PLUS
Συναγερμός έχει σημάνει για την εξαφάνιση από το Δρομοκαΐτειο στις 6 Απριλίου του Δημήτρη Καλογιάννη, του ανθρώπου που είναι γνωστός στη Λέσβο ως «Δήμητρα». Ο Γεράσιμος Κουρούκλης – Διοικητής του Silver Alert είπε στην εκπομπή “Αλήθειες με τη Ζήνα” ότι εξετάζεται αν η εξαφανισθείσα έπεσε θύμα θανατηφόρου τροχαίου με εγκατάλειψη στις 9 Απριλίου στο Παλαιό Φάληρο. Όπως ανέφερε περιμένουν το αποτέλεσμα του DNA για το ποιός είναι ο νεκρός από το τροχαίο. Την προανάκριση διενεργεί το τμήμα Τροχαίας Καλλιθέας. Η Δήμητρα έχει γαλάζια μάτια, ύψος 1.75μ και είναι αδύνατος. Την ημέρα της εξαφάνισης φορούσε κόκκινο πουλόβερ και λευκό παντελόνι. Στην εκπομπή του STAR μεταδόθηκε και μία συνέντευξη που είχε πάρει από την εξαφανισθείσα ο δημοσιογράφος Σπύρος Σιγούρος.
https://www.youtube.com/watch?v=ZedHOMcUjrM&ab_channel=ereportazTV
Ο Δημήτρης μεγάλωσε στη Σκάλα Συκαμιάς. Από τα 14 του αισθάνονταν και ομολόγησε στους γονείς του ότι είναι γυναίκα. Πολλοί τον έχουν δει να περνάει με γυναικεία ρούχα στη Σκάλα, σπάνια του έδιναν σημασία. Το 2015 ο φακός του Πέτρου Τσακμάκη τον συνέλαβε με ένα φόρεμα να βρίσκεται κοντά στους πρόσφυγες.
Η Δήμητρα περιγράφει τη μητέρα της ως βαθιά θρησκευόμενη και πιστή γυναίκα, και πηγή αληθινής και ανιδιοτελούς αγάπης για το παιδί της. Τον πατέρα της ως άγριο άντρα, που εξαφανιζόταν απ’ το σπίτι για μεγάλες περιόδους κάθε φορά κι όταν επέστρεφε προκαλούσε πανικό αναφέρει το emprosnet.gr. Παρόλα αυτά η οικογένεια έμεινε μαζί και οι γονείς της έμειναν παντρεμένοι μέχρι και τον θάνατό τους. Πέθαναν και οι δύο με απόσταση έξι μήνες μεταξύ τους.
Από μικρή ένιωθε ότι ήταν διαφορετική. Στα 14, όταν είπε ότι είναι κορίτσι, στάλθηκε σε ψυχιατρείο απ’ τους γονείς της. Οι γιατροί απαίτησαν να παίρνει φάρμακα και μετά την επιστροφή της στο σπίτι, πιθανότατα και για όλη της τη ζωή. Η ίδια δεν το ήθελε. Τα φάρμακα την έκαναν να νιώθει χάλια κι έτσι οι γονείς τα έριχναν στα κρυφά στο φαγητό της.
Τελικά, στα 20 η Δήμητρα άφησε πίσω της το χωριό και το νησί της Λέσβου, κι έτρεξε στην πρωτεύουσα. Έζησε άστεγη, στους δρόμους της Αθήνας για σχεδόν πέντε χρόνια. Έκανε μερικές δουλειές, πχ. σε σούπερ μάρκετ, αλλά και οι Αθηναίοι αισθάνονταν πως ήταν διαφορετική και σταδιακά την απέκλεισαν. Το να κάνει οικογένεια είναι το όνειρο που είχε όλη της τη ζωή, κάτι που πιστεύει πως θα ολοκλήρωνε την ύπαρξή της. Αυτό που θα προσέφερε την «παντοτινή αγάπη» που τόσο της έλειψε.
Αναγκάστηκε να επιστρέψει στο νησί όταν η μητέρα της αρρώστησε. Τα μεγαλύτερα αδέρφια της είχαν προλάβει να φύγουν απ’ την προβληματική οικογενειακή εστία, ο πατέρας της ήταν αναξιόπιστος και κανείς άλλος δεν θα φρόντιζε για τη μητέρα της. Έζησε μαζί της και την φρόντισε για τα επόμενα 25 χρόνια.
Παρ’ όλα αυτά, η Δήμητρα δεν σταμάτησε να νιώθει κορίτσι, και η ειλικρίνειά της την εξοστράκισε από την κοινωνία του χωριού, προκαλώντας κουτσομπολιά και ντροπή στην οικογένειά της και περισσότερα προβλήματα στον ήδη προβληματικό γάμο των γονιών της. Δεν έζησε ποτέ κάποιον εφηβικό έρωτα, μόνο ανεκπλήρωτους πόθους για αγόρια. Δεν υπήρχε περίπτωση να βρει κάποιο αγόρι στο χωριό που θα την ήθελε.
Ο θάνατός της μητέρας της τη συγκλόνισε. Η αυτοκτονία ήταν πλέον η πιο ελκυστική λύση.
Τότε όμως ήταν που αποφάσισε να κάνει κάτι που δεν είχε ξανακάνει ποτέ. Να φορέσει γυναικεία ρούχα. Όχι φορέματα ακόμη, αλλά έστω παντελόνια και μπλούζες. Και τότε ήταν που ένιωσε μια βαθιά αίσθηση ανακούφισης και πραγματικής άνεσης. Η Δήμητρα άρχισε να νιώθει καλύτερα απ’ ό,τι είχε νιώσει σε ολόκληρη τη ζωή της. Ένιωσε για πρώτη φορά ολοκληρωμένος άνθρωπος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Το CDC συνιστά όλα τα παιδιά άνω των 12 ετών να εμβολιαστούν έναντι του κορωνοϊού
Η διαφορετικότητα
Από 14 ετών η Δήμητρα αισθανόταν διαφορετική και ανακοίνωσε στους γονείς της ότι ήταν γυναίκα, κάτι που δεν μπόρεσαν ποτέ να αποδεχτούν. Η συγκεκριμένη παραδοχή την οδήγησε σε ψυχιατρικό Ίδρυμα, ενώ όταν επέστρεψε σπίτι της οι γιατροί επέμειναν ότι πρέπει να συνεχίσει να ακολουθεί φαρμακευτική αγωγή, πιθανότατα για το υπόλοιπο της ζωής της. Εκείνη δεν το ήθελε αυτό, οι γονείς της όμως φέρονται να της «έκρυβαν» τα φάρμακα στο φαγητό της. Σε συνεντεύξεις που είχε παραχωρήσει σε ελληνικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης, τα οποία είχαν «εκπλαγεί» από την ανιδιοτελή συνεισφορά της, το 2015, κατά τη διάρκεια κορύφωσης του Μεταναστευτικού, είπε ότι η μητέρα της ήταν μια βαθιά θρησκευόμενη και πιστή γυναίκα και πηγή αληθινής και ανιδιοτελούς αγάπης για το παιδί της. Από την άλλη, ο πατέρας της φέρεται να ήταν ένας άγριος άνδρας που εξαφανιζόταν από το σπίτι για μεγάλες περιόδους κάθε φορά κι όταν επέστρεφε προκαλούσε πανικό. Στην εφηβεία της έκανε την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας, ενώ η ίδια έχει δηλώσει ότι ηλικιωμένος άνδρας από το χωριό είχε αποπειραθεί να τη βιάσει όταν την είδε να κολυμπά γυμνή στη θάλασσα.
Υπόθεση του 1997 – Εμπλοκή Λιγνάδη;
Κατά πληροφορίες, όμως, η συγκεκριμένη απόπειρα σεξουαλικής κακοποίησης δεν ήταν η μοναδική που είχε συμβεί σε βάρος της, καθώς η Δήμητρα φέρεται να είχε καταγγείλει βιασμό στις τοπικές Αρχές από άγνωστο άνδρα το 1997.
Πρόκειται για την υπόθεση που είχε αποκαλύψει η «Μ» και προέκυψε από τα στοιχεία-ντοκουμέντα τα οποία παρουσιάσαμε στο πλαίσιο της έρευνας για τον ∆ημήτρη Λιγνάδη. Συγκεκριμένα για μια κατάθεση η οποία βρέθηκε και κατασχέθηκε στην ταράτσα του προφυλακισμένου ηθοποιού, η οποία αποδείκνυε ότι είχε κληθεί και καταθέσει ως μάρτυρας και όχι ως κατηγορούμενος στον ανακριτή Μυτιλήνης, ο οποίος το 1998 διερευνούσε μια υπόθεση βιασμού. Όπως είχαμε γράψει, στις 26 Ιανουαρίου 1998 ο ηθοποιός κατέθεσε ως μάρτυρας ενώπιον του ανακριτή, ενώ προηγουμένως οι εισαγγελικές Αρχές είχαν ασκήσει δίωξη κατά αγνώστου προσώπου, ύστερα από καταγγελία τρανσέξουαλ ατόμου που είχε υποστηρίξει ότι είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά.
Το μόνο που φέρεται να θυμόταν ήταν τα χαρακτηριστικά μιας μοτοσικλέτας. Τίποτε άλλο. Από την κατάθεση-ντοκουμέντο προκύπτει ότι για έναν περίεργο λόγο στο στόχαστρο της ανακριτικής έρευνας βρέθηκε η συγκεκριμένη μηχανή για την οποία ο ∆ημήτρης Λιγνάδης κατέθεσε ότι ανήκε στον αδελφό του, Ιωάννη, ο οποίος εκείνη την περίοδο σπούδαζε στην Αγγλία.
Στη δισέλιδη συμπληρωματική κατάθεσή του ο Λιγνάδης είναι ξεκάθαρος. Αναφέρει ότι η συγκεκριμένη μηχανή για την οποία τον ρώτησαν και οι αστυνομικοί ανήκε στον αδελφό του, ο οποίος όμως μετά τις διακοπές του Πάσχα του 1997 έφυγε για τη Μ. Βρετανία, από όπου επέστρεψε στα τέλη Ιουνίου 1997.
Όπως είπε, στο μεσοδιάστημα τη συγκεκριμένη μοτοσικλέτα την κυκλοφορούσε ο ίδιος, αλλά αρνήθηκε ότι είχε ταξιδέψει στη Λέσβο. «Το προηγούμενο βράδυ, δηλαδή στις 7-6-1997, τελείωσα την πρόβα μου στο θέατρο στην Πλάκα και μετέπειτα συναντήθηκα με την… και μάλιστα πήγα με την προαναφερόμενη μηχανή στο σπίτι της που βρίσκεται στον Περιφερειακό του Λυκαβηττού. Αμέσως μετά συναντηθήκαμε με την Ελένη Κούρκουλα στο εστιατόριο ‘‘Μαγεμένος Αυλός’’. Το γεγονός αυτό το θυμάμαι χαρακτηριστικά και αυτό γιατί κάθε Σάββατο με τα προαναφερόμενα πρόσωπα και άλλους φίλους πηγαίνουμε στο συγκεκριμένο εστιατόριο μέχρι να φύγουμε από την Αθήνα για τις θερινές θεατρικές παραστάσεις.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι την επόμενη μέρα, Κυριακή 8-6-1997, δέχτηκα τις πρωινές ώρες ένα τηλεφώνημα στο σπίτι μου από την Αστυνομία που ζητούσε να μάθει εάν η παραπάνω μηχανή ανήκει σε εμένα. Τους απάντησα ότι ιδιοκτήτης της μηχανής είναι ο αδελφός μου, Ιωάννης Λιγνάδης, ο οποίος βρίσκεται στο εξωτερικό. Είπα ότι τη μηχανή τη χρησιμοποιούσα εγώ και με ρώτησαν εάν είχα έλθει στη Μυτιλήνη. Τους απάντησα αρνητικά και τους ρώτησα γιατί με ρωτούσαν όλα τα παραπάνω και αυτοί μου απάντησαν ότι είχε γίνει ένα συμβάν στη Μυτιλήνη και μου έδωσαν αυτόν τον αριθμό της μηχανής…». Σημειώνεται ότι από την έρευνα της «Μ» δεν έχει καταστεί, μέχρι σήμερα, δυνατό να εξακριβωθεί το πού ακριβώς οδήγησε η έρευνα του ανακριτή σχετικά με αυτήν την περίεργη υπόθεση καταγγελλόμενου βιασμού στη Μυτιλήνη το 1997. Κανείς δεν γνωρίζει εάν εντοπίστηκε ο δράστης ή οι δράστες της φερόμενης ως πράξης και εάν τελικά λογοδότησαν στη ∆ικαιοσύνη ή η υπόθεση μπήκε στο αρχείο λόγω μη επαρκών αποδείξεων. Η πληροφορία, όμως, ότι η καταγγέλλουσα ήταν η ∆ήμητρα της Λέσβου δίδει νέο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον και στη συγκεκριμένη υπόθεση, εάν τελικά επαληθευτεί.
Μεταναστευτικό
Το 2015, με την «έκρηξη» του Μεταναστευτικού στο νησί της Λέσβου, η Δήμητρα αμέσως στάθηκε δίπλα στους πρόσφυγες, ενώ έγινε διεθνώς γνωστή ως «η Δήμητρα της Λέσβου», μετά από δεκάδες ρεπορτάζ ξένων δικτύων για τη ζωή της και την προσφορά της. Πριν από τρεις μήνες νεαροί την είχαν διασύρει σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, με αποτέλεσμα οι συγγενείς της να αποφασίσουν με εντολή εισαγγελέα την εισαγωγή της στο ∆ρομοκαΐτειο. Στις 6 Απριλίου όμως η 64χρονη διεμφυλική εξαφανίζεται από το ψυχιατρικό νοσοκομείο και ακόμη αναζητούνται τα ίχνη της.
«Φάρμακα έπρεπε να παίρνει, εδώ και χρόνια δεν έπαιρνε φάρμακα. Φώναζε κιόλας και στα μαγαζιά το καλοκαίρι που είχε κόσμο. Τραγουδούσε δυνατά, φώναζε. Εδώ στο χωριό δεν τον θέλει κανένας, έτσι που ήτανε» υποστηρίζει ο αδελφός της.
