PLUS
- Ο υποψήφιος για την προεδρία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Θεόδωρος Μαντάς μίλησε στον Πέτρο Κουσουλό και στο ραδιόφωνο του Alpha
- «Να ανακτήσει ο δικηγορικός κόσμος τη χαμένη αξιοπιστία του», δήλωσε ο γνωστός ποινικολόγος
- Αποκάλυψε πως ο Δ.Σ.Α. ονομάζει κεντρική αίθουσα σε «αίθουσα Μιχάλης Ζαφειρόπουλος», ως ελάχιστο φόρο τιμής στον εκλιπόντα
Στη ραδιοφωνική εκπομπή «Νυχτερινό Ρεπορτάζ» του Πέτρου Κουσουλού μίλησε ένας ακόμη υποψήφιος για την προεδρία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, ο γνωστός ποινικολόγος Θεόδωρος Μαντάς, ο οποίος αναφέρθηκε στις δικές του επιδιώξεις, στα προβλήματα του χώρου, αλλά και στο πρόσωπο που παρουσιάζει η δικηγορία στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, το οποίο χαρακτήρισε αξιακά οπισθοχωρημένο.
Αρχικώς, ωστόσο, αναφέρθηκε σστις τελευταίες εξελίξεις και τη σύλληψη ενός εκ των δολοφόνων του άτυχου συναδέλφου του, Μιχάλη Ζαφειρόπουλου:
“Ήταν ένα στοίχημα για την πολιτεία, τις διωκτικές αρχές και κυρίως το νομικό κόσμο, να βρεθούν και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα οι δράστες αυτής της στυγερής δολοφονίας. Όλα δείχνουν ότι επιτέλους η ΕΛΑΣ έπραξε το καθήκον της. Δεν πρέπει να βιαστούμε να πανηγυρίσουμε γι’ αυτή την επιτυχία. Πρέπει να κάνουμε λίγη υπομονή να δούμε πως θα εξελιχθούν τα γεγονότα.
Με τον Μιχάλη Ζαφειρόπουλο υπήρχε μία κοινή διαδρομή σε βάθος πολλών -πολλών ετών και μία αδελφική φιλία που είχε εδραιωθεί σε όλη αυτή τη διαδρομή. Ο Μιχάλης εκπροσωπεί αυτό που πρέπει να είναι το πρότυπο του σύγχρονου μαχόμενου δικηγόρου. Επιστημονική κατάρτιση , ήθος, ευπρέπεια, υψηλό αίσθημα ευθύνης και συναδελφική δεοντολογία. Αυτό είναι το μήνυμα για τους νέους συναδέλφους. Θεωρώ σπουδαίο γεγονός; Την ομόφωνη απόφαση του ΔΣΑ για να ονομάσει την κεντρική αίθουσα εκδηλώσεων του Δ.Σ. σε αίθουσα «Μιχάλη Ζαφειρόπουλου» ως ελάχιστο φόρο τιμής στον εκλιπόντα, πραγματικά σπουδαίο συνάδελφο”.
Εξήγησε στη συνέχεια για ποιο λόγο επέλεξε να κατέβει υποψήφιος, παρά το ότι ουδέποτε είχε συνδικαλιστικές βλέψεις στην καριέρα του:
«Είναι γεγονός ότι είχα δεχθεί παραινέσεις αρκετών συναδέλφων προκειμένου να επιδιώξω την προεδρία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Από την άλλη μεριά, πολλοί και καλοί αγαπημένοι συνάδελφοι και ο οικογενειακός περίγυρος μάλλον με απέτρεπε λόγω όγκου υποχρεώσεων. Η σκέψη που πρυτάνευσε τελικά και με βάση αυτή την αφετηρία πήρα την απόφαση να διεκδικήσω την προεδρία, ήταν ότι επιτέλους δεν μπορεί να αποτελεί μία επαγγελματική διαδρομή, έστω και επιτυχημένη, μία μονοσήμαντη επιλογή. Ίσα-ίσα, μέσα από τη διαδρομή αισθάνεσαι ότι ωριμάζουν κάποια πράγματα και έρχεται η ώρα, ακριβώς επειδή είσαι γνώστης των προβλημάτων της δικαιοσύνης, να εκδηλώσεις μία διάθεση να φανείς χρήσιμος στους συναδέλφους. Όσο φυσικά είναι εφικτό, δεν υπάρχουν μεσσίες, όποιος το ευαγγελίζεται μάλλον θυμηδία προκαλεί!
Αυτό που έχει ανάγκη η σύγχρονη δικηγορία με χαμηλούς τόνους, είναι να φανούμε χρήσιμοι στην επίλυση των προβλημάτων και πρωτίστως σε επίπεδο θεσμικό να γίνει μία προσπάθεια μεγάλη να ανακτήσει επιτέλους ο δικηγορικός κόσμος τη χαμένη αξιοπιστία του. Και να ανακτήσει τη θέση στην ελληνική κοινωνία που του αρμόζει. Το τελευταίο χρονικό διάστημα είχαμε μεγάλα βήματα υποχώρησης από την αξιακή μας επιδίωξη και χρησιμότητα.
Δεν μπορώ να αντιληφθώ ευνομούμενη πολιτεία χωρίς νομικό κόσμο επαγγελματικά επαρκή, επιστημονικά καταρτισμένο και με ακεραιότητα ηθική!»
