To drink or not to drink…?

Σαν άλλος Shakespeare ο καταναλωτής είναι μονίμως στο δίλημμα να πιει το χύμα κρασάκι του παππού,που είναι από το αμπελάκι του χωρίς φυτοφάρμακα,είναι αγνό και φυσικά είναι το καλύτερο κρασί που θα έχει πιει, η να πιει ένα εμφιαλωμένο από έναν μεγάλο παραγωγό που βάζει χρώμα(??????) στο κρασί γιατί δε γίνεται να είναι τόσο κόκκινο.Που περιέχει θειώδη,αυτό το χημικό συστατικό που δεν αφήνει το κρασί να αναδείξει τα αρώματα του( το ακούσαμε και αυτό) και φυσικά το moto της εποχής δεν αξίζει να δώσεις χρήματα για εμφιαλωμένο αφού το χύμα είναι και πιο φθηνό και πιο καλό.

Η αλήθεια είναι ότι το χύμα είναι ένα κρασί κακό για την υγεία. Γιατί; Είναι αγνώστου προελεύσεως,σε αντίθεση με το εμφιαλωμένο που αναγράφει η ετικέτα,αριθμο οινοποιείου,περιοχή,ποικιλία, πολλές φορές αμπελοτόπι,χρονιά και ναι υποχρεωτικά αναγράφει περιέχει θειώδη. Δεν είναι κανένα μυστικό,είναι ένας σταθεροποιητής ο οποίος στα εμφιαλωμένα κρασιά μπαίνει για να τα διατηρήσει ζωντανά με συγκεκριμένη δοσολογία που ορίζεται από το νομο. Σε αντίθεση με το χύμα που βάζουν θειώδη γιατί έχουνε ακούσει ότι το διατηρεί το κρασί αλλά βάζουν όσο θέλουν.σε έρευνα που έχει γίνει έχει βρεθεί σε χύμα κρασί ακόμα και κυάνιο και φυσικά πολύ παραπάνω θειώδες από το φυσιολογικό. Το “χρώμα” που βάζουν στα κρασιά οι παραγωγοί είναι απλά θέμα σταφυλιού και μεθόδων οινοποιήσεως που προσπαθούν να πάρουν όσο περισσότερο χρώμα γίνεται από τη φλούδα του.

Και όσο αφορά το αν αξίζει τα λίγα χρήματα παραπάνω που θα ξοδέψουμε για μια φιάλη σε μια ταβέρνα η μια κάβα σκεφτείτε,πόσο εύκολα θα παραγγέλνατε ή θα αγοράζατε χύμα vodka η whiskey από ένα bar η μια κάβα αντίστοιχα…