PLUS
Σε μία εφ όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε στο Ereportaz, η ανεξάρτητη βουλευτής, Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου, μιλάει για το μορφωτικό επίπεδο των βουλευτών, για τις επιθέσεις στην δικαιοσύνη, για την πιο δύσκολη στιγμή της μέχρι τώρα, για το ποιόν εμπιστεύεται κ.α.
-Πώς κρίνετε το μορφωτικό επίπεδο των βουλευτών;
“Θεωρώ, πως οι 300 Βουλευτές του Κοινοβουλίου πρέπει να εκπροσωπούν όσο το δυνατόν πιο αντιπροσωπευτικά τα 10.000.000 των Ελλήνων πολιτών. Υπό αυτή την έννοια, χαίρομαι που εντός του Κοινοβουλίου υπάρχουν σε αυτή την κοινοβουλευτική θητεία, άνθρωποι από διάφορα κοινωνικά στρώματα, με διαφορετικά επίπεδα μόρφωσης, οι οποίοι προέρχονται από διαφορετικά επαγγελματικά υπόβαθρα. Eγώ προσωπικά ως φοιτήτρια οικονομικών εργαζόμουν και σε ναυτιλιακή εταιρεία, μετά το γάμο μου μαζί με το συζυγό μου επιχειρηματίας (κατασκευαστής έμπορος κοσμημάτων) και εξακολουθώ έως σήμερα. Αυτή μου η εμπειρία με βοηθάει πολύ στο να αντιλαμβάνομαι καλύτερα τις απαιτήσεις, τις ανάγκες και τις δυσκολίες του εμπορικού κόσμου, και να μπορώ να κρίνω καλύτερα τις επιλογές της Κυβέρνησης, η οποία μέσω της υπερφορολόγησης και των τεράστιων ασφαλιστικών εισφορών, έχει οδηγήσει την ελληνική επιχειρηματικότητα στο θάνατο”.
-Για τις επιθέσεις στη Δικαιοσύνη;
“Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε να κλιμακώνεται διαρκώς μία έντονη αψιμαχία μεταξύ της Κυβέρνησης και των δικαστικών λειτουργών. Από τη μία πλευρά η Κυβέρνηση, δια των Υπουργών της, μπήκε στη διαδικασία να κρίνει ανοιχτά δικαστικές αποφάσεις, στη λογική ότι όλοι μπορούμε να ασκούμε κριτική, και από την άλλη πλευρά οι εκπρόσωποι των Δικαστικών λειτουργών χαρακτήρισαν αυτή τη στάση ως ωμή παρέμβαση στο έργο τους. Η άποψή μου είναι, ότι όντως και οι κρίνοντες κρίνονται. Δεν υπάρχει, ούτε άνθρωπος, ούτε θεσμός υπεράνω κριτικής. Ωστόσο, το Σύνταγμά μας θεσπίζει ως μία από τις πλέον θεμελιώδεις αρχές του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, την απόλυτη ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και τη διάκριση των εξουσιών. Επομένως, ένας Υπουργός, ο οποίος αποτελεί μέρος της εκτελεστικής εξουσίας, οφείλει να σέβεται τη θέση του και δεν μπορεί να εκφράζεται δημόσια, όπως ένας οποιοσδήποτε πολίτης. Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε για τη Δικαιοσύνη είναι να φροντίσουμε να έχει όλα τα απαραίτητα εφόδια: υλικοτεχνικές υποδομές, επαρκές προσωπικό, επάρκεια αριθμού Δικαστικών λειτουργών. Κατά τα λοιπά, όλοι εμείς, το Σώμα των Βουλευτών και τα μέλη της Κυβέρνησης οφείλουμε να αφήσουμε τη Δικαιοσύνη να κάνει απρόσκοπτα το καθήκον της. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να κρίνουμε μεμονωμένα αποφάσεις. Δεν είναι αυτή η θέση μας, ούτε η αρμοδιότητά μας”.
-Ποιον συμβουλεύεστε τις δύσκολες στιγμές;
“Σε κάθε δύσκολη στιγμή μου, έχω πάντοτε δίπλα μου το σύζυγό μου, με τον οποίο πορευόμαστε μαζί επί 46 χρόνια! Είναι ο άνθρωπος με τον οποίο έχω ζήσει τις πιο όμορφες και τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Δεν υπάρχει πιο ευλογημένο συναίσθημα, από το να γνωρίζεις ότι έχεις πάντοτε δίπλα σου, στήριγμά σου, έναν άνθρωπο που σε αγαπά και σε φροντίζει χωρίς δεύτερη σκέψη. Επίσης, πρέπει να ομολογήσω, ότι στις πιο ταραχώδεις και κρίσιμες στιγμές της ζωής μου, βρίσκω πάντα παρηγοριά στην προσευχή. Η επικοινωνία με το Θεό είναι μία ανεξάντλητη πηγή ελπίδας και δύναμης”.
-Πώς είναι η ζωή μακριά από την πολιτική;
“Από τότε που ορκίστηκα Βουλευτής, ουσιαστικά η ζωή μου όλη περιστρέφεται γύρω από την πολιτική. Τις ώρες που δεν βρίσκομαι στο Κοινοβούλιο, φροντίζω να βρίσκομαι δίπλα στους συμπολίτες μου. Ανταποκρίνομαι στις περισσότερες προσκλήσεις, είτε αυτές αφορούν την Περιφέρειά μου, είτε όχι. Δεν πιστεύω, ότι ο Βουλευτής πρέπει να κινείται μόνο εντός της Περιφέρειάς του. Είμαστε Βουλευτές του Έθνους και όχι μίας εκλογικής περιφέρειας και οφείλουμε να ακούμε γενικώς και παντού τα προβλήματα των πολιτών. Ειδικά, η ενασχόλησή μου με τα άτομα με αναπηρία με γεμίζει απίστευτη χαρά. Δεν συγκρίνεται με τίποτα στον κόσμο, το να προσφέρεις ό,τι μπορείς, για να δώσεις ένα χαμόγελο σε αυτά τα άτομα. Πάντοτε φρόντιζα να ασχολούμαι με τους συνανθρώπους μας, που μας έχουν ανάγκη. Ήδη, από το έτος 1980 δραστηριοποιήθηκα στην ίδρυση του «Καλού Σαμαρείτη», ο οποίος συνεχίζει να επιτελεί εξαιρετικό έργο. Όμως, η βουλευτική μου ιδιότητα έχει δώσει τη δυνατότητα να βοηθώ ακόμα περισσότερο και να βρίσκομαι κοντά σε πολλές κατηγορίες πολιτών που έχουν ανάγκη στήριξης. Στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου, φροντίζω να περνώ όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου”.
-Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή σας μέχρι σήμερα;
“Η πιο δύσκολη προσωπική μου στιγμή, ήταν όταν το 1994 μετά την Πρωτοχρονιά συνειδητοποίησα, πως είχε γίνει ένα τεράστιο ριφιφί στο εργοστάσιό μας, στο οποίο κάναμε παραγωγή κοσμημάτων. Τότε, οι δράστες ανενόχλητοι δρούσαν επί 3 ημέρες, αφού είχαν μπει από την πίσω πλευρά του κτιρίου αφήνοντας ανέπαφη την πρόσοψη του καταστήματος. Έτσι, παρόλο που χτυπούσε ο συναγερμός και ερχόταν η Αστυνομία, δεν φαίνονταν ίχνη παραβίασης. Τελικώς, όταν καταλάβαμε τι είχε συμβεί, είχαν καταφέρει να φύγουν με χρυσά κοσμήματα αξίας σήμερα περίπου 20 εκατομμυρίων ευρώ. Ήταν μία εξαιρετικά δύσκολη περίοδος για όλη μας την οικογένεια όμως αυτό το γεγονός μας έκανε πιο δυνατούς και ενωμένους.
Σε επίπεδο πολιτικής, η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν το περασμένο καλοκαίρι συνειδητοποίησα πως το κόμμα με το οποίο είχα εκλεγεί, η Ένωση Κεντρώων, δεν είχε καμία σχέση σε επίπεδο ιδεολογίας με αυτό που πίστευα. Κι αυτό, διότι επικρατεί και εκεί η παλαιοκομματική λογική άλλων εποχών της οικογενειοκρατίας, την οποία ούτε μπορώ να την καταλάβω, ούτε μπορώ να την ανεχτώ. Γι’ αυτό αναγκάστηκα να παραμείνω πιστή στις απόψεις μου και να αποχωρήσω, προκειμένου να μπορώ να είμαι καλά με τη συνείδησή μου και τους πολίτες που εκπροσωπώ”.
-Θα δώσετε την μάχη σας στην Β Περιφέρεια Πειραιά, όπου πολλοί σας θεωρούν την ισχυρότερη παρουσία. Σε ποιό κόμμα θα προσχωρήσετε;
“Την αγαπώ την Β’ Περιφέρεια του Πειραιά, αφού είμαι, έτσι κι αλλιώς γέννημα θρέμμα Πειραιώτισσα. Ακόμα περισσότερο την αγάπησα, αφού τα τελευταία 2,5 χρόνια είχα την τύχη να γνωρίσω πολύ καλά όλους τους Δήμους της Β’ Περιφέρειας και να συναντήσω εξαιρετικούς ανθρώπους που κατοικούν εκεί. Είναι μία Περιφέρεια που χρειάζεται περισσότερη προσοχή από την Πολιτεία και ως Βουλευτής, αυτό ακριβώς προσπαθώ να κάνω: να αναδεικνύω τα προβλήματα και τις ανάγκες του Κερατσινίου, της Δραπετσώνας, του Κορυδαλλού, της Νίκαιας, του Αγίου Ιωάννη Ρέντη, του Περάματος, της Σαλαμίνας και τις ομορφιές τους γιατί έχουν πάρα πολλά να αναδείξουν. Αυτή τη στιγμή το μόνο που με απασχολεί είναι να συνεχίσω με εντατικούς ρυθμούς το έργο μου εντός και εκτός Κοινοβουλίου. Όλα τα υπόλοιπα, είναι ζητήματα που θα προκύψουν όποτε προκηρυχθούν εκλογές”.
-Μέχρι που φθάνουν οι φιλοδοξίες σας;
“Όσοι με ξέρουν, ξέρουν καλά πως δεν είμαι αυτό που αποκαλούμε «επαγγελματίας πολιτικός». Γι’ αυτό, δεν με απασχολούν οι θέσεις και οι καρέκλες, και δεν σκέφτομαι το μέλλον με γνώμονα το πού μπορώ να φτάσω. Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την ενασχόληση με τα κοινά υποχρέωση για όλους, αλλά ταυτόχρονα και μεγάλη ευθύνη. Και έτσι πρέπει να το βλέπουμε και εμείς σήμερα, και όχι ως ένα μέσο για προσωπική προβολή. Η μοναδική μου φιλοδοξία είναι να μπορώ για τα επόμενα χρόνια να συνεχίσω την προσπάθειά μου και να εκφράζω τους πολίτες που δεν έχουν τρόπο να ακουστούν. Εξάλλου, το γραφείο μου είναι ανοιχτό πάντα για τους πολίτες που θέλουν να καταθέσουν τα προβλήματά τους και ζητούν βοήθεια.
Το πρωί της Δευτέρας των εκλογών σε μια συνεντευξή μου στο ΒΗΜΑ FM η ερώτηση του δημοσιογράφου ήταν πως αισθάνομαι που εξελέγην βουλευτής και αυθόρμητα απάντησα <<σαν να έγινα τρίτη φορά Μητέρα>> και έκπλητος με ρώτησε τι εννοώ με αυτήν την απάντηση μου.
Εξήγησα ότι όταν γίνεσαι μητέρα και σου δίνουν για πρώτη φορά να κρατήσεις το παιδί που μόλις έχεις φέρεις στον κόσμο αισθάνεσαι απέραντη χαρά και απέραντη ευθύνη για το έργο που αναλαμβάνεις να εκτελέσεις έτσι αισθανόμουν και αισθάνομαι μέχρι σήμερα εκτελόντας το κοινοβουλευτικό μου έργο”.
