Το άγνωστο παρελθόν του Πέτρου Κωστόπουλου … οι αδελφές κι ο Βερύκιος

Όταν πριν μέρες μου ήρθε το συγκεκριμένο γράμμα δεν πίστευα στα μάτια μου. Ειλικρινά προσπάθησα να απαντήσω στον αναγνώστη του blog μας που μπήκε στη διαδικασία να γράψει ή να αντιγράψει το συγκεκριμένο υλικό αλλά δεν τα κατάφερα.

Είναι γνωστό ότι πολλές φορές δημοσιεύω αυτούσια κείμενα των αναγνωστών μου. Αλλά αυτός ο τύπος που κάθισε να γράψει τόσες λέξεις… με εντυπωσίασε. Περιγράφει την ζωή του Πέτρου Κωστόπουλου.

Δείχνει μυημένος μη σας πώ… ότι εκτιμώ πως είναι και πρώην συνεργάτης του. Τι μου γράφει; Πολλά τα οποία μάλιστα μπήκα στη διαδικασία να διασταυρώσω και μοιραία έπεσα μέσα. Σε τί; Σε μια ιστορία ζωής με μεγάλο ενδιαφέρον καθώς έχει πολλά κενά!!!!!

«Ο μικρός Πέτρος ήταν ένα τυπικό παιδί της ελληνικής επαρχίας. Γεννημένος σε μια ταπεινή οικογένεια του μόχθου στην περιοχή του Βόλου, η οποία δύσκολα τα έφερνε βόλτα. Ο πατέρας επαγγελματίας του βολάν (σε γκρι χρώμα τότε), η μητέρα κατά βάσιν οικιακά.

Δύσκολα έβγαινε το μεροκάματο και αυτό στοίχιζε στον μικρό Πέτρο, του οποίου η ψυχή εφλέγετο για τα μεγάλα, τα πολυτελή και τα υψηλά…Η λαϊκή του καταγωγή τον στοίχειωνε. «Εγώ είμαι για μεγάλα πράγματα» έλεγε και ξανάλεγε από μέσα του ο ακαλαίσθητος και χονδροειδής στους τρόπους έφηβος, επιχειρώντας να γίνει δεκτός στον «καλό κόσμο» της θεσσαλικής πόλεως για αρχή–και μετά βλέπουμε…

Εντελώς ακαλλιέργητος, τριγύριζε με μακριά μαλλιά-είχε τότε τρίχα μπόλικη και θυσανωτή- στενό τζιν και μαύρο σκαρπίνι με λευκή αθλητική κάλτσα δώθε–κείθε, βαρώντας μύγες της Θεσσαλικής πόλεως.

Ασχολήθηκε και με το γουότερ πόλο (για να το γράψουμε στην ελληνοαγγλική / ελληνοχωριάτικη version που καταλαβαίνει καλύτερα ο Πέτρος…) με στόχο τη σχετική φιγούρα στα κορίτσια. Ο αγροίκος χαρακτήρας του ταίριαζε με τη βαθύτερη σκληρότητα (κάτω από το νερό) του συγκεκριμένου αθλήματος. Η εφηβεία του συνέπεσε με τη δημιουργία και γιγάντωση του κύματος της «Αλλαγής» και ο Πέτρος βρήκε επιτέλους αυτό που εξέφραζε τις μύχιες επιθυμίες του, την πραγματική του ιδιοσυστασία, αλλά και το όχημα για να του προσδώσει μια κάποια οντότητα, αφού βίωνε την επαρχιώτικη καταγωγή του ως άχθος και επιθυμούσε να ξεχωρίσει.

Το ΠΑΣΟΚ των καταφρονεμένων που γυάλιζε, όμως, το μάτι τους για εξουσία ταίριαζε γάντι στους πόθους του φιλόδοξου και συμπλεγματικού Πέτρου.
Διαβάστε την συνέχεια εδώ στο blog του Νάσου Γουμενίδη