PLUS
Ήταν 3 Μαΐου του 2011, όταν έφυγε από τη ζωή ο 84χρονος «καλός μας άνθρωπος», Θανάσης Βέγγος με τον οποίο μεγάλωσαν γενιές και γενιές.
Ο Θανάσης Βέγγος γεννήθηκε στις 29 Μαΐου 1927, στο Νέο Φάληρο και ήταν το μόνο παιδί της Ευδοκίας και του Βασίλη Βέγγου. Ο πατέρας του ήταν ήρωας της αντίστασης και υπάλληλος της Εταιρείας Ηλεκτρισμού, ενώ μετά τον πόλεμο εκδιώχθηκε από τη δουλειά του εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων. Γι’ αυτό και ο Θανάσης Βέγγος ξεκίνησε από πολύ μικρός να δουλεύει, για να βοηθήσει την οικογένειά του.
Τα χρόνια 1948-1950 υπηρέτησε τη θητεία του στη Μακρόνησο, όπου γνωρίστηκε με τον μετέπειτα γνωστό σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο. Αυτή η γνωριμία οδήγησε στην πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, το 1954, στην ταινία Μαγική Πόλη του Κούνδουρου.
Ο Θανάσης Βέγγος δεν σπούδασε υποκριτική. Το 1959 πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού, όχι από Σχολή, αλλά ως εξαιρετικό ταλέντο, με εξετάσεις σε ειδική επιτροπή.
Την ίδια περίοδο εμφανίστηκε σε μεγάλες ταινίες όπως «Ο Δράκος», «Διακοπές στην Αίγινα», «Μανταλένα», «Ο Ηλίας του 16ου», «Ποτέ την Κυριακή». Ο πρώτος μεγάλος του ρόλος ήταν στην ταινία «Οι δοσατζήδες», μαζί με τον Νίκο Σταυρίδη.
Στην πορεία συνεργάστηκε κυρίως με τον σκηνοθέτη Πάνο Γλυκοφρύδη, συνεργασία η οποία τον καθιέρωσε. Συνεργάστηκαν μέχρι το 1969 και αφού ο Θανάσης Βέγγος είχε ιδρύσει τη δική του εταιρεία παραγωγής υπό την επωνυμία «ΘΒ – Ταινίες Γέλιου».
Αποσύρθηκε από τον κινηματογράφο τη δεκαετία του 1980, οπότε και έπαιξε σε λίγες βιντεοταινίες και επέστρεψε στον κινηματογράφο το 1991, παίζοντας στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Ήσυχες μέρες του Αυγούστου».
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1995, συμμετείχε στην ταινία του Θοδωρή Αγγελόπουλου, «Το βλέμμα του Οδυσσέα», ενώ ο ρόλος του στο «Όλα είναι δρόμος», επίσης του Παντελή Βούλγαρη, έμεινε στην ιστορία. Το κύκνειο άσμα του στον κινηματογράφο ήταν το «Ψυχή Βαθιά», το 2009.
Ο Θανάσης Βέγγος είχε ταυτιστεί με την εικόνα του αεικίνητου ανθρώπου, χάρη στους δεκάδες ρόλους που είχε ερμηνεύσει σε ελληνικές ταινίες. Η φράση «τρέχω σαν τον Βέγγο», άλλωστε χρησιμοποιείται ακόμα και μέχρι σήμερα. Το ήθος και η σεμνότητά του ήταν επίσης δύο από τα βασικά χαρακτηριστικά του, που μαζί με την ευγένεια που τον διέκρινε και τον έκανε να μοιάζει σαν «ένας από εμάς».
