Οι λάτρεις της τέχνης θυμούνται σίγουρα ότι στο πρώτο κύμα της πανδημίας, οι καλλιτέχνες ήταν βάλσαμο στη “μαυρίλα” του εγκλεισμού. Η ύπαρξή τους ήταν μια γερή ώθηση, μια δυνατή και μελωδική ωδή στη ζωή.
Αρκετοί οι οποίοι ίσως υποτιμούσαν ή θεωρούσαν ότι οι άνθρωποι των τεχνών δεν αξίζουν τη στήριξη από το κράτος την οποία διεκδικούσαν και διεκδικούν, άλλαξαν γνώμη μέσα από τη συμβολή τους στην ψυχική υγεία όλων μας μέσα στην καραντίνα.
Με καινούρια έργα που δημοσίευαν εντελώς δωρεάν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, λάιβ συναυλίες, ζωντανές συζητήσεις με το κοινό, έδωσαν το δικό τους βροντερό «παρών» και “χρωμάτισαν” με όμορφες και ζωντανές πινελιές το… μαύρο καμβά της ζωης μας στο σπίτι.
Αυτό όμως δεν συμβαίνει κατά τη δεύτερη φάση του υγειονομικού εγκλεισμού. Πολλοί καλλιτέχνες έχουν κουραστεί, έχουν φθαρεί από την παύση κάθε δραστηριότητάς τους. Πάνω που συνήλθαν κάπως μετά την άρση του πρωτου λοκντάουν, ήρθε το δεύτερο για το οποίο δεν ήταν προετοιμασμένοι.
Άνθρωποι της τέχνης δήλωσαν στο ereportaz.gr ότι δεν έχουν κουράγιο να κάνουν όσα έκαναν κατά τους ανοιξιάτικους μήνες. Δεν μπορούν να σηκώσουν το ψυχολογικό βάρος.
Δεν είναι μόνο το οικονομικό σκέλος, που αυτό είναι βέβαια το σημαντικότερο. Δεν είναι μόνο τα δίκαια αιτήματά τους που δεν έχουν εισακουστεί. Είναι και ότι οι καλλιτέχνες ζουν μέσα από τα έργα τους, μέσα από τα όσα δίνουν στον κόσμο. Και δυστυχώς, αυτό είναι και το κερασάκι στην τούρτα της όλης κατάστασης.
Στο διάστημα πριν τους δύο καθολικούς εγκλεισμούς, τα πράγματα δεν ήταν όπως πριν. Τα θέατρα έπρεπε να έχουν συγκεκριμένη πληρότητα. Σε αρκετές περιπτώσεις εφαρμόστηκε το σύστημα drive in, στο οποίο ο κόσμος παρακολουθούσε παραστάσεις μέσα από το αυτοκίνητό του!
Και στο βάθος, αβεβαιότηα. Κανείς δεν ξέρει να πει με σιγουριά τι θα γίνει ακριβώς. Πότε τα πράγματα θα γίνουν όπως πριν. Πότε ο κόσμος θα πηγαίνει ελεύθερα στα θέατρα και στις και στους κινηματογράφους. Πότε οι άνθρωποι θα μπορούν να απολαμβάνουν τις συναυλίες αγκαλιά…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ καλλιτέχνες καλλιτέχνες