PLUS
Ο Κλεομένης έφυγε από το Διαφάνι και έγινε… αρνάκι στον Πλάτανο. H νέα του ζωή στο γραφικό και πανέμορφο χωριό της κρατικής τηλεόρασης τον βοηθά να «ξεπλύνει» τις αμαρτίες και τα προβλήματα που προκάλεσε σχεδόν έναν χρόνο στην οικογένεια Σεβαστού.
Στον ΣΤΑΥΡΟ ΖΑΓΚΑΝΑ
Ο Θανάσης Κουρλαμπάς μιλά στην «Μ» για τον απαιτητικό του ρόλο στις «Άγριες Μέλισσες» αλλά και τα σχέδια του για το καλοκαίρι και τη νέα χειμερινή σεζόν
Συναντήσαμε τον Θανάση Κουρλαμπά -τον Κλεομένη από τις «Άγριες Μέλισσες»- εκεί που βρίσκεται το τελευταίο διάστημα ίσως περισσότερες ώρες από το σπίτι του. Λογικό θα πει κάποιος μόλις τον ακούσει να μιλάει για το Θέατρο «Αλκμήνη», το οποίο θεωρεί πια δεύτερο «ησυχαστήριό» του. «Κλείνω 10 χρόνια στο Θέατρο ‘‘Αλκμήνη’’, έχω περάσει καταπληκτικές στιγμές την τελευταία δεκαετία στη ζωή μου. Είναι ένα θέατρο-οικογένεια. Ο φίλος μου πλέον Ιωνάς μού έχει παραχωρήσει τον χώρο να κάνω πρόβες στις δύο παραστάσεις που σκηνοθετώ για καλοκαίρι και χειμώνα και είμαι περισσότερες ώρες εδώ παρά στο σπίτι μου».
– Ποιες παραστάσεις ετοιμάζεις;
Αρχές Ιουλίου κάνει πρεμιέρα η καταπληκτική αισθηματική κωμωδία «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα», το εμβληματικό αυτό έργο του Γουίλι Ράσελ, με την εξαιρετική, φίλη πάνω απ’ όλα και τρομερή ηθοποιό, Αμαλία Νίνου. Το στήνουμε μαζί σε μουσική του Διονύση Τσακνή, σκηνικά και ρούχα της Μάρθας Φωκά και παραγωγοί μας είναι η Μάρθα Κελέση και Θανάσης Κατσίκας με τις Όψεις Πολιτισμού. Θα κάνουμε μία μικρή περιοδεία ανά την Ελλάδα.
Για τον χειμώνα, από τον Οκτώβριο, κάνουμε πάλι με την Αμαλία Νίνου την «Αφροδίτη με τις γούνες» του Λεοπόλδ φον Μαζόχ, ένα ακραίο έργο για τον έρωτα, το πάθος, τις εξάρσεις του και τα όρια στα οποία μπορεί να φτάσουν η αγάπη, ο έρωτας, η εξουσία και το παιχνίδι όλων αυτών, αυτό το γαϊτανάκι που όλοι οι άνθρωποι λίγο έως πολύ έχουμε ζήσει, όταν ερωτευόμαστε.
Επίσης, τον χειμώνα θα συμμετάσχω Τετάρτη με Κυριακή στα «Οικόπεδα με θέα» του Ντέιβιντ Μάμετ στο θέατρο «Άνεσις» σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη, με τους Γιάννη Μπέζο, Άρη Λεμπεσόπουλο, Μάκη Παπαδημητρίου, Γιάννη Δρακόπουλο και Γεράσιμο Σκαφίδα.
Τον σημάδεψε
Ο ρόλος που τον σημάδεψε και τον ακολουθεί μέχρι σήμερα είναι αυτός του δολοφονημένου Κλεομένη στις «Άγριες Μέλισσες». «Είναι από τα ωραιότερα συμβάντα στη δουλειά μου και στη ζωή μου. Το να φτάνεις να παθιάζεσαι όσο περισσότερο μπορείς, να μπαίνεις τόσο βαθιά σε έναν ρόλο με την ικανότητα που έχεις ως ηθοποιός και αυτό δεν θα το κρίνω εγώ. Ήταν ένας ρόλος πολύ δύσκολος, δύστροπος και περίεργος, που έπρεπε να τον χειριστώ στην κόψη του ξυραφιού και να γίνει πιστευτός. Μιλάμε για έναν gay της εποχής του ’50, που έπρεπε να μην το δείξει, έπρεπε να υπάρχει αυτό από κάτω, έπρεπε να έχει τις ρωγμές του», μας λέει ο Θανάσης Κουρλαμπάς και συνεχίζει: «Αυτός ο άνθρωπος ερωτεύτηκε, κοίταγε το συμφέρον του, ήταν δηλαδή ένας αρνητικού προσήμου χαρακτήρας και συγκλόνισε τον κόσμο με τον τρόπο που σκοτώθηκε. Ήταν πραγματικά μία συγκλονιστική σκηνή γραμμένη από τον Πέτρο Καλκόβαλη, σκηνοθετημένη καταπληκτικά από τον Σπύρο Μιχαλόπουλο, μαζί με τον Γεροντιδάκη, ο οποίος είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός και συνάδελφος. Το τρομερό που βίωσα όταν πια τελείωσε ο ρόλος είναι ότι ο κόσμος με συναντούσε στον δρόμο και ενώ οι ίδιοι μου έλεγαν ότι υπήρχαν σκηνές που έλεγαν… αμάν αυτό το κάθαρμα πρέπει να πεθάνει για όλα αυτά που έχει κάνει! Όταν τελικά έγινε και με τον τρόπο που έγινε, μετά έλεγαν μας έλειψες! Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα για έναν ηθοποιό να καταφέρνει να χτίσει έναν τόσο δύσκολο ρόλο. Ήταν ό,τι ωραιότερο μου έχει συμβεί στην τηλεόραση».
– Στενοχωριέσαι που τελείωσε ο ρόλος σου;
Πέρασα καταπληκτικά την πρώτη χρονιά των «Άγριων Μελισσών». Οπότε αν πω ότι δεν θα ήθελα να παραμείνω, θα έλεγα ψέματα. Μακάρι να μπορούσα να το ζήσω για μία ακόμη σεζόν αυτό το παραμύθι. Βέβαια, πήγα σε μία άλλη καταπληκτική δουλειά, στην ΕΡΤ που αγαπήθηκε και πάμε μάλιστα για τρίτη σεζόν, στο «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο». Ένα άλλο χωριό, με μία άλλη τεράστια αγαπημένη παρέα, μπρος και πίσω από τις κάμερες. Ξαναλέω, θα σου έλεγα ψέματα αν σου έλεγα ότι δεν θα ήθελα να είμαι στις «Άγριες Μέλισσες». Όμως, επειδή η δεύτερη σεζόν «μεταφερόταν» 5-6 χρόνια πιο μετά, τα εγκλήματα και οι ραδιουργίες του Κλεομένη,δεν θα μπορούσαν να αντέξουν και να βρουν παραπάνω χρόνο και χώρο. Έπρεπε αυτός ο άνθρωπος σε εκείνη την περίοδο να… φύγει, όπως και έγινε – μέσα από μία πολύ δραματική σκηνή και πάρα πολύ δύσκολο να την γυρίσει κάποιος.
– Γιατί το λες αυτό;
Έγινε Ιούλιο μήνα, με αφόρητη ζέστη, σε ένα σκαμμένο χωράφι στο Μαρκόπουλο. Το τι χώμα βγάλαμε από πάνω μας μετά δεν περιγράφεται! Ήταν τόσο δύσκολη κατάσταση και τόσο έντονη σκηνή, που το σώμα, το μυαλό και τα συναισθήματα ήταν στο πικ, οπότε όλα αυτά βοήθησαν να πηδήξω χωρίς να το σκεφτώ στον λάκκο, που ήταν μάλιστα αρκετά βαθύς. Δόθηκα πολύ σε αυτήν τη σκηνή. Ήταν και ο Γιώργος (σ.σ. Γεροντιδάκης) εξαιρετικός ως εκτελεστής απέναντί μου και βγήκε αυτή η πολύ περίεργη σκηνή η οποία άρεσε στον κόσμο και δεν υπάρχει ωραιότερο δώρο για έναν ηθοποιό από την αποδοχή του κόσμου.
– Πάντως, για να επιστρέψουμε στην τωρινή σου δουλειά, είναι πολύ σημαντικό που μία σειρά πάει για τρίτη σεζόν στο κρατικό κανάλι…
Έχει μια συγκεκριμένη λογική και πρέπει να την έχει. Είναι το κρατικό σου κανάλι, το στηρίζουν οι πολίτες με τον οβολό τους, πρέπει να παίρνει διαφορετικού τύπου αποφάσεις από τα ιδιωτικά που βρίσκονται σε έναν συνεχόμενο ανταγωνισμό. Όπως επίσης και τα κρατικά θέατρα πρέπει να έχουν μία άλλη λογική στο ρεπερτόριό τους, στο από ποιους στελεχώνονται, σε σχέση με τους θιάσους που βγαίνουν στο εμπόριο, στην αγορά και πρέπει να επιβιώσουν. Όμως, το γεγονός ότι η ΕΡΤ εδώ και δύο χρόνια μπήκε τόσο δυναμικά στη μυθοπλασία, στήριξε ελληνικές παραγωγές, ήταν εξαιρετική κίνηση, την οποία όλοι χαιρετίσαμε.
