PLUS
Την ώρα που οι αθλητικές ακαδημίες εκπέμπουν SOS καθώς έχουν μείνει κλειστές για περισσότερο από 2,5 μήνες, πληθαίνουν οι καταγραφές ανησυχητικών περιστατικών βίας στην κοινωνία, με θύτες παιδιά κι εφήβους που δεν έχουν πού να εκτονώσουν τη συσσωρευμένη τους ενέργεια, τον θυμό και τα αισθήματα αντιδραστικότητας τα οποία γεννά η παρατεταμένη απομόνωσή τους. νέους
Της Αλεξίας Σβώλου
Κορυφή του παγόβουνου αποτελεί το περιστατικό που σόκαρε εδώ και μια εβδομάδα το Πανελλήνιο με τους δύο ανήλικους που επιτέθηκαν με πρωτοφανή αγριότητα σε σταθμάρχη του μετρό, όπως έδειξαν όλα τα βίντεο που προβλήθηκαν στα δελτία ειδήσεων προκαλώντας βαθύ προβληματισμό για τη βιαιότητα των δύο νεαρών.
Ωστόσο, όλη η κοινωνία μοιάζει με καζάνι που βράζει, με θυμωμένα παιδιά να ξεσπούν πάνω σε συνομήλικούς τους ή ενήλικες με ακραία επιθετικότητα, παρότι η πανελλήνια καμπάνια για τον covid εμβολιασμό με πρωταγωνιστή τον Έλληνα MVP των Milwaukee Bucks Γιάννη Αντετοκούνμπο να τους καλεί να παίξουν άμυνα, όχι επίθεση. νέους
Κοινωνικοποίηση
«Τα παιδιά στο δεύτερο lockdown έχουν υποστεί διπλό εγκλεισμό, καθώς έχουν στερηθεί και το σχολείο και τις αθλητικές ακαδημίες, τους δύο φυσικούς τους χώρους όπου κοινωνικοποιούνται, βρίσκουν φίλους και μαθαίνουν να συνυπάρχουν και να συνεργάζονται με τους συνομήλικούς τους. Ο αθλητισμός είναι καθρέφτης της κοινωνίας. Στα σπορ έχεις συμπαίκτες κι αντιπάλους, όπως και στη ζωή. Αν δεν μάθεις να συμβιώνεις με συμπαίκτες κι αντιπάλους και βρεθείς εκεί έξω αποξενωμένος αργά ή γρήγορα θα αναζητήσεις άλλα όπλα για να τους αντιμετωπίσεις», λέει μιλώντας στην «ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ» ο Νίκος Ζίζηλας, προπονητής στις ακαδημίες μπάσκετ της Ακράτας και του Κεραυνού Αιγίου. Και συνεχίζει:
«Στις αθλητικές ακαδημίες, στα σπορ, τα παιδιά εκτονώνουν την ενέργειά τους, αποκτούν ομαδικό πνεύμα και καλλιεργούν την ανταγωνιστικότητα, μέσω της ευγενούς άμιλλας.
Όταν οι ακαδημίες είναι κλειστές και τα παιδιά δεν μπορούν να αθληθούν κολλούν στα video games και εκτός του ότι κινδυνεύουν από διαδικτυακό εθισμό, συμβιβάζονται με ένα παθολογικό υποκατάστατο ανταγωνιστικότητας, αγοράζοντας όπλα για να σκοτώσουν τους συμπαίκτες τους. Μάλιστα, πολλές φορές αγοράζουν όπλα χρεώνοντας τις πιστωτικές κάρτες
των γονιών τους, χωρίς καν να τους ζητήσουν την άδεια. Και μετά απορούμε που τα παιδιά γίνονται βίαια, αναίσθητα, ανίκανα να αισθανθούν ενσυναίσθηση». νέους
∆ραστηριότητες
Τον ρωτούμε πώς νιώθουν οι μαθητές που έχουν στερηθεί τόσο καιρό τις αθλητικές τους δραστηριότητες και μας μεταφέρει τα λόγια των αθλητών του. Ο 13χρονος Παναγιώτης Μ. λέει: «Μου λείπει το μπάσκετ, η ένταση από το παιχνίδι, η χαρά της νίκης». Ο 14χρονος Γιώργος ∆. συμπληρώνει: «Μου λείπουν οι πάσες, οι τάπες, τα τρίποντα. Περίμενα πώς και πώς να πάω στην προπόνηση. Πότε θα ξαναρχίσει;» Και ο 16χρονος ∆ημήτρης Ν. προσθέτει: «Βλέπω τους συμπαίκτες μου κολλημένους σε μια οθόνη να παίζουν με τις ώρες Fortnite κι άλλα video games. Αυτό δεν είναι φυσιολογικό, είναι αρρωστημένο».
Ο προπονητής τους ζητά να ανοίξουν οι αθλητικές ακαδημίες τώρα που άνοιξαν τα δημοτικά σχολεία και θυμίζει ότι στο μεσοδιάστημα μεταξύ των δύο lockdown οι ακαδημίες του ποδοσφαίρου, του μπάσκετ, του βόλεϊ και των άλλων δημοφιλών σπορ λειτούργησαν υποδειγματικά με όλα τα επιβεβλημένα μέτρα προστασίας, ακολουθώντας ευλαβικά τα covid πρωτόκολλα και γι’ αυτό δεν υπήρξε κανένα κρούσμα κορωνοϊού. «Μην ξεχνάτε ότι στην περιφέρεια, τα παιδιά που έρχονται στις αθλητικές ακαδημίες είναι η ίδια παρέα των συμμαθητών που το πρωί βρίσκεται στο σχολείο, άρα ανήκουν στην ίδια κοινωνική φούσκα για την οποία μας μιλούν οι επιδημιολόγοι. Αφού άνοιξαν τα ∆ημοτικά, γιατί δεν μπορούν να ανοίξουν τα σπορ;
∆εν καταλαβαίνω γιατί μπορούν τα παιδιά να συνυπάρχουν με μέτρα προστασίας στα δύο τετραγωνικά μέτρα ή στα πέντε τετραγωνικά μέτρα μέσα στην τάξη και όχι στα 700 τετραγωνικά μέτρα του γηπέδου μπάσκετ», διερωτάται ο Νίκος Ζίζηλας. Και προσθέτει: «Άσε που αν στη σχολική τάξη βρίσκονται 25 παιδιά, ενώ σε μία αθλητική ακαδημία ανα τμήμα παίζουν 12-14 παιδιά σε 600 έως 700 m² γηπέδου».
Εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων δεν υπάρχουν πολλές εγκαταστάσεις για στίβο ή τένις, αθλήματα που έχουν μείνει ανοιχτά στην διάρκεια του δεύτερου lockdown και όπως εξηγεί ο Νίκος Ζίζηλας, στην περιοχή της Ακράτας και στο Αίγιο δεν υπάρχει στίβος για να αθληθούν τα παιδιά και παρότι υπάρχει κάποιο γήπεδο τένις, δεν υπάρχει σχολή, ούτε δάσκαλοι. Άρα, οι δυνατότητες εκτόνωσης είναι πολύ περιορισμένες και οι μαθητές μένουν με τις ώρες κολλημένοι στις οθόνες.
Προπονητές
Ένα άλλο θέμα που έχει προκύψει με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό είναι πως οι εργαζόμενοι προπονητές και παίκτες δεν βρίσκονται σε μισθολόγια και συνεπώς παρότι εδώ και δυόμιση μήνες δεν δουλεύουν δεν παίρνουν τις προβλεπόμενες αποζημιώσεις ειδικού σκοπού για την πανδημία. νέους
«Μέσα σε αυτό το σκοτεινό τοπίο βλέπουμε την κυβέρνηση να αποφασίζει το άνοιγμα των κομμωτηρίων, των στούντιο νυχιών κι άλλων επιχειρήσεων. Για τις αθλητικές ακαδημίες που διαπλάθουν τον χαρακτήρα και το σώμα των παιδιών, τίποτα… Τόσο χαμηλά είναι στις προτεραιότητες τους μετά τα μαλλιά και τα νύχια;» απορεί ο προπονητής, μην κρύβοντας
την πικρία του.
Και μετά απορούμε που τα παιδιά εγκλωβισμένα και χωρίς διέξοδο, εκτρέπονται…
Όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μειωμένη η κίνηση στα καταστήματα σήμερα – “Βροχή” τα πρόστιμα για τα πολλαπλά SMS
Εξαδάκτυλος: Τρομοκρατήθηκα πολύ όταν βρέθηκα θετικός στον κορωνοϊό
