PLUS
Το Σύνταγμά μας προστατεύει το απόρρητο των τηλεφωνικών μας επικοινωνιών και όχι μόνο. Ο νόμος προβλέπει πότε, πώς και για ποιους λόγους γίνεται η άρση του απορρήτου των επικοινωνιών, και αυτή η πρόβλεψη είναι ρητή και κατηγορηματική.
Έτσι, λοιπόν, επιτρέπεται η άρση του απορρήτου των επικοινωνιών για την εξιχνίαση σοβαρών εγκλημάτων, για την αντιμετώπιση και την εξιχνίαση θεμάτων τρομοκρατίας και θεμάτων που έχουν σχέση με την προστασία της εθνικής ασφάλειας.
Για να γίνει η άρση του απορρήτου απαιτείται πλήρως αιτιολογημένη πρόταση του διοικητή της καθ΄ ύλην αρμόδιας μυστικής υπηρεσίας, η οποία εγκρίνεται ή απορρίπτεται από την ειδικό πρoς τούτο Εισαγγελέα.
Τον τελευταίο καιρό είδαν το φως της δημοσιότητας η άρση του απορρήτου και η παρακολούθηση του τηλεφώνου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ. Νίκου Ανδρουλάκη, καθώς επίσης και άλλων πολιτών της χώρας.
Η παρακολούθηση του τηλεφώνου του Ανδρουλάκη, σύμφωνα με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, άρχισε αμέσως όταν εκδήλωσε την επιθυμία να διεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, όντας βέβαια και ευρωβουλευτής.
Μπορεί να ακολουθήθηκε η παραπάνω διαδικασία, όπως ειπώθηκε από κυβερνητικά χείλη, και να εφαρμόστηκαν οι προϋποθέσεις που προβλέπει ο νόμος, αλλά…
Η πρόταση μπορεί να ήταν νομότυπη, όχι όμως ΝΟΜΙΜΗ.
Και δεν ήταν ΝΟΜΙΜΗ και ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΜΕΝΗ, διότι:
α] Ο κύριος Ανδρουλάκης, ευρωβουλευτής και υποψήφιος πρόεδρος του τρίτου πολιτικού κόμματος ήταν μπλεγμένος στην τέλεση εγκληματικών πράξεων που έπρεπε να διαλευκανθούν και χρειαζόταν η παρακολούθησή του;
β] Ήταν ύποπτος συμμετοχής και τέλεσης τρομοκρατικών ενεργειών και έπρεπε να διαλευκανθούν;
γ] Ήταν πράκτορας ξένης μυστικής υπηρεσίας και κατά συνέπεια κινδύνευε η εθνική ασφάλεια της χώρας;
Προφανώς τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν ήταν.
Είναι, όμως, ηλίου φαεινότερνον ότι ο πρωθυπουργός, στη δικαιοδοσία του οποίου υπάγεται η ΕΥΠ, με αυτή την ενέργεια της παρακολούθησης του κ. Ανδρουλάκη, αλλά και με τις άλλες παρακολουθήσεις που ακολούθησαν, ακύρωσε το κοινωνικό και πολιτικό συμβόλαιο που θεμελιώνει η Δημοκρατία.
Διότι η Δημοκρατία στηρίζεται στην ελεύθερη λειτουργία των πολιτικών κομμάτων, στην προστασία του απορρήτου των επικοινωνιών και στην ελευθερία του Τύπου.
Οι υποκλοπές τα ανατρέπουν όλα αυτά.
Και μάλιστα η υποκλοπή των επικοινωνιών του υποψήφιου αρχηγού ενός κόμματος δείχνει ότι η «Δημοκρατία» για τον πρωθυπουργό είναι μια λέξη και μόνον.
Η αρμοδιότητά του ως επικεφαλής της ΕΥΠ σε συνδυασμό με την ανασφάλεια και την εξουσιομανία του τον οδήγησαν σε πλήρη ασυδοσία.
Και τι πρέπει να γίνει τώρα, ρωτούν οι πολίτες αυτής της χώρας;
Όλα στο φως λοιπόν εδώ και τώρα, και οι υπεύθυνοι, μηδέ εξαιρουμένου και του πρωθυπουργού, να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη και να μην οχυρωθούν πίσω από τις περιβόητες «πολιτικές ευθύνες».
Σε άλλη χώρα και σε αντίστοιχη περίπτωση ο πρωθυπουργός θα είχε παραιτηθεί και δρομολογούσε τις διαδικασίες αντικατάστασής του.
Και τι θα γίνεται από εδώ και πέρα με τις μυστικές υπηρεσίες που ενδεχομένως επαναλάβουν παράνομες παρακολουθήσεις;
Απαντώ ότι το θεσμικό πλαίσιο πρέπει να αυστηροποιηθεί και ο έλεγχος από διακομματική επιτροπή πρέπει να είναι εκ των ων ουκ άνευ, και μάλιστα ουσιαστικός και όχι τυπικός.
Είναι πλέον μονόδρομος να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.
ΥΓ.: Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα όπου λέμε ότι έχουμε δημοκρατία, εκτός και αν ο υπεύθυνος έχει εκχωρήσει τις αρμοδιότητες της ΕΥΠ στον ιδιωτικό τομέα (ως ιδεολογικά προσκολλημένος στις ιδιωτικοποιήσεις), στο γνωστό Predator, αλλά οφείλει να ενημερώσει τον λαό (;), τους επιχειρηματίες (;) ποιος, πότε και για ποιoν λόγο αυτό το σύστημα το έφερε στη χώρα μας.
Προβλέπονται σκληρές μάχες μεταξύ κυβερνητικών και επιχειρηματιών τον χειμώνα, με απρόβλεπτα αποτελέσματα.
