Της Ελευθερίας Σπυράκη
Πειραιάς, ώρα μηδέν. Πρόσφυγες και μετανάστες ο ένας πάνω στον άλλον, ζουν δίπλα στα σκουπίδια. Ξεχασμένες από το επίσημο κράτος, περισσότερες από 4.000 ψυχές, έχουν ως κατάλυμα την προβλήτα του Πειραιά. Το σκηνικό θυμίζει μια μεγάλη προσφυγούπολη. Σκηνές παντού. Σκηνές και σκουπίδια.
Διασχίζοντας τις πύλες Ε1 και Ε2 , συναντά κανείς ανθρώπους όλων των ηλικιών να βιώνουν την απόλυτη εξαθλίωση. Ζουν στοιβαγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο μέσα σε σκηνές. Έχουν τα λιγοστά υπάρχοντά τους πεταμένα δεξιά και αριστερά και περιμένοντας καρτερικά την άφιξη των μελών κάποιων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων για να τους μοιράσουν φαγητό. Στα πρόσωπα τους διακρίνεται μόνο μια έκφραση, αυτή της απελπισίας.
Ο τρόπος διαβίωσης των προσφύγων αποτελεί, αναμφισβήτητα, ράπισμα για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Ζουν και αναπνέουν κυριολεκτικά μέσα στα απόβλητα και την δυσωδία. Σκουπίδια, ακαθαρσίες και έντονη δυσοσμία. Η εικόνα δεν μπορεί να καταγραφεί με λέξεις.
Η εικόνα είναι απλά εικόνα. Δείτε την: