PLUS
Η δημόσια εξουσία είναι συνδεδεμένη απόλυτα με την ύπαρξη κράτους, καθώς η απουσία της σε μια κοινωνία συνεπάγεται και την απουσία του κράτους.
Οργανωμένη κοινωνία δεν υπάρχει χωρίς Δίκαιο και δεν υπάρχει Δίκαιο όταν οι κανόνες του δεν περιλαμβάνουν κυρώσεις κάθε φορά που παραβιάζονται.
Ένας από τους θεσμούς εφαρμογής – επιβολής αυτών των κανόνων είναι η Αστυνομία.
Το μεγάλο στοίχημα για την Αστυνομία, αλλά και την πολιτεία, είναι η εφαρμογή αυτών των κανόνων και κατά συνέπεια μιας αξιόπιστης αντεγκληματικής πολιτικής που θα ρίχνει το βάρος στην πρόληψη. Δυστυχώς, στη χώρα μας δινόταν πάντα προτεραιότητα στην καταστολή και όχι στην πρόληψη και η αντεγκληματική πολιτική δεν συνδυάστηκε με εξωποινικά μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα, που θα έδιναν προτεραιότητα στην κοινωνική πρόληψη του εγκλήματος.
Το δικαίωμα στην ασφάλεια είναι «κοινό αγαθό» και πρέπει να εντάσσεται σε ένα σύγχρονο σύστημα αντεγκληματικής πολιτικής.
Η ατομική ασφάλεια συνίσταται στην έλλειψη κινδύνου για τα προσωπικά αγαθά του ατόμου (ζωή, σωματική ακεραιότητα, ελευθερία και ιδιοκτησία) και πρέπει να την εγγυάται η κρατική εξουσία σε κάθε στοιχειωδώς ευνομούμενη πολιτεία.
Δυστυχώς, όμως, ένα σοβαρό πρόβλημα, για τη λειτουργία της αστυνομίας, είναι ο «ασφυκτικός εναγκαλισμός με την εκάστοτε κυβέρνηση», με συνέπεια να μη λειτουργεί ως κρατική υπηρεσία, αλλά ως κυβερνητικός μηχανισμός.
Αυτό έχει βαθιές ρίζες στη μεταπολεμική περίοδο αλλά και στην περίοδο της χούντας, κατά τις οποίες η Αστυνομία συστηματικά χειραγωγήθηκε -χρησιμοποιήθηκε- για πολιτικούς λόγους, και η συνεργασία της με το «παρακράτος» αποτέλεσε παράδειγμα οργάνωσης του υπόκοσμου εκ μέρους κέντρων εξουσίας.
Η Αστυνομία, όπως προαναφέρθηκε, εκφράζει τη δημόσια δύναμη και την έννομη βία, αλλά δεν επιτρέπεται ο κάθε αστυνομικός, εκμεταλλευόμενος τα ελαστικά όρια της διακριτικής ευχέρειας που του παρέχει ο νόμος, να εκλαμβάνει τον εαυτό του οιονεί πολιτικό, προσπαθώντας να επιβάλει την ιδεολογία του, αλλά οφείλει να υπηρετεί το κοινό και το δημόσιο συμφέρον.
Ο αστυνομικός που κατ’ άλλους είναι «ένας επαγγελματίας» και κατ’ άλλους ένας «δημόσιος λειτουργός» πρέπει να εφαρμόζει, στο πλαίσιο του Συντάγματος και των νόμων, τις κυβερνητικές πολιτικές για τη δημόσια τάξη, την ασφάλεια και την κοινωνική ειρήνη των πολιτών και δεν πρέπει να υπακούει «άκριτα» στα κελεύσματα της οποιασδήποτε άρχουσας «ελίτ», κινούμενος αυθαίρετα, αδιακρίτως και χρησιμοποιώντας αναίτια βία.
