οι ξενύχτηδες θιασώτες του ΝΒΑ.

Ο ΛεΜπρον, ο Τζόρνταν, ο Λέοναρντ, ο Χάρντεν, ο Κόμπι, o Λίλαρντ οι point και shooting guard του μαγικού κόσμου, είναι παίκτες που θα κατεβάσουν την μπάλα στα τελευταία κρίσιμα λεπτά ενός GAME6 ή GAME7 και με ένα step back, μία φονική ντρίμπλα, θα πάρουν το σουτ που θα γράψει ιστορία. Η αντίπαλη άμυνα ούτε double play δεν θα προλάβει να κάνει, δεν μπορεί να κάνει, είναι υποχρεωμένη να τα περιμένει όλα από τον έναν αμυντικό που θα τον μαρκάρει.

Στην περίπτωση του Γιάννη αυτό δεν θα μπορέσει να γίνει ποτέ, όσο και να το ευχόμαστε, ικανοποιητικά ποσοστά ευστοχίας ενός γκαρντ δεν θα τα φτάσει. Στις κρίσιμες στιγμές, ο Γιάννης ακόμη κι αν κατεβάζει την μπάλα, θα πρέπει να κάνει τη διείσδυση της ζωής του, μπροστά σε μία άμυνα έξι χεριών. Αν δεν την κατεβάζει και περιμένει σαν τεσσάρι ή υπό συνθήκες πεντάρι να πάρει την μπάλα για να καρφώσει, τότε απλά δεν θα είναι ο ηγέτης της ομάδας.

Αυτή είναι η κατάρα των ψηλών. Ο Γιάννης δεν είναι ο συνηθισμένος ψηλός, αλλά και πάλι είναι αδύνατον να αναλάβει το ρόλο που θα θέλαμε. Ο Αντετοκούνμπο μπορεί να σε οδηγήσει σε νίκες με μεγάλη διαφορά για να μην κριθεί το ματς στο τέλος. Διαφορετικά, την πάτησες, ιδίως αν είσαι οι Bucks του… Μπλέτσο. Γι’ αυτό και τα «Ελάφια» παραμένουν η ομάδα στα Play Offs με την καλύτερη διαφορά πόντων. Διότι όταν νικούσαν, νικούσαν με άνεση. Σε clutch παιχνίδια θα θυμόμαστε μόνο το προπέρσινο σουτ του Γιάννη στη Νέα Υόρκη, τις ήττες από το Τορόντο και φυσικά το κάκιστο ποσοστό νικών στις παρατάσεις.

Ο Γιάννης διαρκώς θα βελτιώνεται ως παίκτης, ωστόσο όλο το NBA παράλληλα θα αρχίσει να μαθαίνει να αντιμετωπίζει τα εντυπωσιακά euro-steps του και την εξαιρετική προσαρμοστικότητά του στο τρίτο βήμα που του επιτρέπει να κάνει μπασίματα από μακριά, εκνευρίζοντας τις αντίπαλες ομάδες που φωνάζουν για βήματα.

Θα καταφέρει να βελτιώσει και το σουτ σε ένα μικρό ποσοστό, τότε ίσως δούμε κάτι διαφορετικό. Μέχρι τότε, όμως, οι Bucks χρειάζονται έναν παίκτη τύπου Ίρβινγκ για τις δύσκολες στιγμές. Μπορεί ένας οργανισμός τύπου Bucks να φέρει και δεύτερο All Star (ο Μίντλεντον ήταν χαριστικά) για να πλαισιώσει τον Αντετοκούνμπο, ή οι Milwaukee θα συνεχίσουν να ονειρεύονται πρωτάθλημα με σύστημα «αν κλείσουν τον Γιάννη, βγάζει την μπάλα έξω και σουτάρει ο Μίροτιτς, ο Μπρόγκτον ή ο Λόπες»;