PLUS
Εδώ και καιρό έχουμε επισημάνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα πάει και τόσο καλά με τις Ανεξάρτητες Αρχές. Για την ακρίβεια δεν τα πάει και πολύ καλά με ότι είναι ανεξάρτητο ή μπορεί να λογίζεται ως (κάτι) τέτοιο. Σε ανύποπτο χρόνο “πηγή”, οι γνώσεις και οι πληροφορίες της οποίας δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, μου είπε ότι σκοπός της νεοεκλεγείσας, τότε, κυβέρνησης ήταν να καταργηθούν (εάν ήταν δυνατόν) οι Ανεξάρτητες Αρχές. Την πληροφορία την μετέφερα στο σαιτ. Και επανήλθα με αφορμή την υπόθεση Σαββαίδου (Διαβάστε εδώ)
Η υπόθεση με την προσφυγή μιας κυρίας (καθηγήτριας αν δεν απατώμαι) κατά αποφάσεως του Γενικού Γραμματέα Δημόσιας Διοίκησης, κ. Λέανδρου Ρακιντζή, με την οποία παυόταν από τα καθήκοντά της δεν είναι άγνωστη σε όσους ασχολούνται με το δικαστικό ρεπορτάζ. Όπως άγνωστο δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ το γεγονός ότι η θητεία του κ. Ρακιντζή έχει λήξει επισήμως από το 2009.
Στη συνέχεια ούτε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ούτε η κυβέρνηση Παπαδήμου, ούτε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ, ούτε η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ούτε φυσικά οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ Νο1 και Νο2 μπήκαν στον κόπο να πάρουν μια απλή πολιτική απόφαση.
Είτε να αντικαταστήσουν τον κ. Ρακιντζή σε περίπτωση που πίστευαν ή έκριναν ότι είναι ανεπαρκής (παρότι από το έργο του έχει αποδειχθεί ακριβώς το αντίθετο) είτε να ανανεώσουν την θητεία του και μάλιστα αναδρομικά, κάτι που θα ήταν και το αναμενόμενο.
Άπαντες οι εκάστοτε κυβερνώντες όμως έκριναν σκόπιμο (γιατί άραγε;) να έχουν τον ΓΕΔΔ υπό μια ιδιότυπη “ομηρία” η οποία μπορεί να ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως.
Και ερχόμαστε τώρα στην απόφαση του Γ΄ Τμήματος του ΣτΕ που κάνει τον γύρο του διαδικτύου και “καταγράφει” την “έκπτωση” του κ. Ρακιντζή από τα καθήκοντά του. Καταρχάς πρέπει να σημειωθεί ότι ο κ. Ρακιντζής δεν είναι ο (τέως πλέον) Βασιλέας της Ελλάδος προκειμένου να θεωρηθεί “έκπτωτος” κάποιου αξιώματος. Αλλά πέραν αυτού.
Η πραγματικότητα είναι ότι το συγκεκριμένο τμήμα παρέπεμψε την υπόθεση στην Ολομέλεια του ΣτΕ το οποίο και θα κληθεί να αποφασίσει εάν η πολιτική ολιγωρία έξι ολόκληρων ετών ενδέχεται να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για ακύρωση διοικητικών πράξεων (πρέπει φυσικά να υπάρξουν προσφυγές από τους ενδιαφερόμενους οι οποίες θα εξεταστούν κατά μόνας).
Η πολιτική ουσία όμως και ΠΑΛΙ δεν είναι αυτή. Γιατί πολύ φοβάμαι ότι (όπως στην υπόθεση της Σαββαίδου έτσι και τώρα) με “όχημα” μια δικαστική απόφαση και ένα “θέμα” που προέκυψε η κυβέρνηση επιχειρεί τον αποκεφαλισμό ενός ακόμη επικεφαλής Ανεξάρτητης Αρχής. Απλά τα πράγματα: Θα ήταν πολύ δύσκολο για τον οποιοδήποτε υπουργό ή υπουργικό συμβούλιο να αντικαταστήσει κάποιον που θεωρείται καθόλα επιτυχημένος στο αντικείμενό του. Εκτός εάν… Εκτός εάν πρόβαλε (δια)δικαστικούς λόγους…
Θα ήταν πολιτικά, σαφώς, πιο έντιμο από την πλευρά της κυβέρνησης με την ανάληψη των καθηκόντων της να “έσκυβε” επάνω από το θέμα Ρακιντζή (που φυσικά άφησαν άλυτο οι προηγούμενοι) και να το έλυνε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Όμως σε περίπτωση αντικατάστασης του ΓΕΔΔ θα έπρεπε να εξηγούσε και τους λόγους και φυσικά στην θέση του να τοποθετούσε κάποιον ισάξιο και όχι κάποιον προερχόμενο από τον οποιοδήποτε κομματικό σωλήνα ή “ελεγχόμενο”. Και φυσικά να εισέπραττε και το οποιοδήποτε “όφελος” ή κόστος.
Όχι να κρύβεται πίσω από δικαστικά ζητήματα τα οποία προκαλούνται από την πολιτική ολιγωρία και να ετοιμάζεται, όπως πολλοί πλέον ομολογούν, να “αλώσει” μια ανεξάρτητη Αρχή.
