PLUS
Τα εγκλήματα πάθους θεωρούνται τα συνηθέστερα εγκλήματα στην Ιστορία της ανθρωπότητας. Διαπράττονται κυρίως από άνδρες και χαρακτηρίζονται από αυξημένη και έντονη βιαιότητα και σκληρότητα.
Γυναικοκτονίες και εγκλήματα πάθους ανέκαθεν είχαμε στη χώρα μας, αλλά την τελευταία τριετία, δυστυχώς, η αύξησή τους είναι αλματώδης. Επίσης, αύξηση παρατηρείται και σε εγκλήματα ενδοοικογενειακής βίας, κακοποιήσεις παιδιών από γονείς και λοιπά.
Για τις γυναικοκτονίες βεβαίως και υπάρχουν στοιχεία, αλλά για τα εγκλήματα της ενδοοικογενειακής βίας τα στοιχεία που έχουν οι Αρχές είναι επισφαλή, επειδή πολλές περιπτώσεις δεν καταγγέλλονται, δεν φτάνουν ποτέ στη Δικαιοσύνη και κατά συνέπεια δεν υπάρχουν πραγματικά στοιχεία.
Ερμηνείες για τα παραπάνω εγκλήματα δίνουν οι επιστήμονες ανάλογα με την ειδικότητά τους και προτείνουν και επιστημονικούς τρόπους αντιμετώπισης αυτής της μορφής βίας. Αυτό όμως δεν αρκεί, διότι δεν αποτρέπει άμεσα τους επίδοξους κακοποιούς από την τέλεση των βάναυσων πράξεών τους.
Επίσης, στη χώρα μας άρχισαν δειλά δειλά και γίνονται κάποιες συζητήσεις σχετικά με το αν θα πρέπει να καθιερωθεί και να θεσμοθετηθεί νομικά ο όρος «γυναικοκτονία», χωρίς μέχρι σήμερα να υπάρχουν αποτελέσματα. Στην Κύπρο, που και αυτή είναι χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τον περασμένο Ιούλιο νομοθετήθηκε από το Κοινοβούλιο και καθιερώθηκε ο όρος «γυναικοκτονία». Εν αντιθέσει με εμάς, που κάποιοι ισχυρίζονται ότι πρέπει να γίνει το ίδιο, αλλά κάποιοι άλλοι επιμένουν ότι το νομοθετικό μας πλαίσιο καλύπτει πλήρως το θέμα, όπως επίσης και τα εγκλήματα της ενδοοικογενειακής βίας.
Εδώ θα μπορούσαμε να αντιπαρατεθούμε και να πούμε: Ναι επιβάλλονται ποινές και για το ένα και για το άλλο έγκλημα, εκτίονται όμως αυτές οι ποινές από τους καταδικασθέντες και ειδικά αυτές που αφορούν την ενδοοικογενειακή βία;
Ο σκοπός των ποινών είναι ο σωφρονισμός των δραστών, αλλά δυστυχώς έχει αποδειχθεί ότι αυτός δεν εκπληρώνεται και βλέπουμε τα ίδια άτομα να διαπράττουν τα ίδια εγκλήματα όταν αποφυλακίζονται.
Αυτό είναι μια μεγάλη παθογένεια του σωφρονιστικού μας συστήματος και θέλει πολύ μεγάλη συζήτηση, που δεν την βλέπω ορατή, επειδή τα «διότι» είναι πολλά.
Εκείνο όμως που, κατά τη γνώμη μου, επιβάλλεται και άμεσα πρέπει να πραγματοποιηθεί, είναι τα εγκλήματα της ενδοοικογενειακής βίας να γίνουν
Ιδιώνυμα εγκλήματα.
Ιδιώνυμα, έτσι ώστε οι δράστες αυτών των εγκλημάτων όταν καταδικάζονται και από τον πρώτο βαθμό να εγκλείονται στις φυλακές και να μην έχει ανασταλτικό χαρακτήρα η επιβληθείσα ποινή. Διότι δυστυχώς, πολλές είναι οι περιπτώσεις που δράστες καταδικάστηκαν με αναστολή και στη συνέχεια διέπραξαν πάλι το ίδιο έγκλημα.
Εδώ θέλω να συμπληρώσω και να τονίσω ότι δράστες ενδοοικογενειακών εγκλημάτων ναι μεν στην πλειονότητά τους είναι άνδρες, αλλά έχουμε περιπτώσεις και γυναικών δραστών τέτοιων εγκλημάτων που διαπράττονται με χειρότερο και ειδεχθέστερο τρόπο. ιδιώνυμα
*Του Θανάση Κατερινόπουλου
